ข่าว

กนกโพสต์ซึ้ง...นั่งรถเมล์ไปทำงานวันสุดท้าย

เกาะติดข่าวสาร >> คมชัดลึก ออนไลน์
logoline

กนก เผยเรื่องราวสุดซึ้งจนพูดไม่ออก...นั่งรถเมล์ไปทำงานวันสุดท้าย น้ำตาไหลไม่หยุด

 

               กนก รัตน์วงศ์สกุล โพสต์ภาพข้อความผ่าน Kanok Ratwongsakul Fan Page เผยเรื่องราว เมื่อคุณปู่วัย 86 นั่งรถเมล์ไป "ทำงานวันสุดท้าย" ขณะนั่งรถเมล์กลับบ้าน.. คุณปู่น้ำตาไหลไม่หยุด ! ความว่า

 

 

 

               ณ ป้ายรถเมล์แห่งหนึ่งในเมืองดีทรอยต์ ประเทศสหรัฐอเมริกา คุณปู่วัย 86 กำตั๋วเดือนยืนรอรถเมล์ ท่ามกลางคนอื่นๆ ที่เพิ่งเลิกงาน

               เมื่อรถเมล์เขียวเหลืองสายประจำเข้ามาถึงป้าย พอคุณปู่ขึ้นรถไปก็ต้องแปลกใจ ทำไมวันนี้ทุกคนบนรถ มองแกด้วยแววตาเป็นประกาย! แล้ววินาทีต่อมา แกก็ซึ้งจนพูดไม่ออก…

               ที่แท้วันนี้เป็นวันที่ " แองเจโล่ " คุณปู่วัย 86 ปี ไปทำงานเป็นวันสุดท้าย คุณปู่ทำงานที่ IRS (Internal Revenue Service) มา 60 ปีแล้ว !

               และขึ้นรถเมล์สาย 530 มาแล้ว 60 ปีเช่นกัน เพราะงั้นในวันที่คุณปู่จะเกษียณอายุ ครอบครัว เพื่อน และคนแปลกหน้าที่นั่งร่วมทางกันมาตลอดหลายสิบปี..ในรถสายเดียวกัน ก็เลยร่วมกันจัด "พิธีเกษียณอายุ" ให้แก

               ตอนนั้นคุณปู่ยังไม่รู้เรื่อง ก็ปฏิบัติอย่างทุกวันหลังเลิกงาน เดินมารอรถเมล์กลับบ้าน พอรถเข้าจอดก็ขึ้นรถไปตื๊ดบัตรตามปกติ แล้วก็เห็นคนขับอมยิ้มให้.. คุณปู่ก็เลยบอกคนขับว่า “ทำไมวันนี้รถสวยจัง เป็นวันพิเศษอะไรรึ? ”

               พอหันหน้าเข้าตัวรถ..แกถึงได้พบว่าคนที่นั่งอยู่ในรถทุกคนล้วนเป็นคนที่แกรู้จัก ทุกคนตะโกนพร้อมกันว่า “เซอร์ไพรส์!” คุณปู่รู้สึกทั้งดีใจทั้งอาย

               รถเมล์ออกรถไปตามปกติ...แล้วเรื่องราวน่ารักยิ่งกว่าก็เกิดขึ้น…

 

 

 

               เมื่อถึงป้ายถัดไปทุกป้าย ก็จะมีญาติหรือเพื่อนๆ กระโดดขึ้นรถมา โดยที่ในมือของทุกคน จะมีรูปถ่ายของคุณปู่ในช่วงอายุต่างๆ ที่ไม่ซ้ำกันด้วย

               20 ปี, 30 ปี, 40 ปี…. จนถึง 86 ปี

               เหมือนว่าทุกๆ ป้าย ก็คือทุกช่วงชีวิตที่เผชิญมา ในรถก็เต็มไปด้วยคนมากมาย บนถนนสายนี้ คุณปู่เดินทางไป-กลับมา 60 ปีแล้ว

               คุณปู่กับคุณย่ามีลูกด้วยกัน 6 คน รถเพียงคันเดียวในบ้านคุณปู่ให้คุณย่าเอาไว้ขับไปส่งเด็กๆไปโรงเรียน

               คุณปู่เล่าว่า หลายสิบปีมานี้แกเห็นความเปลี่ยนแปลงมากมาย คนขับรถที่เปลี่ยนไปเรื่อยๆ เด็กๆที่เปลี่ยนจากใช้ตั๋วเด็กเป็นตั๋วผู้ใหญ่.. แล้วอยู่ๆ ก็มีชายคนหนึ่งขึ้นรถมา คุณปู่ถึงกลับอึ้งไป “เป็นคุณจริงๆ”

               เด็กชายที่ขึ้นรถเมล์สาย 530 กับคุณปู่มา 10 กว่าปีกลายเป็นหนุ่มแล้ว เขาย้ายออกจากเมืองนี้ไปนานแล้ว แต่ก็กลับมาอีกครั้ง เพื่อร่วมนั่งรถเมล์สาย 530 หลังเลิกงานพร้อมกับคุณปู่เป็นครั้งสุดท้าย เขาลูบศีรษะคุณปู่แล้วพูดว่า “อย่าร้องไห้เลยครับ”

               ผู้หญิงคนหนึ่งก็ซาบซึ้งใจจนกอดคุณปู่แน่น เธอบอกว่า ทุกครั้งที่นั่งรถแล้วเห็นคุณปู่ เธอจะรู้สึกปลอดโปร่งใจ Thanks for making myday!

               หลานสาวกอดแกพร้อมหอมแก้ม “สุขสันต์วันเกษียณอายุค่า~” ลูกสาวกับหลานสาวถ่ายรูปกับแกเป็นที่ระลึก ซึ่งคุณปู่ก็น่ารักมาก ชี้ไปที่มือถือแล้วว่า “ไอ้รูเล็กๆนี่ คือกล้องถ่ายรูปเหรอ”

 

 

 

กนกโพสต์ซึ้ง...นั่งรถเมล์ไปทำงานวันสุดท้าย

 

 

 

               และคาดไม่ถึงว่า สุดท้ายยังมีเซอร์ไพรส์ยิ่งกว่านั้น.. ทุกคนสนุกสนานเฮฮา แต่พอถึงป้ายบ้านคุณปู่.. รถไม่เข้าจอดตามปกติ คุณปู่เหลียวมองบ้านตัวเอง.. รู้แล้วว่าจะต้องมีอะไรมากกว่านี้แน่ๆ...

               ทุกคนพาคุณปู่ไปที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง ในร้านเต็มไปด้วยผู้คนที่มาร่วมยินดี ทั้งเพื่อนร่วมงาน..ครอบครัว..เพื่อน..คนขับรถเมล์สาย 530 หลายคน..ทุกคนช่วยกันทำสไลด์..รวมภาพความทรงจำ 60 ปีที่ผ่านมาไว้ทุกช็อต

               ทำไมเพิ่งเกษียณอายุตอน 86 ปี?

               คนหนุ่มสาวหลายๆ คนไม่เข้าใจ ทำไมมีคนที่สามารถทำงานที่เดียวเป็นเวลาถึง 60 ปีโดยไม่ไปไหน?..มันนานมากๆ พวกเขาช่วยพยุงตัวคุณปู่ออกมา

               “คุณปู่ทำไมต้องทำงานจนอายุ 86 คนส่วนมากเกษียณอายุตั้งแต่ 65 ปีแล้ว แม้แต่พวกเราตอนนี้ยังไม่อยากไปทำงานเลย” เสียงฮาครึกครื้นในร้านอาหาร

               “ใช่..ตามกฎหมายปู่สามารถเกษียณได้ตั้งแต่ 65 แล้ว ปู่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมไม่เกษียณ ปู่ชอบงานของปู่ พนักงานทุกคนที่นั่นเป็นคนที่ปู่รับเข้ามาเอง ที่จริงบริษัทให้ปู่สามารถย้ายไปที่ Washington ได้ตั้งนานแล้ว แต่ปู่ ไม่อยากไป ปู่ชอบที่นี่.."

 

 

 

กนกโพสต์ซึ้ง...นั่งรถเมล์ไปทำงานวันสุดท้าย

 

 

 

               คุณปู่นิ่งไปชั่วครู่ “สำหรับปู่แล้วสิ่งสำคัญอันดับ 1 ในใจคือศาสนา อันดับ 2 คือครอบครัว อันดับ 3 คือประเทศ..ประเทศฟังดูกว้าง ที่จริงมันก็คืออาชีพที่ปู่ทำอยู่ทุกวันนั่นแหล่ะ ก็แค่นั้น”

               “แล้วถ้าคุณปู่ชอบงานที่ทำอยู่ ก็สามารถทำต่อไปได้อีกนี่นา ทางบริษัทยังไม่ได้ให้ออก.. จะลาออกทำไมคะ?”

               คุณปู่ยิ้มๆ “มีอยู่วันหนึ่งตอนทำงาน.. ไอคอน บนเดสก์ทอปหายไป ปู่ก็เลยถามเด็กผู้หญิงข้างๆว่า มันไปไหน..ถึงได้รู้ว่าคอมพิวเตอร์อัพเดท มันก็เลยเปลี่ยนตำแหน่ง ไม่ได้หายไปไหน ซึ่งเพื่อนร่วมงานทุกคนรู้.. ปู่ก็เลยรู้สึกว่า..ตัวเองตามไม่ทันแล้ว...”

               สุดท้ายในงานปาร์ตี้ แสงไฟก็ส่องไปที่เก้าอี้ตัวหนึ่ง..เป็นเก้าอี้บนรถเมล์… “พวกคุณจะมอบเก้าอี้ตัวนี้ให้ผมเหรอ?”

               ทุกคนรู้ว่าคุณปู่ชอบนั่งเก้าอี้ด้านหลังคนขับ เพราะจะได้คุยกับคนขับรถได้สะดวก แม้ว่าภายนอกคุณปู่จะดูสงบ แต่จากปลายนิ้วที่สั่นไหวๆแล้ว ภายในคงกำลังตื้นตันใจมาก

               เมื่อคุณปู่และคุณย่านั่งลงบนเก้าอี้ตัวนั้น ทุกคนในงานก็ลุกขึ้นปรบมือกันอย่างเกรียวกราว วินาทีนั้นทุกคนล้วนอบอุ่นในจิตใจ

 

 

 

กนกโพสต์ซึ้ง...นั่งรถเมล์ไปทำงานวันสุดท้าย

 

 

 

กนกโพสต์ซึ้ง...นั่งรถเมล์ไปทำงานวันสุดท้าย

 

 

 

               หลังจากนี้คุณปู่มีแผนว่า จะพาคุณย่า และลูกๆไปเที่ยวอิตาลีด้วยกัน ทำงานมาตั้งนาน เงินเก็บก็มีมากพอ ก็เลยอยากจะไปโรแมนติกสักหน่อย.. ตามที่ทุกคนทำโปสเตอร์มาติดไว้เลย

               “On to the next adventure”

               บางทีสำหรับคุณปู่แล้ว ช่วงชีวิตที่ผ่านมาอาจจะไม่ใช่งาน แต่เป็นส่วนหนึ่งของชีวิตก็ได้

               สุขสันต์วันผู้สูงอายุสากล 1 ตุลาคม

               ทั้งนี้ องค์การสหประชาชาติ เป็นผู้กำหนดให้ทุกวันที่ 1 ตุลาคม ของทุกปี เป็น "วันผู้สูงอายุสากล" โดยกำหนดขึ้นเป็นครั้งแรกในวันที่ 1 ตุลาคม ค.ศ. 1991 หรือ พ.ศ. 2534 พร้อมให้ความหมายของคำว่า "ผู้สูงอายุ" ว่า คือบุคคลที่มีอายุตั้งแต่ 60 ปี ขึ้นไปทั้งชายและหญิง

 

 

 

 

 

 

--------------------

http://www.liekr.com/post_154437.html

ตั่วตั่วเปา

รายการLineกนก

 

 

 

อ่านข่าวที่เกี่ยวข้อง

- กนก โพสต์แรงซัดคุณป้าปล่อยโฮ

- กนก ตั้งปมสงสัยคดี ลันลาเบล

- กนก ซัด จิรายุ ยังจะแถอีก อัดฝ่ายค้านคุณภาพต่ำ

- เพจจ่าให้ข้อมูลไขข้อข้องใจสารคัดหลั่งคืออะไร ?

- งานเข้า แอดมินเพจมิสยูนิเวิร์สฯ แซะธนาธรแต่ลืมสลับแอคเคานท์

 

 

 

logoline

ข่าวที่น่าสนใจ