...ช่างหัวมันเถอะ...

๏ อยู่ดีย่อมดีไม่มีเรื่อง
ไม่มีขุ่นเคืองให้หม่นหมอง
อยู่อยู่กันไปตามครรลอง
ถูกผิดเมียงมองแล้วหลบตา

 

๏ เอาหูไปนาตาไปไร่
ถูถูไถไถตามประสา
เช้าสายบ่ายค่ำธรรมดา
ตกดึกอำลาแล้วหลับนอน

 

๏ ชีวิตง่ายง่ายอย่าให้ยาก
วุ่นวายเสียมากเกินไถ่ถอน
นิ่งนิ่งเสียน้อยค่อยตัดตอน
ช่างมันไว้ก่อนท่านสอนมา

 

๏ ดำเนินชีวิตคิดเบาเบา
คิดดังเดี๋ยวเขาจะกล่าวหา
คิดอยู่ในใจไม่พูดจา
เก็บไว้ดีกว่าบ่นบ้าบอ

 

๏ เก็บเนื้อเก็บตัวและเก็บใจ
หัวเราะยิ้มได้ให้หัวร่อ
น้ำตาที่ไหลกลืนลงคอ
ชีวิตต้องไปต่อต้องต่อไป

 

๏ อยู่ดีย่อมดีให้มีอยู่
อย่างน้อยก็อีกครู่ที่มีได้
ทั้งหมดที่มีไม่มีอะไร
มีก็เหมือนไม่ไม่เหมือนมี !.

...................................