กฎหมายสำคัญของรัฐบาลหายไปไหน ทำไมไม่นำเข้าสภา กลัวอะไรหรือไม่ โดยรามจักร

การบริหารราชการแผ่นดินของรัฐบาล จำเป็นต้องอาศัยเครื่องมือ 2 อย่าง คือ กลไกราชการและกฎหมายที่ให้อำนาจรัฐบาลในการดำเนินการต่าง ๆ ได้

ตั้งแต่การกู้เงินมาใช้ การออกกฎหมายเพื่อเป็นเครื่องมือให้กลไกของรัฐใช้ในการบริหารราชการหรือการออกกฎหมายเพื่อแก้ไขปัญหาข้อขัดข้องหรืออุปสรรคต่าง ๆ ในการบริหาร ซึ่งเป็นระบบการทำงานปกติในระบอบประชาธิปไตย

รัฐสภาได้เปิดสมัยประชุมปัจจุบันมาร่วมเดือนแล้ว ปรากฎว่าไม่มีกฎหมายสำคัญของรัฐบาลเข้าสู่การพิจารณาของสภาเลย โดยเฉพาะกฎหมายที่จำเป็นอย่างยิ่งคือกฎหมายให้อำนาจรัฐบาลกู้ยืมเงินมาใช้ตามที่ได้ตั้งวงเงินกู้ไว้และรัฐบาลตั้งท่าที่จะกู้ยืมเงินมาใช้ให้ทันต้นปีงบประมาณ

โดยตั้งท่ามาตั้งแต่ก่อนการอภิปรายทั่วไปก่อนที่จะปิดสมัยประชุมครั้งที่แล้วด้วยซ้ำไป จนถึงวันนี้ก็ยังไม่ได้เข้าสภาทั้งที่ปีงบประมาณ 2565 ผ่านไปจะครบ 3 เดือนแล้ว ซึ่งปกติ 3 เดือนแรกของปีงบประมาณจะต้องผันเงินงบประมาณให้ไหลเข้าสู่ระบบในจำนวนที่สูงระดับ 45% เพื่อขับเคลื่อนเศรษฐกิจของประเทศ และไตรมาสที่ 2 อีกราว 35%

ส่วนที่เหลือสำหรับไตรมาสที่ 3 เพียงเล็กน้อย โดยครึ่งปีหลังจะเป็นปีของการใช้และการบริหารงบประมาณ

และเกิดกรณีผีซ้ำด้ามพลอยรายได้ที่รัฐบาลตั้งเป้าหมายที่จะจัดเก็บในไตรมาสสุดท้ายของปีงบประมาณ 2564 ซึ่งจะนำมาใช้ในปีงบประมาณ 2565 กลับขาดเป้าไปถึง 3 แสนล้านบาทเศษ

แม้การจัดเก็บรายได้ไตรมาสแรกของปีงบประมาณ 2565 ที่ยังไม่ปรากฎตัวเลขชัดเจนแต่ก็รู้กันทั่วไปว่าเก็บรายได้ไม่เป็นไปตามเป้าในระดับใกล้เคียงกัน เป็นเหตุให้รัฐบาลซึ่งไม่มีเงินมาจับจ่ายใช้สอยต้องกู้เงินคงคลังมาใช้ในช่วงไตรมาสแรกนี้แล้วถึง 3 แสนล้านบาท และมอบภาระให้ธนาคารของรัฐรับภาระในการจ่ายเงินค่าประกันราคาข้าวซึ่งคงจะมีวงเงินที่ระดับ 1.5 แสนล้านบาทและแน่นอนว่าก็เป็นการก่อหนี้อีกแบบหนึ่งของรัฐบาลนั่นเอง

การที่ไม่มีกฎหมายสำคัญของรัฐบาลเข้าสภาเป็นความจริงแต่สะท้อนเรื่องที่พยายามปกปิดหรือกลบเกลื่อนกันนั่นก็คือความขัดแย้งทางการเมือง

ทั้งความขัดแย้งในพรรคแกนของรัฐบาลและความขัดแย้งระหว่างรัฐบาลกับพรรคร่วมรัฐบาล ซึ่งมีปรากฎการณ์ชัดเจนจากการที่ประชุมสภาล่มแล้วล่มอีก บางครั้งยังไม่ทันล่มก็มีการชิงปิดสภาเพื่อไม่ให้เสียหน้าว่าสภาล่มแต่ความจริงก็คือสภาล่มนั่นเอง

สภาพดังกล่าวจึงบอกความจริงให้ประชาชนได้ทราบชัดเจนว่าความขัดแย้งทางการเมืองยังอยู่ในระดับที่รุนแรงและอันตราย จึงเป็นเหตุให้ไม่สามารถเสนอกฎหมายเข้าสภาได้เพราะถ้ากฎหมายเข้าสภาและแพ้มติฝ่ายค้าน รัฐบาลก็ต้องลาออกหรือยุบสภา แต่ถ้าไม่เสนอกฎหมายก็บริหารราชการแผ่นดินไม่ได้
 

นี่คือวิกฤติทางการเมืองที่กำลังก่อให้เกิดความเสียหายอย่างร้ายแรงแก่ประเทศและประชาชนในปัจจุบันนี้