เม็กซิโกมีมากกว่ายาเสพติดและทาโก้

 

                      เม็กซิโกซิตี้-หมวกบันดิโดซึ่งมีปีกใหญ่โตมหึมา มีลายปักสวยงาม สามารถกันความร้อนของแสงอาทิตย์ได้อย่างดีนั้น เป็นสัญลักษณ์สำคัญของเม็กซิโก ปูย่าตายายบรรพบุรุษของชาวเม็กซิโกต้องอยู่กินกับพระเจ้าสุริยะมานานเป็นพันๆ ปี จึงไม่แปลกใจที่วัฒนธรรมเม็กซิโกจึงเต็มไปด้วยบูชายันต์ที่มีจุดศูนย์กลางอยู่ที่พระอาทิตย์

 

                      สำหรับคนภายนอก เม็กซิโกเป็นแดนเถื่อน ของแก๊งยาเสพติด ที่ฆ่ากันเป็นว่าเล่น จนรัฐบาลไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ไหน นอกจากนั้น ข่าวคราวของคนเม็กซิโกที่พยายามข้ามชายแดนสหรัฐอเมริกาในแต่ละปีมีเป็นแสนๆ คน มีคนจำนวนมากที่ต้องมาเสียชีวิตเพราะถูกคนหลอกหรือเจอข้อหาต่างๆ (ในลักษณะเดียวกับกลุ่มโรฮิงญาที่มีกลุ่มค้ามนุษย์เข้ามาเกี่ยวเช่นกัน)

 

                      ผู้เขียนมีเพื่อนเป็นนักข่าวคนเม็กซิกัน เคยเล่าให้ฟังว่า นักข่าวตามเรื่องยาเสพติดนั้นต้องเปิดโทรศัพท์ไว้ตลอดเวลา ต้องติดต่อกับทางสำนักงานตลอดเวลา ถ้าขาดการติดต่อทุกสิบนาที ถือว่านักข่าวคนนั้นถูกกลุ่มพ่อค้ายาเสพติดยิงทิ้งไปแล้ว หรืออีกกรณีหนึ่งคืออาจจะถูกซื้อตัวไปอยู่กับพวกแก๊งยาเสพติด

 

                      แต่ถ้ามีโอกาสเจาะลึกประเทศนี้ จะพบว่าเม็กซิโกเป็นแหล่งอารยธรรมที่สำคัญที่สุดของทวีปอเมริกาก็ว่าได้ วัฒนธรรมและพิธีกรรมของบรรพบุรุษในเม็กซิโก เกี่ยวกับวิถีชีวิตที่ต้องอยู่อย่างมีบูรณาการกับธรรมชาติ สภาพสิ่งแวดล้อม ในตอนนั้นไม่ว่าจะเป็นเรื่องน้ำ ป่าไม้ และแร่ธาตุ เพราะปัจจัยเหล่านี้เป็นสิ่งที่มีความจำเป็นต่อการดำเนินชีวิตอยู่ในทวีปอเมริกา เมื่อหลายๆ พันปีที่ผ่านมา

 

                      เมื่ออ่านประวัติศาสตร์เม็กซิกันจะพบว่า เวลาเผ่าพันธุ์ต่างๆ ที่ต่อสู้และแข่งขันเพื่อสร้างอาณาจักรของตัวเอง หลังการต่อสู้กันแล้ว ใครแพ้ใครชนะให้ดูเอาที่จำนวนเชลย แต่ละเผ่าจะจับตัวเชลยของฝ่ายตรงข้ามเอาไว้ ไม่ฆ่าให้ตาย เพื่อนำมาไว้บูชายันต์ทีหลัง เพราะถือว่าเป็นวิธีหนึ่งที่จะตอบแทนพระเจ้าหรือสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย สำหรับคนในยุคสมาร์ทโฟนเห็นแล้วจะรู้สึกป่าเถื่อน โหดเหี้ยม แต่นั่นเป็นชีวิตของความอยู่รอดในสมัยโบราณของคนเม็กซิกัน

 

                      ฉะนั้นจึงไม่แปลก ประเทศเม็กซิโกจึงเป็นประเทศมีเสน่ห์ มีวัฒนธรรมที่น่าศึกษา น่าสะพรึงกลัว โดยเฉพาะหินแกะสลักที่เหลือไว้ให้ดู ที่น่าดีใจคือความสัมพันธ์ไทย-เม็กซิโกดีมาก ปีนี้ฉลองครบรอบ 40 ปี มีการแลกเปลี่ยนวัฒนธรรมระหว่างสองประเทศ แน่นอนสิ่งที่จะมาวัดความใกล้ชิดของสองประเทศนี้คือ มีร้านอาหารไทยหรือเปล่า? ชอบมวยไทยหรือเปล่า?

 

                      ในเมืองหลวงเม็กซิโกซิตี้ มีร้านอาหารไทยอยู่สามร้าน ได้ไปชิมร้านร้านบางกอกของคุณศรีชัย แปลงศรี ถือว่าเป็นร้านเก่าแก่ที่สุดในละตินอเมริกาก็ว่าได้ ตั้งมาเกือบสามสิบปี อาหารรสชาติไทยแบบแซบอีหลี คนเม็กซิกันชอบรับประทานเช่นกัน โดยเฉพาะผัดไทย (ในสหรัฐอเมริกาผัดไทยเป็นอาหารที่คนอเมริกันรู้จัก คนผัดส่วนใหญ่เป็นคนเม็กซิกัน) อาหารที่นี่มีรสจัด เปรี้ยวมาก มะนาวที่นี่ราคาถูก ถ้าแพงรัฐบาลอาจจะอยู่ไม่ได้

 

                      คนไทยเหมือนกับคนที่นี่ชอบอาหารรสจัดกับรสชาติที่เผ็ดแบบซอสทาบาสโก คนไทยรู้จักพริกเขียวเม็ดป้อมๆ “ฮาราพินโย” (jalapeno) ดี สวนดอยตุงนำมาขายแนะนำหลายปีมาแล้ว ทำกะเพราเนื้อผัดพริกอร่อยน่ากิน ในบ้านเราเริ่มรู้จักร้านอาหารเม็กซิกัน สองสามร้านตามศูนย์การค้า ทำแบบสไตล์อเมริกัน

 

                      เวลากินอาหารเม็กซิกันในเมืองหลวง โดยเฉพาะทาโก้ที่คนไทยรู้จักดีจะรู้สึกตื่นเต้นมาก คนกินต้องปรุงทาโก้ที่มาเสิร์ฟเอง จะต้องการรสชาติแบบไหนก็ตาม ต้องปรุงเอง เผ็ดมากเผ็ดน้อยขึ้นอยู่กับรสนิยมของคนรับประทาน แบบบ้านเราเวลากินก๋วยเตี๋ยว ใส่เครื่องปรุงเพียบ บีบมะนาว ใส่น้ำปลา

 

                      นอกจากนั้น คุณศรีชัยยังเป็นประธานสมาคมมวยไทยในเม็กซิโก คนที่นี่ชอบศิลปะมวยไทยมีค่ายมวยกว่าหกสิบแห่ง ถือเป็นกิจกรรมหลักที่ทำให้ชื่อเสียงให้ประเทศไทย มีโอกาสพัฒนาในอนาคตในการส่งเสริมวัฒนธรรมมวยไทย (ในอินโดนีเซีย หนังผีไทยได้รับความนิยมมาก)

 

                      เม็กซิกันมีพลเมือง 120 ล้านคน เป็นประเทศที่จัดอยู่ในมหาอำนาจระดับกลาง ท่าทีของเม็กซิโกในเวทีการเมืองโลก มีความสำคัญเพราะถือว่าเป็นประเทศที่มีความคิดเห็นแบบกลางๆ ไม่สุดโต่งแบบโบลิเวีย หรือเวเนซุเอลา มีนโยบายสนับสนุนสหรัฐอเมริกา ถือว่าเป็นประเทศเพื่อนบ้านทางภาคเหนือที่มีอิทธิพลมากที่สุด

 

                      ไทยอยากสมัครเข้าเป็นประเทศสังเกตการณ์ในกลุ่มพันธมิตรแปซิฟิก (Pacific Alliance) กลุ่มการค้าใหม่ที่มีศักยภาพ มีเปรู เม็กซิโก โคลัมเบีย ชิลี เป็นสมาชิก ถือเป็นตลาดใหม่และใหญ่ของไทย

 

 

 

 

 

 

---------------------

 

(โลกสาระจิปาถะ : เม็กซิโกมีมากกว่ายาเสพติดและทาโก้ : โดย...กวี จงกิจถาวร [email protected])