เกาะติดข่าวสาร >> คมชัดลึก ออนไลน์
ดาวจรัสฟ้า 24 // ** 27764382 **
ณัฐปฏิเสธเสียงแข็ง เมื่อดาวมาเค้นถามความจริงเรื่องที่พัชรีบอกว่าท้องกับณัฐ แต่ดาวไม่เชื่อ บอกว่าเธอจะมั่นใจก็ต่อเมื่อณัฐไปจัดการเรื่องของเขาให้เรียบร้อย อย่าให้เดือดร้อนมาถึงเธอ ไม่งั้น ไม่เช่นนั้นเธอจะไม่แต่งงานกับเขา ระหว่างคุยกัน ณัฐเห็นฟ้าเดินคุยมากับชลก็ไม่พอใจ กล่าวหาว่าชลคุยกับภรรยาชาวบ้านสองต่อสองนั้นไม่สมควร
ขอโทษนะครับ เราไม่ได้นัดมาคุยกันในที่ลับตาคน อีกอย่าง เราก็เป็นเพื่อนกัน ชาวบ้านคงไม่คิดไปในทางเสียหายหรอกครับ เว้นแต่คนที่มองโลกในแง่ร้าย ชลโต้
"ตอนนี้ไม่ แต่ต่อไปมันก็ไม่แน่ ผู้หญิงกับผู้ชายใกล้กันได้ซะที่ไหน"
"หยาบคาย ไม่มีใครเขาคิดสกปรกอย่างคุณหรอก ไปเถอะชล"
"พี่ฟ้ากลับยังไงจ๊ะ"
"เดี๋ยวผมไปส่งครับ" ชลบอก
"ไม่ต้องลำบากขนาดนั้นหรอก ผมไปส่งให้ก็ได้ ยังไงผมก็ต้องกลับบ้านอยู่แล้ว" ณัฐชิงพูด ฟ้าทำท่าจะปฏิเสธ ณัฐหันไปสำทับ
"คงไม่รังเกียจนะ เราอยู่บ้านเดียวกันนี่"
ณัฐขับรถมาตามถนน ฟ้านั่งเงียบมาตลอดทาง
"บ่ห่วงลูกหรือจังได๋ เพิ่งหายป่วยแท้ๆ แทนที่สิอยู่บ้านพักผ่อน กลับออกมาเจอผู้ชายที่บ่แม่นผัวตัวเอง เป็นแม่ประสาหยัง บ่ได้เรื่องเลย"
"ถึงฉันเป็นแม่ที่บ่ได้เรื่อง แต่ฉันก็บ่ใช่คนเลวเหมือนพ่อบางคน บ่ได้ตั้งใจให้เขาเกิดมายังทำร้ายลูกตัวเองได้ลงคอ ดีนะที่เขาหัวแข็งบ่เป็นหยังไปซะก่อน"
ณัฐโมโหจัดกระชากรถจอดข้างทาง หันไปมองฟ้าอย่างจะกินเลือดกินเนื้อ
"ก็แล้วทำไมเธอบ่บอกความจริงกับฉัน"
"บอกเพื่อหยัง ในเมื่อคุณเองก็บ่ได้อยากสิเป็นพ่อของเขา"
"แต่เขาก็เป็นลูกของฉัน"
"คนอย่างคุณเป็นพ่อไผบ่ได้ดอก รับผิดชอบตัวเองยังบ่ได้เลย ถ้าสิให้ดี คุณควรสิจำไว้เตือนตัวเอง เขาเกิดมาเป็นลูกของฉัน กับผู้ชายที่ฉันรัก บ่ใช่ลูกของคุณ"
"รักมันมากแม่นบ่"
"ใช่ ฉันรักเขา อีกบ่นาน เราสิออกไปใช้ชีวิตคู่ด้วยกัน ตามประสาพ่อแม่ลูก เขาต้องเป็นพ่อที่ดีของลูกฉันแน่ๆ"
"แล้วฉันล่ะ ฉันเป็นพ่อแท้ๆ ของเขานะ"
"ขอบคุณมากที่ยังมีจิตสำนึกอยู่บ้าง แต่ถ้าคุณยังมีความเป็นคนอยู่ล่ะก็ เห็นแก่ฉัน เห็นแก่ลูก อย่าอ้างความเป็นพ่อมาทำลายครอบครัวของเราเลย" ฟ้าพูดทั้งน้ำตา ขณะที่ณัฐก็น้ำตาคลอด้วยความโกรธระคนเสียใจ
บุษบานั่งปักชุดอยู่อย่างเงียบๆ พัชรีเดินเข้ามาอย่างกระแทกกระทั้น บ่นว่าจนป่านนี้ณัฐยังไม่ยอมรับผิดชอบลูกในท้องของเธอ แล้วก็กำลังจะแต่งงานกับดาวด้วย
"แล้วนนท์มันว่าไง" บุษบาถามนิ่งๆ
"ลำพังตัวมันเอง ยังเอาตัวไม่ค่อยจะรอด พัชไม่ไปลำบากด้วยหรอก"
"แม่ไม่ได้ให้แกไปอยู่กับมัน แต่เราหลอกใช้มันได้นี่ ดีเหมือนกันนะลูก เราจะได้ยืมมือนนท์ ล้มงานแต่งงาน แล้วก็กำจัดแม่มันออกไปจากบ้านนี้ด้วย"
ณัฐและดาวนั่งอยู่ในร้านอาหาร ดาวเขี่ยอาหารไปมา ณัฐมองเงียบๆ
"อีกไม่กี่วันเราก็จะแต่งงานกันแล้ว แต่คุณดูเหมือนไม่เต็มใจที่จะแต่งงานกับผม"
"คุณเองก็ไม่ต่างจากฉัน ถอนตัวตอนนี้ก็ยังทันนะ"
"เราจะทำอย่างนั้นได้ยังไง ผู้ใหญ่เขาเตรียมงานกันไว้แล้ว"
ทั้งคู่มองหน้ากันนิ่ง พลและฟ้าเดินเข้ามาด้วยกัน ณัฐหันไปเห็นก็เรียกไว้ถามว่าไปไหนกันมา พลบอกว่าเขาพาฟ้าไปดูบ้านเช่า
"นายไม่จำเป็นต้องย้ายออกไปนี่"
"จำเป็นสิครับ ถ้าเราต้องเริ่มต้นชีวิตใหม่ด้วยกัน ถ้าอ้ายณัฐแต่งงาน เราก็ควรจะย้ายออกไปอยู่กันตามประสาพ่อแม่ลูก"
ดาวรู้สึกเจ็บจนทนฝืนสีหน้าไม่ได้ ขอตัวไปเข้าห้องน้ำ ฟ้าเดินตามดาวไป
"พี่รู้ว่าการที่ต้องพรากจากคนที่รักมันเจ็บปวด แต่ไม่มีใครสมหวังไปซะทุกอย่างหรอก พี่เองก็เหมือนกัน การได้อยู่กับคนที่ไม่มีหัวใจให้ มันก็เจ็บปวดไม่น้อยไปกว่ากันหรอก"
"พี่ฟ้าไม่ต้องห่วงหรอก ที่ผ่านมา ดาวอาจจะมีความรู้สึกดีๆ กับเขา แต่มันก็เหมือนสายลมที่พัดผ่านมาเพียงชั่ววูบ แล้วก็จางหายไป มันไม่มีวันกลับมาเหมือนเดิมได้อีกแล้ว"
"ก็ดีที่ดาวคิดอย่างนั้น ดาวกำลังจะแต่งงาน บางทีเขาอาจจะเป็นสามีที่ดีของดาวก็ได้ พี่เอาใจช่วยให้ดาวมีความสุข เสียดายนะที่พ่อไม่ได้อยู่มาจนถึงวันสำคัญของดาว"
"พ่ออาจจะเสียใจก็ได้ ถ้ารู้ว่าวันแต่งงานของดาว เป็นวันที่ลูกสาวต้องเจ็บปวดที่สุดในชีวิต" ดาวเดินออกไป ฟ้ามองด้วยความเสียใจเหมือนกัน
คืนนั้น ฟ้ายืนร้องไห้อยู่ที่หน้าต่าง พลถามว่าเธอร้องไห้ทำไม ฟ้าบอกว่าเธอคิดถึงพ่อ
"แน่ใจเหรอว่า บ่ได้เสียใจที่อ้ายณัฐแต่งงาน"
"ฟ้าบ่ได้รักเขา"
"แต่เขาเป็นพ่อของลูกฟ้า"
"ถ้าฟ้าจะเสียใจ คงบ่ได้เสียใจเพราะเขากำลังจะแต่งงาน แต่เสียใจที่ฟ้าทำร้ายหัวใจน้องมากกว่า อ้ายพลฮู้บ่ ยิ่งได้เห็นน้องร้องไห้ ฟ้าก็ยิ่งเสียใจกว่าหลายร้อยเท่า" ฟ้าร้องไห้ พลดึงตัวฟ้าเข้ามากอดด้วยความเห็นใจ ณัฐยืนมองอยู่ด้านล่างฮึดฮัดไม่พอใจ
จ่อยเดินมา แต่ต้องชะงัก เมื่อเห็นพัชรีเดินมาอย่างเร่งรีบ มองซ้ายมองขวามีพิรุธ สักครู่นนท์เดินออกมา พัชรีเข้าไปกอดนนท์อย่างประจบ จ่อยตามไปแอบดูอย่างแปลกใจ จึงนำเรื่องนี้ไปเล่าให้แหล่และเจ๊นาฟัง บอกว่าเขาไม่ไว้ใจ คิดว่าพัชรีกับนนท์ต้องรวมหัวทำอะไรสักอย่าง แหล่เริ่มเป็นห่วงดาว จ่อยคิดว่าทั้งสองคนอาจจะคิดแผนทำลายงานแต่งงานของดาวกับณัฐ
พลเดินออกมาเจอณัฐ ทั้งคู่ต่างก็มองตากันนิ่ง ก่อนที่ณัฐจะเดินเลี่ยงไป พลเดินตาม
"อ้ายณัฐจะยอมให้งานแต่งงานเกิดขึ้น แล้วปล่อยให้ผู้หญิงอีกคน ต้องเลี้ยงลูกอยู่คนเดียวอย่างงั้นเหรอ"
"เขามีนายอยู่แล้วนี่"
"แต่ผมบ่ใช่พ่อของลูกเขา"
"ถึงอ้ายเป็น มันก็บ่มีความหมาย ถ้าเขาบ่อยากให้อ้ายรับผิดชอบ นี่พล อ้ายถามจริงๆ เถอะ พลอยากให้อ้ายยกเลิกงานแต่งงานเพื่อตัวเอง หรือใครกันแน่"
"ถ้าอ้ายคิดอย่างนั้น ผมก็จนใจ เรื่องอย่างนี้คนเป็นพ่อต้องมีสำนึกเอง"
"อ้ายบ่อยากเป็นคนเห็นแก่ตัว ดึงเขามาจากคนที่เขารัก เขามีความสุขมากนะที่ได้อยู่กับนาย ทางที่ดีนายควรสิเริ่มต้นชีวิตใหม่กับเขา ดูแลเขาให้ดีที่สุด แต่บ่ต้องห่วงหรอกนะ ยังไงอ้ายก็บ่ทิ้งลูก"
"มันง่ายอยู่แล้ว ที่จะทำอย่างนั้น แต่ที่ผมต้องพูด ก็เพราะผมไม่อยากให้เรื่องมันยุ่งยากมากไปกว่านี้ บางที ถ้าเรายอมเจ็บปวดกันซะบ้าง มันคงจะดีกว่า ปล่อยให้ทุกอย่างมันเกิดขึ้น โดยที่เราบ่คิดสิแก้ไขอะไรเลย"
ณัฐอึ้งไป ฟ้าเช็ดน้ำตา เดินร้องไห้ออกไปจากตรงนั้นอย่างเงียบเชียบ เธอนัดเจอกับชลบอกให้เขาช่วยพาเธอหนี เพราะตอนนี้เธออยู่ในสภาพของผู้หญิงที่ไม่มีใครต้องการ
บุษบามาหาเทิดสามีตัวจริงและเป็นมือปืน บอกว่าเธอมีเรื่องร้อนใจ เพราะยาที่ฝากเจ๊ฮวกไปให้ไม่ได้ผล
"ก็จัดการมันเลยซี่ ปล่อยมันไว้ทำไมกันล่ะ"
"ถ้ามันง่ายอย่างนั้น ฉันก็คงไม่ต้องแจ้นมาหาพี่ถึงที่หรอก"
"มีพี่อยู่ทั้งคน จะกลัวอะไร พี่เต็มใจช่วยบุษทุกอย่างอยู่แล้ว เพื่ออนาคตของเรา"
"ถ้าอย่างนั้น ฉันกับยายพัชจะล่อมันออกมาจากถ้ำ พร้อมกับเงินก้อนใหญ่ ส่วนพี่ก็ซ้อนแผนไปดักปล้นเอาเงินมันมา แล้วก็ฆ่ามันซะ"
พัชรีนอนซบไหล่นนท์อยู่ บอกให้นนท์ไปจับตัวดาวมาเพื่อเรียกค่าไถ่ เพราะหากสองคนแต่งงานกันวงก้องฟ้าฯก็คงจะตกเป็นของดาวกับณัฐ เธออยากให้นนท์ทำเพื่อลูก
ฟ้านั่งอยู่ในห้อง หยิบกระดาษ ปากกาขึ้นมาเขียนจดหมาย
"ดาวน้องรักของพี่ ถ้าดาวได้อ่านจดหมายฉบับนี้ พี่คงเดินทางไปไกลแล้ว แต่ดาวไม่ต้องเป็นห่วงพี่หรอกนะ พี่ตัดสินใจดีแล้ว ที่ผ่านมา พี่อาจจะเห็นแก่ตัว อาจจะทำไม่ดีกับดาวไปบ้าง พี่รู้ว่าดาวเสียใจ แต่พี่ก็อยากให้ดาวรู้เอาไว้ว่าพี่เสียใจยิ่งกว่าดาวมากมายหลายเท่านัก ที่ทำให้ดาวต้องร้องไห้ ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าความเป็นพี่น้องของเราหรอกนะจ๊ะ"
ฟ้านำจดหมายใส่กล่องสีชมพูไปยื่นให้พล ขอให้เขานำไปให้ดาวกับมือในคืนนี้ก่อนวันแต่งงาน พลจึงไปหาดาวที่บ้าน ทั้งคู่มองหน้ากันนิ่ง ดาวจะเดินเลี่ยงไป พลเอ่ยทักขึ้นก่อน
"ผมไม่อยากเข้าไปข้างใน กลัวคนอื่นไม่สบายใจ จึงมาดักเจอคุณ เพราะรู้ว่าคุณชอบมาเดินเล่นแถวนี้"
"ก็ดีแล้วล่ะค่ะ ฉันจะได้ไม่ต้องลำบากใจ ฉันเองก็ไม่อยากอ่อนแอให้ใครเห็นอีกแล้ว"
"ฟ้าฝากของขวัญมาให้คุณ เขาอยากให้คุณเปิดดูคืนนี้"
"ฝากไปบอกพี่ฟ้าด้วยนะคะว่าฉันขอบคุณเขามาก คุณเองก็เหมือนกัน ขอบคุณมากนะคะ สำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่คุณทำเพื่อฉัน"
ทั้งสองต่างก็มองหน้ากัน น้ำตาคลอ พลตัดใจหันหลังเดินจากไปแต่ก็ถูกชายชุดดำใช้ไม้ตีเข้าที่ท้ายทอย ทรุดฮวบลงไป ดาวกำลังอ้าปากจะร้อง ก็ถูกชายชุดดำอีกคนเอายาสลบมาโปะ ดาวดิ้นไปมา ก่อนจะหมดสติไป
ฟ้านั่งร้องไห้ที่ท่ารถ ชลตัดสินใจที่จะพาฟ้าหนีไปกับเขา จึงเดินเข้ามาหาบอกว่าเขาไม่มีทางปล่อยให้ฟ้าไปคนเดียว เพราะเขายังเป็นเพื่อนเธออยู่ ฟ้าซาบซึ้งในน้ำใจของชลมาก
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นติดต่อกันหลายครั้ง ณัฐเดินออกมารับโทรศัพท์จันโทรบอกว่าดาวหายตัวไป กล่องของขวัญวางอยู่กับพื้น จันหยิบขึ้นมามองอย่างแปลกใจ ก่อนจะเปิดออกดู เห็นจดหมายอยู่ในกล่อง จันหยิบซองจดหมายออกมาเปิดอ่าน
พลเล่าให้ทุกคนฟังว่าเขาถูกตีจนสลบไป มารู้ตัวอีกทีดาวก็หายไปแล้ว เขาคิดว่าพัชรีอาจมีส่วนรู้เห็น ณัฐกับพลจึงกลับไปหาพัชรีที่บ้าน บุษบาบอกว่าพัชรีไม่อยู่เพราะทนเห็นงานแต่งงานของณัฐไม่ได้ จึงหนีไปกรุงเทพฯ
ณัฐกับพลเดินผ่านห้องฟ้า ณัฐบอกว่าพลน่าจะบอกฟ้าเรื่องที่ดาวหายไป พลเปิดประตูเข้าไปในห้อง ไม่เห็นฟ้า เห็นแต่จดหมายฉบับหนึ่งวางอยู่ เขาหยิบขึ้นมาเปิดอ่าน
"ฟ้าต้องขอโทษอ้ายพลด้วยที่จากไปโดยไม่ได้ร่ำลา แต่อ้ายพลไม่ต้องเป็นห่วงนะจ๊ะ ฟ้าตัดสินใจดีแล้ว ที่ผ่านมา ฟ้ายอมรับว่าฟ้าเห็นแก่ตัวที่ไม่เข้มแข็งพอที่จะก้าวออกไปจากอ้ายพล แต่วันนี้ ฟ้าเลือกทางเดินชีวิตของฟ้าแล้ว หวังว่าอ้ายพลคงจะเข้าใจ ขอบคุณอ้ายพลมากที่เป็นห่วงและหวังดีกับฟ้ามาโดยตลอด ถ้าไม่ตายซะก่อน เราคงได้กลับมาเจอกันอีก...ลาก่อน"
ณัฐฉุนเฉียว ทั้งโกรธ ทั้งหงุดหงิดเมื่อรู้จากพลว่าฟ้าหนีไป
"เขาเป็นบ้าอะไรของเขา จู่ๆ ก็หนีไป ถ้าไม่มีลูกก็ว่าไปอย่าง ไม่คิดหรือไงว่าคนอื่นเขาเป็นห่วง โธ่เอ๊ย"
"เขาคงไม่อยากให้อ้ายณัฐไม่สบายใจ ถ้าอีกหน่อยดาวต้องเข้ามาอยู่ที่นี่"
"ไม่ใช่หรอก อ้ายว่าเขาอาจจะหนีไปกับผู้ชายก็ได้ ท่าทางแอบไปเจอกันบ่อยนี่"
"อ้ายณัฐไม่ควรดูถูกน้ำใจของฟ้า"
"อ้ายพูดเรื่องจริง ทำไมอ้ายจะไม่รู้ เขาแอบไปเจอไอ้หมอนั่นบ่อยไป คงคิดว่าไอ้หนุ่มกรุงเทพฯ มันจะจริงใจล่ะสิ ถึงได้หนีไปกับมัน"
พลกระชากคอเสื้อณัฐเข้ามาด้วยความโมโห
"ถ้าเขาจะหนีไปกับผู้ชายคนนั้น เขาคงไม่เข้ามาอยู่ในบ้านนี้หรอก เขาหนีไปตั้งแต่ตอนที่รู้ว่าท้องไม่มีพ่อแล้ว"
ณัฐสงบลงไปได้ พลหันไปเห็นจันและก้อง จึงบอกทั้งสองว่าฟ้าหนีไปแล้ว
นนท์ยืนเครียดอยู่ที่บ้านร้างกับพัชรี พร้อมสมุน กลัวว่าก้องจะไม่นำเงินมาไถ่ตัวดาว ชรีบอกว่าถ้าเป็นอย่างนั้นก็ฆ่าดาวทิ้งเสีย ดาวอยู่ภายในบ้านร้างได้ยินชัดเจน ค่อยๆ ย่องออกไปทางด้านหลัง แต่เกิดไปเหยียบกิ่งไม้แห้ง พัชรีหันหันมาเห็น ร้องตะโกนให้จับตัวดาวไว้ ลูกน้องของนนท์วิ่งตามไปจับตัวดาวไว้ได้ พัชรีเดินไปตบหน้าดาวสองฉาด ดาวบอกว่าแค่ผู้ชายคนเดียวทำให้พัชรีทำเรื่องชั่วแบบนี้ นนท์หันไปมองหน้าพัชรีอย่างระแวง พัชรีพยายามแก้ตัว บอกว่าเธอรักนนท์คนเดียว และที่ทำทั้งหมดก็เพื่อลูก พร้อมกับบอกให้นนท์รีบโทรศัพท์ไปบอกจันให้นำเงินมา
"ทำไมต้องเป็นเขาด้วยล่ะ"
"ถ้าเป็นอาก้อง คิดเหรอว่าเขาจะเอาเงินเป็นล้านมาให้ น้าจันน่ะดีแล้ว ยังไงน้าจันก็ต้องหาทางเอาเงินจากอาก้องมาให้เราจนได้"
นนท์โทรศัพท์ไปหาจันบอกว่าเขาจับตัวดาวไว้ ก้องโกรธมาก นนท์บอกให้เอาเงินมาให้เขาหนึ่งล้านบาท และให้จันเป็นคนนำมาให้ เพราะเขาไม่ไว้ใจคนอื่น ก้องวางหูโทรศัพท์ลง เจ็บอกขึ้นมาอย่างรุนแรง บอกให้แจ้งตำรวจไปลากตัวนนท์เข้าคุก แต่จันไม่ยอม เพราะอย่างไรนนท์ก็เป็นลูก พลจะไปบอกเรื่องนี้กับพิมพา แต่ณัฐกลัวว่าจะเป็นเรื่องใหญ่โต บุษบาแอบฟัง ยิ้มสมใจ พลหันไปมองหน้าบุษบาอย่างสงสัย
จบตอน 24