ไม่มี "ลูก" มันน่าสงสารมากเลยเหรอ สาวตัดพ้อหลังถูกญาติถามกดดัน

ใครจะเชื่อเรื่องของการสร้าง ครอบครัว "มีลูก" หรือไม่มี "ลูก" จะกลายเป็นเรื่องที่ทำบางคน เกิดปัญหาชีวิต เป็นความทุกข์ทรมานใจ และความทุกข์นั้นก็เกิดได้จากทั้งคำพูดคนใกล้ตัวและคนไกลตัว  ว่า "การไม่มีลูกมันน่าสงสารมากเลยเหรอ?" 

ผู้หญิงคนนี้ ได้ตั้งกระทู้เล่าเรื่องของตัวเองว่า แรก ๆ ไม่เคยคิดว่ามันเป็นปัญหาชีวิตนะ เพราะเรากับสามีก็ตั้งใจว่าจะไม่มี แต่พอเจอถามเยอะ ๆ เรื่อย ๆ ก็มีนอยด์ ๆ เช่น แก่ไปใครจะดูแล เสียดายทำไมไม่มีลูก หาเงินไปให้ใคร ตายไปสมบัติจะยกให้ใคร บลา ๆ ซึ่งเราก็ตอบตรง ๆ ว่าไม่อยากมี คนที่มีลูกเยอะ ลูกเต้าไม่เลี้ยงก็มี แต่ก็ไม่วายนะ มาบ่นทำนองนี้ทุกครั้งที่เจอ....

ทุกวันนี้เริ่มไม่อยากคุยกับใครเลย รู้สึกเสียสุขภาพจิต ลำพังแค่เครียดกับงานเงิน ก็พออยู่แล้ว ต้องมาจิตตกกับคำถามพวกนี้

แล้วยกตัวอย่างเลยนะ ญาติเรามี ลูก แต่ไม่มีใครอยู่ด้วยซักคน มีอะไรก็ให้เราช่วยแก้ปัญหาให้
ในใจอยากจะตะโกนบอก ให้ ลูก พวกแกทำให้สิโว้ยยย อย่ามายุ่งกับช้านนน มารบกวนแล้วยังมาสาระแนเรื่องมีลูกไม่มีลูกกับกรูอีกก แต่ด้วยมารยาทมันทำไม่ได้ 

เอาเข้าจริงลึก ๆ ในใจเราก็กลัวเหมือนกันนะ ว่าต้องอยู่เดียวดาย ทุกวันนี้ยังมีสามีเป็นเพื่อน แต่ถ้าไม่มีล่ะ แต่การมีลูกก็ไม่ใช่ทางออกอยู่ดี มีลูก เขาก็ต้องมีชีวิตของเขา ก็ไม่หวังให้มาเลี้ยงอยู่ดี และเราก็ไม่อยากมี ให้ตายเถอะยังไง ๆ ก็ไม่อยากมี แต่ไม่รู้จะจัดการกับความรู้สึกแบบนี้ยังไง

กับการเป็นตัวประหลาดไม่มีลูกดูน่าสงสาร สมเพชในสายตาคนอื่นมากเลยเหรอ เพื่อน ๆ ที่คิดว่าไม่อยากมีลูกแบบเรา มีวิธีการคิดแบบไหนบ้างคะ แล้วรับมือกับคนพวกนี้แบบไหน

เเม้ว่าคำพูดของญาติ หรือคนใกล้ตัวจะให้เจ้าของกระทู้รู้สึกเกิดคำถามลึกๆ กับตัวเองว่ายังไงดี เมื่อคิดถึงอนาคตวันหน้า เเต่ความเห็น หรือคอมเมนต์ที่ได้จากชาวเน็ต น่าจะเป็นอีกความเห็นที่ทำให้เจ้าของกระทู้กลับมาทบทวนตัวเองอีกรอบ เพราะยังมีอีกหลายคนที่ตัดสินใจไม่มีลูกแบบเจ้าของกระทู้ และก็ยังมีความสุขกับสิ่งที่ตัวเองเลือก

"ประหลาดตรงไหนคะ

เราโสด ไม่มีแฟน ไม่รับคนคุย ไม่คิดแต่งงาน เรื่อง มีลูก ยิ่งไม่ต้องพูดถึงค่ะ
เวลาโดนถาม ไม่รู้สึกนอยด์หรือจิตตก เรารู้ว่าทำไมเราเลือกแบบนี้ และมั่นใจที่จะเลือกแบบนี้ทำไมต้องไปจิตตกตามลมปากคนอื่น

ไม่มีลูกใครจะเลี้ยง > ก็มีสมบัติแล้วไง จะรอให้ใครเลี้ยงทำไม เจ็บป่วยก็โทรไปโรงพยาบาลหรือพวกศูนย์แคร์ มีเงินจ่ายเขาก็มาทั้งนั้นแหละ

ไม่มีลูก สมบัติจะยกให้ใคร > ก็เอาไว้ดูแลตัวเองตอนแก่ไง ถ้ามีเยอะมาก ก่อนตายก็เขียนพินัยกรรมยกให้การกุศล อะไรก็ว่าไป

ไม่เห็นว่ามันจะต้องหดหู่อะไรเลยนี่คะ ชีวิตเราไม่จำเป็นต้องเหมือนคนส่วนใหญ่ค่ะ

จขกท ลองไปนั่งถามตัวเองดูว่าทำไมเลือกแบบนั้น เลือกที่จะไม่มีลูก มั่นใจที่จะเลือกทางนี้ใช้ไหม ถ้ามั่นใจและวางแผนอนาคตดีแล้ว ไม่จำเป็นต้องเอาความคิดคนอื่นมาแบกค่ะ"

 

"ให้เขาคิดว่าการไม่ มีลูก มันน่าสงสารน่ะดีแล้ว ใจเขาจะได้ส่งแต่ความสงสารมา คุณก็เล่นบทน่าสงสารไป ดีกว่าเขาหมั่นไส้ที่คุณดูว่าง ดูไม่มีภาระ ดูไม่ต้องทุกข์ต้องร้อนเรื่องลูกหลาน มันจะกลายเป็นความหมั่นไส้ ความหมั่นไส้มีอนุภาคร้ายแรงนัก"

 

"จะมี ลูก หรือไม่มี ไม่ใช่สาระสำคัญ สิ่งที่สำคัญคือปัจจุบันคุณ คุณมีความสูขก็พอคับ เพราะคนที่มีลูกบางคนก็ไม่มีความสุข"
 

คลิกอ่านกระทู้