ฝ่ายค้าน หรือ ฝ่ายรัฐบาลใครควรรับผิดชอบปัญหา "สภาล่ม" ซ้ำซาก

3 พฤศจิกายน 2564  เป็นครั้งแรกของสมัยประชุมนี้ ที่สภาล่ม ช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อการรับการทำหน้าที่ของประธานวิปรัฐบาลคนใหม่ นิโรธ สุนทรเลขา ระหว่างที่ประชุมสภา กำลังพิจารณาร่างพ.ร.บ.คุ้มครองพยาน เข้าสู่การพิจารณามาตรา6  เมื่อประธานส่งสัญญาณให้สมาชิกแสดงตน ในที่ประชุม นายสุชาติ ตันเจริญ ตรวจสอบองค์ประชุมแล้วไม่ครบ จึงได้สั่งปิดการประชุม

17 พฤศจิกายนจารณาร่าง พ.ร.บ.เครื่องสำอางค์ ซึ่งการพิจารณาเป็นไปด้วยความเรียบร้อย จนจะมีการตั้งคณะกรรมาธิการ ขึ้นมาพิจารณาอยู่แล้ว แต่องค์ประชุมอยู่กันอย่างบางตา โดยช่วงการแสดงตนก่อนลงมติรับหลักการ มีส.ส.แสดงตนเพียง 239 คน เกินกึ่งหนึ่งขององค์ประชุมมาเพียงเสียงเดียวเท่านั้น ศุภชัย โพธิ์สุ รองประธานสภาผู้แทนราษฎรคนที่ 2 ก็สั่งปิดประชุมเอาดื้อๆ

1 เดือนผ่านมา เหตุการณ์เดียวกันนี้ ก็เกิดขึ้นอีกเป็นครั้งที่ 3 ผู้ทำหน้าที่ประธานคนเดิม ต้องสั่งปิดการประชุมด้วยปัญหาองค์ประชุมไม่ครบเหมือนเช่นที่เคยเกิดขึ้น  สภาล่มคราวนี้ ได้รับการชี้แจงจาก ชินวรณ์ บุญเกียรติ รองประธานวิปรัฐบาลว่าส่วนหนึ่งเกิดจากฝ่ายค้าน พยายามเล่นเกมไม่แสดงตนทั้งที่นั่งอยู่ห้องประชุมสภา เมื่อเห็นว่าจำนวนส.ส.รัฐบาลอยู่ร่วมกันในห้องประชุมจำนวนน้อย ถือเป็นบทบาท ที่เปลี่ยนไปจากการทำหน้าที่ฝ่ายค้านที่ผ่านมา เพราะมุ่งแต่เล่นเกมการเมือง

แต่หากยังจำกันได้ ในสมัยประชุมที่ผ่านมา ชวน หลีกภัยประธานสภา เคยระบุไว้ว่า องค์ประชุมสภาเป็นหน้าที่ของส.ส.ทุกคน ไม่ว่าจะฝ่ายค้านหรือรัฐบาลต้องรับผิดชอบร่วมกัน แต่ในระบบรัฐสภานี้ การจะได้เป็นรัฐบาลก็ต้องมีเสียงข้างมากในสภา ดังนั้นรัฐบาลต้องเตรียมเสียงข้างมากให้พร้อม นี่ย่อมชี้ชัดว่า รัฐบาลจะปฏิเสธความรับผิดชอบ กรณีองค์ประชุมไม่ครบไม่ได้   

ตลอดสามปีที่ผ่านมาจะเห็นได้ว่า  รัฐบาลไม่ค่อยประสบปัญหาเรื่ององค์ประชุม วิปรัฐบาล ภายใต้การนำของวิรัช รัตนเศรษฐ ทำให้เห็นว่า สามารถเจรจากับฝ่ายค้าน เพื่อเดินงานในสภา แม้จะไม่ราบรื่นเต็มร้อย แต่ก็พอจะพูดจากับฝ่ายค้านได้ 
แต่กว่าหนึ่งเดือนที่เปิดประชุมสภามา  ยังไม่เห็นบทบาท เช่นว่า ของประธานวิปรัฐบาล คนใหม่   ไม่ปรากฏบทบาทว่ามีความพยายามแก้ปัญหา จึงถูกนินทาว่ายังสอบไม่ผ่าน  แม้แต่การรับน้อง