เปิดวาร์ป 'ส้ม สรัลรักษ์' ดาวรุ่งหน้าหมวย น้องสาวแชมป์โลกแบดมินตัน

หลังจากมีภาพปรากฎไปทั่วโซเชียลมีเดีย เมื่อวันที่ 29 ส.ค. 66 ที่ผ่านมา วันเดินทางกลับถึงประเทศไทยของ วิว กุลวุฒิ วิทิตศานต์ เจ้าของแชมป์โลกนักแบดมินตันชายเดี่ยวคนแรกของไทย ซึ่งเป็นภาพ เด็กสาวคนหนึ่ง ถือดอกกุหลาบต้อนรับ พร้อมถ่ายรูปคู่ แสดงความยินดีกับ แชมป์โลกคนล่าสุด 

โดยสาวหน้าหมวยคนดังกล่าว ไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เธอคือ "ส้ม สรัลรักษ์" หรือ สรัลรักษ์ วิทิตศานต์ น้องสาวแท้ ๆ ของ วิว กุลวุฒิ นั่นเอง โดยวันนี้ คมชัดลึก จะพาไปรู้จักดาวรุ่งหน้าหมวย

ซึ่งนอกจากจะหน้าตาสวยใส น่ารักตามสไตล์วัยรุ่นแล้ว ยังมีฝีมือที่ไม่ธรรมดาอีกด้วย โดย "ส้ม สรัลรักษ์" เริ่มจับไม้เข้าคอร์ดครั้งแรกเมื่อตอน 5 ขวบ ตามรอยพี่ชาย วิว กุลวุฒิ ที่ปัจจุบันรั้งอันดับ 4 ของโลก โดยแม้จุดเริ่มต้นจะเกิดขึ้นเพราะตามพี่เข้าฝึกซ้อมที่คอร์ดแบด แต่ต่อมาเธอก็ได้ก็ตัดสินใจแน่วแน่ย้ายเข้าไปโรงเรียนบ้านทองหยอด สถาบันปลุกปั้นนักกีฬาลูกไก่ชื่อดัง หลังจากที่พี่ชาย เข้าไปฝึกซ้อมก่อนหน้านี้ 

หลังจากเธอฝึกซ้อมอย่างหนัก พร้อมด้วยการได้รับการสนับสนุนจากครอบครัว ทำให้ ส้ม ผลงานของเธอดีขึ้นจนสามารถคว้าแชมป์รายการในประเทศ เป็นแชมป์เยาวชนประเทศไทยเป็นครั้งแรกในรุ่นไม่เกินอายุ 17 ปี และเปิดโอกาสมีรายการแข่งนอกประเทศเข้ามาอย่างต่อเนื่อง

ทั้งนี้ ส้ม สรัลรักษ์ วิทิตศานต์ ที่มีเป้าหมายอยากติด 1 ใน 10 ของโลก และอยากก้าวขึ้นไปเป็นแชมป์โลกและแชมป์โอลิมปิกในอนาคตให้ได้ ในตอนนี้เคยคว้าแชมป์ในรายการ แชมป์เยาวชนเอเชีย รุ่น 17 ปี, แชมป์ประเทศไทย รุ่น 19 ปี ตลอดจนแชมป์ระดับจูเนียร์ อินเตอร์เนชั่นแนล กรังด์ปรีซ์ ที่อินเดีย , บัลแกเรีย และตุรกี (หญิงคู่) และอีกมากมาย

ซึ่งแม้ว่าปัจจุบัน "ส้ม สรัลรักษ์" มืออันดับ 392 ของโลก จะตัดสินใจออกจาก บ้านทองหยอด เป็นที่เรียบร้อย เป็นนักแบดมินตันไทย โดยไม่มีต้นสังกัด พร้อมรับความท้าทายต่าง ๆ ที่จะเข้ามาในอนาคต เสมือนกับ รุ่นพี่นักกีฬาลูกขนไก่ที่เดินในเส้นทางนี้เหมือนกัน เช่น ครีม บุศนันทร์ อึ๊งบำรุงพันธุ์ หรือ หมิว พรปวีณ์ ช่อชูวงศ์ ที่ออกจากสมาคมกีฬาแบดมินตันแห่งประเทศไทย ซึ่งล้วนแต่เป็นนักกีฬาที่มีประสบการณ์มากมายทั้งสิ้น

อย่างไรก็ตามสามารถติดตามผลงานของ "ส้ม สรัลรักษ์" หรือ สรัลรักษ์ วิทิตศานต์ ได้ทาง FB : Sarunrak Vitidsarn และ IG : sarunrak_

CREDIT PHOTO :  sarunrak_ , Badminton Blah Blah