ชื่อนามที่มาของเกาะ “สมุย”

 "สมุย" เป็นคำมาจากภาษาสันสกฤต แล้วเป็นภาษาทมิฬ อินเดียใต้ด้วย คือ "สมวย" แปลว่า "คลื่นลม" ต่อมาคำว่า สมวย จึงได้เปลี่ยนเป็น "สมุย" โดยแผลง ว เป็นสระอุ

 "สมุย" มาจากชื่อต้นไม้ชนิดหนึ่ง ขึ้นอยู่โดยทั่วไปในแถวปักษ์ใต้ เป็นไม้เนื้ออ่อน ต้นไม่โตนัก ภาษาพื้นเมือง เรียกว่า "ต้นหมุย" ต้นหมุยนี้มีอยู่ 2 ชนิดด้วยกัน เรียกชื่อจากรสของใบ คือ หมุยขม และหมุยหอม และสันนิษฐานว่า ต้นหมุยนี้คำเต็มคงเรียกว่า "ต้นสมุย" ภาษาทางใต้มักจะตัดตัวหน้าออกเพื่อพูดให้สั้น เช่น มะพร้าว ก็เรียกว่า "พร้าว" หรือ มะนาว ก็เรียกว่า "นาว" สะพาน ก็เรียกว่า "พาน" เป็นต้น โดยเฉพาะเกาะสมุย คนทางใต้เรียกว่า "เกาะหมุย"

 "สมุย" เป็นภาษาจีนไหหลำ มาจากคำว่า "เซ่าบ่วย" ซึ่งคนจีนไหหลำเรียกเกาะสมุยว่า "เซ่าบ่วย" แปลว่า เกาะแรก หรือ ด่านแรก หรือ ประตูแรก ประกอบกับเมื่อประมาณ 100-150 ปีล่วงมานี้ คนจีนที่เกาะไหหลำได้นำสินค้ามายังประเทศไทยโดยทางเรือใบ ก่อนเข้ากรุงเทพฯ หรือจะไปเกาะไหหลำต้องมาจอดรับสินค้าที่เกาะสมุย เช่น ไต้และกะปิ ดังนั้นคำว่า "เซ่าบ่วย" จึงได้เปลี่ยนเป็น "สมุย" มาจนถึงปัจจุบันนี้

"เรือนอินทร์ หน้าพระลาน"