เฝ้าระวัง "ไวรัสนิปาห์” โรคติดเชื้อร้ายกว่าโควิด ทำเด็กอินเดียเสียชีวิต

          ขณะนี้ทั่วโลกกำลังจับตา และผวากับการแพร่ระบาดของ "ไวรัสนิปาห์" ในประเทศอินเดียที่ทำให้เด็กชายวัย 12 ปี ในรัฐเกรละ ทางตอนใต้ของอินเดียเสียชีวิต เนื่องจากผู้เชี่ยวชาญกล่าวว่าโรคนี้เป็นโรคติดต่อที่มีความร้ายแรงมากกว่า "โควิด -19" และความรุนแรงคือทำให้ผู้ติดเชื้อมีโอกาสเสียชีวิตถึง 70% แถมยังไม่มีวัคซีน และไม่มียารักษาโดยเฉพาะอีกด้วย

 

ไวรัสนิปาห์ (Nipah) เกิดจากอะไร

          โรคนี้เกิดจากไวรัสที่ก่อโรคในสัตว์ โดยไวรัสนิปาห์จะทำให้เกิดโรคไข้สมองอักเสบจากเชื้อไวรัสนิปาห์  โรคนี้พบครั้งแรกตั้งแต่ปี 2541-2542 ในประเทศมาเลเซีย จากนั้นในปี 2544 ก็มีการระบาดหลายครั้งในอินเดียและบังคลาเทศ โดยเริ่มแรกมาจากการติดต่อจากสัตว์สู่คน จนภายหลังมีการติดต่อได้จากคนสู่คนกันเอง

 

 

 

 

ข่าวที่เกี่ยวข้อง

• "บ้านหมุน" อาการที่ไม่ควรมองข้าม อาจนำไปสู่โรคร้าย
• สังเกตด่วน 4 "โรคผู้หญิง" ไม่ใช่มะเร็งแต่อันตราย
• เผยวิธีดูแลผู้สูงวัยที่เป็น “อัลไซเมอร์” ด้วยการสื่อสารอย่างเข้าใจ
• เช็กสัญญาณ “สมองเสื่อม” หากมีอาการแบบนี้ควรรีบไปพบแพทย์
• WHO เตือนรับมือโรค “สมองเสื่อม” เพิ่มขึ้นทั่วโลก

 

 

        สถานการณ์ในประเทศไทย  แม้จะยังไม่เคยพบผู้ป่วยในประเทศไทย แต่จากการศึกษาของ ศาสตราจารย์นายแพทย์ธีระวัฒน์ เหมะจุฑา และคณะ ในปี พ.ศ. 2546 จากการสำรวจค้างคาวในบางจังหวัดทางภาคใต้ของประเทศไทยพบว่า ค้างคาวแม่ไก่ ร้อยละ 7 มีภูมิคุ้มกันต่อไวรัสนิปาห์ และพบสารพันธุกรรมของเชื้อไวรัสนิปาห์ในนํ้าลายและปัสสาวะของค้างคาวแม่ไก่ด้วย ดังนั้นพื้นที่เสี่ยงทางภาคใต้ จึงควรเฝ้าระวังสถานการณ์อย่างใกล้ชิดและป้องกันไม่ให้โรคแพร่มายังสัตว์เลี้ยงตามมาตรการของกรมปศุสัตว์

          อาการของโรค ในระยะแรกจะคล้ายอาการของไข้หวัด คือมีไข้สูง ปวดศีรษะ เจ็บคอ วิงเวียน ซึม สับสน และปอดบวมหรือปอดอักเสบผิดปกติ มีอาการสมองอักเสบ  โดยอาการเหล่านี้จะค่อยๆ ทวีความรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ ไปจนถึงขั้นโคม่า และเสียชีวิต

 

 

          ไวรัสนิปาห์ ถือว่าเป็นโรคติดต่ออันตรายเพราะในปัจจุบันยังไม่มียารักษาไวรัสนิปาห์ได้โดยเฉพาะ และยังไม่มีวัคซีนสำหรับโรคนี้ด้วย  การรักษาจึงทำได้เพียงรักษาตามอาการแสดงของผู้ป่วยร่วมกับการให้ยาต้านไวรัสบางตัวเช่น ไรบาวิริน (Ribavirin) ซึ่งพอจะช่วยลดความรุนแรงของโรคได้

     

 

 

 

    การแพร่เชื้อ สามารถติดเชื้อได้จากการสัมผัสโดยตรงกับสัตว์ที่มีเชื้อ เช่น หมู หรือผลิตภัณฑ์จากหมูที่ติดเชื้อ ติดเชื้อจากการรับประทานผลไม้ที่ปนเปื้อนน้ำลายและปัสสาวะของค้างคาวกินผลไม้ และติดต่อจากคนสู่คนได้ หลังจากมีการสัมผัสกับผู้ติดเชื้ออย่างใกล้ชิด  โดยมีระยะฟักตัวของโรคประมาณ 4 - 18 วัน
 

 

   วิธีป้องกันการติดเชื้อ  ทำได้โดยปฏิบัติตัวดังนี้

•  ล้างมือด้วยสบู่ทุกครั้งหลังสัมผัสกับสัตว์ เนื้อสัตว์ หรือซากสัตว์ทุกชนิด
•  รับประทานอาหารที่ปรุงสุก สด ใหม่ เสมอ
•  ไม่รับประทานผลไม้ที่ตกอยู่กับพื้น โดยเฉพาะผลไม้ที่มีร่องรอยการกัดแทะ
•  หลีกเลี่ยงการรับประทานผลไม้ที่ไม่สะอาด หรือมีความเสี่ยงสูงที่จะปนเปื้อนน้ำลายหรือปัสสาวะของค้างคาวกินผลไม้
•  ชำระล้างเครื่องมือ เครื่องใช้ต่าง ๆ ด้วยน้ำยาฆ่าเชื้อ เช่น คลอรีน ไอโอดีน เป็นต้น 
•  ห้ามรับประทานเนื้อค้างคาวโดยเด็ดขาด 

 

        มาตรการป้องกันโรคภาครัฐ มีคำแนะนำคือป้องกันสัตว์ไม่ให้สัมผัสกับมูลและปัสสาวะของค้างคาวกินผลไม้ และสัตว์ที่ติดเชื้ออย่างเช่น หมูและม้า รวมถึงตรวจสอบให้แน่ใจว่าค้างคาวกินผลไม้ไม่ได้พักอาศัยอยู่ใกล้กับคอกหมูหรือคอกสัตว์ นอกจากนี้ผู้ทำงานปศุสัตว์ ต้องสวมชุดป้องกัน รองเท้าบู๊ทหมวก ถุงมือ แว่นตา กระจังบังหน้า ล้างตัวและมือให้สะอาดทุกครั้งก่อนออกจากฟาร์ม  ต้องเผาทำลายซากม้าและหมูที่ติดเชื้อ โดยการควบคุมดูแลของหน่วยงานรัฐ คือ ห้ามขนย้ายสัตว์ออกจากบริเวณที่มีการระบาดของโรค  และแยกผู้ป่วยที่ติดเชื้อ หากปรากฏการแพร่เชื้อจากคนสู่คน

 

 

 

 

ขอบคุณข้อมูลจาก  สำนักโรคติดต่ออุบัติใหม่ กรมควบคุมโรค กระทรวงสาธารณสุข, สมาคมโรคติดเชื้อในเด็กแห่งประเทศไทย https://www.pidst.or.th, https://www.bth.co.th