นักการเมืองทำอะไรบ้างในโควิด-19

          “ใช่จังหวะหรือเปล่าออกมาไล่รัฐบาล “ลุงตู่” ในตอนนี้” ดูอาจเป็นคำถามลอยๆ จากผู้คนที่กำลังเผชิญสถานการณ์การแพร่ระบาดไวรัสโควิด-19 ส่งถึงบรรดานักการเมือง ที่วันๆ ไม่ได้ทำอะไรมากไปกว่าการส่งเสียงปลุกระดมแต่หาได้มีข้อเสนอแนวคิดดีๆ ร่วมไม้ร่วมมือกับทุกฝ่ายในการผ่านสถานการณ์อันยากลำบากนี้ไปให้ได้

          ในขณะที่ผู้เกี่ยวข้องโดยเฉพาะบุคลากรทางการแพทย์ กำลังกรำศึกอย่างหนัก หรือแม้แต่คนหน้าด่านอย่าง ตม. ต้องคอยคัดกรองผู้คนเดินทางเข้าออกประเทศ แทบไม่ได้พักผ่อน กระทั่งพบการติดเชื้อแล้วสองราย ซึ่งควรจะหันกลับมาตระหนักในการให้ความดูแลบุคลากรเหล่านี้ ให้กำลังใจซึ่งกันและกัน

          ปรากฏว่าแทบไม่ได้ยินได้ฟัง “บรรดาผู้เคยมาบริหารบ้านเมือง” จะเสนอแนวทางไอเดียใหม่ หรือติดตามสถานการณ์โลกว่าเขาไปถึงไหนกันแล้ว เพราะไม่ใช่แค่ประเทศไทยหรอกที่กำลังวุ่นวายกับปัญหาขาดแคลนหน้ากากอนามัย แต่ยังมีอีกหลายประเทศที่เผชิญปัญหาเดียวกัน ต่างพยายามหาทางแก้ปัญหาไปทีละเปลาะ

          นักการเมืองที่ถนัดแหกปากเรียกร้องประชาธิปไตยสามเวลาหลังอาหาร ทราบบ้างหรือไม่ บรรดาประเทศที่เจริญแล้วกำลังเผชิญสถานการณ์อย่างไรบ้าง ญี่ปุ่น โดย ชินโซะ อาเบะ อาจต้องตัดสินใจประกาศสถานการณ์ฉุกเฉิน อิตาลีกำลังประสบวิกฤติเมื่อยอดผู้เสียชีวิตพุ่งสูงถึง 631 ราย หรืออิหร่านที่มีบรรดานักการเมืองระดับสูงต้องเสียชีวิตเป็นใบไม้ร่วงจากพิษโรคภัย
   

          นักการเมืองแต่ละประเทศไม่มีเวลาออกมาพ่นวาทกรรมโจมตีกันในเวลานี้เลย มีแต่ประเทศไทยนี้ล่ะครับที่ นักการเมืองสัปปะรังเค ไม่ได้รู้สึกรู้สาหรือโรคร้ายยังไม่ถึงตัวกระมังจึงสนุกอยู่กับการโหนกระแสความโหดร้ายโรคภัยโยงให้เป็นเรื่องการล่มสลายของรัฐบาลให้ได้
   

          “โควิด-19 กำลังเป็นฟางเส้นสุดท้ายที่ประชาชนจะให้โอกาสรัฐบาล หากผลปรากฏความล้มเหลวในการบริหารจัดการของรัฐบาลเช่นที่กำลังเกิดขึ้นในปัจจุบัน ผู้มีอำนาจคงมิอาจหลีกเลี่ยงผลที่จะต้องเผชิญ และเชื่อว่าสิ่งที่จะได้รับจะเป็นผลตอบแทนที่ประชาชนจะมอบให้อย่างสาสมจากความไม่พึงพอใจของพี่น้องประชาชน ต้องเผชิญกับวิกฤติที่จะส่งผลอันไม่อาจคาดคิด ถ้าไร้ความสามารถก็ควรเปิดหนทางให้สังคมไทย และคนไทยมีโอกาสตัดสินใจเลือกอนาคตของเขาด้วยตัวเขาเองได้เวลานายกฯ และกลุ่มผู้มีอำนาจทั้งหลายจะแสดงความกล้าหาญและแสดงความรับผิดชอบกับสถานการณ์ที่กำลังเผชิญหน้าอยู่ในปัจจุบัน....ฟางเส้นสุดท้ายของประชาชนใกล้จะขาดเต็มทีแล้วครับ" ภูมิธรรม เวชยชัย  ที่ปรึกษาผู้นำฝ่ายค้านในสภาผู้แทนราษฎร จากพรรคเพื่อไทย กล่าวไว้เมื่อวันที่ 11 มีนาคม 2563

          เป็นตัวอย่างตามที่กล่าวข้างต้นนั่นล่ะครับ นักการเมืองบ้านเรามีความสามารถเพียงแค่การสร้างวาทกรรมขับไล่ไปวันๆ เพื่อหวังจะกลับเข้ามาสู่อำนาจ โดยไม่ได้คิดถึงวันวานอันขมขื่นที่ตนเองเคยบริหารบ้านเมืองจนสร้างความวิบัติให้แผ่นดินมาอย่างไรบ้างจนทหารต้องเข้ามายึดอำนาจ
  

          ก่อนหน้านั้นเคยมีคำเตือนของสังคมที่ยิงไปยังอดีตนายกรัฐมนตรีจากสาเเหรกชินวัตร ..พวกท่านรับฟังเสียงสะท้อนบ้างไหม..
  

          มรดกบาปเช่น จำนำข้าว นิรโทษกรรมสุดซอย   แปลงสัญญาสัมปทานเอื้อชินคอร์ป ที่ดินอัลไพน์ ฯลฯ บังเกิดช่วงที่มี สร.1 ถึงห้าคน (ทักษิณ ชินวัตร สองสมัย, สมัคร สุนทรเวช, สมชาย วงศ์สวัสดิ์, ยิ่งลักษณ์ ชินวัตร) จากการลุเเก่อำนาจในยามที่มีส.ส.หนุนให้เป็นรัฐบาล (ไทยรักไทยสองสมัย, พลังประชาชน, เพื่อไทย)
  

          หากพลพรรคคนเชียร์ชินวัตรออกมาเเสดงความเห็นเชิงลบกับ "ลุงตู่” เยี่ยงนี้ จะเข้าตำรา "ว่าเเต่เขา อิเหนาเป็นเอง” หรือไม่ในวันนี้? เหตุเมื่อวันวานพวกท่านก็เคยสวมบทนี้เเละดื้อดึงไปไม่เเพ้กัน เเละยังสร้างวาทกรรมที่ทำให้คนไทยเคยเเบ่งสีเสื้อกันมาเเล้ว
  

          เพราะยามนั้นพวกท่านทระนงกับ 19 ล้านเสียงเเละสิบห้าล้านเสียงที่เชื่อว่าเป็นกองหนุนเก้าอี้ สร.1 โดยวันนั้นพวกท่านเเยเเสเสียงอีกส่วนหนึ่งในสังคมบ้างไหม?

          วิงวอนว่าการเเสดงความเห็นใดๆ ทางการเมืองนั้น พวกท่านพินิจสักนิดเถิดว่าวันนี้จะติชมใดๆ ขอให้ยืนบนหลักที่ถูกต้อง มิใช่ใช้วาทกรรมสร้างกลเกมการเมืองรูปแบบใหม่ขึ้นมาเพื่อทิ่มเเทงขั้วตรงข้ามโดยมิมองผลระยะยาวของบ้านแมือง
   

          ขณะเดียวกันพลพรรคขั้ว "ลุงตู่” ควรฟังเสียงเเละข้อเสนอเเนะของสังคมไว้ด้วย

          ส่วนหนึ่งของปัญหามาจากการทำงานของส.ส.เเละรมต.ชุดปัจจุบันเช่นกัน ดังนั้นวันที่ชาวประชาฝากความหวังไว้กับพวกท่าน ขอเพียงว่าพวกท่านในเพลานี้อย่าดื้อรั้นเเละประคองตัวอยู่บนฐานอำนาจเเบบมิฟังใคร

   
          มิเช่นนั้นบทเรียนประวัติศาสตร์จะย้อนมาฉายภาพหลอนคนไทยอีกคราว