เฝ้าระวังระดับชุมชน

          มีข้อท้วงติงจากนักระบาดวิทยาถึงคำสั่งปิดห้างสรรพสินค้าของผู้ว่าราชการกรุงเทพมหานคร อันนำไปสู่การอพยพเคลื่อนย้าย หรือการเดินทางกลับภูมิลำเนาของแรงงานในกรุงเทพฯ พื้นที่หนึ่งซึ่งเกิดโรคระบาดไวรัสโควิด-19 มากที่สุดว่า จะนำไปสู่การแพร่ระบาดไวรัสโควิด-19 ในต่างจังหวัด เพราะแรงงานเหล่านี้อาจจะติดเชื้อแล้วโดยไม่รู้ตัว ซึ่งก็จะทำให้คนใกล้ชิด ญาติมิตรกลายเป็นผู้สัมผัสโรคอย่างคาดไม่ถึง ขณะที่ภาพข่าวในช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์ที่ผ่านมาแสดงให้เห็นว่าประชาชนจำนวนมากแห่แหนกันไปยังสถานีขนส่งสาธารณะซึ่งให้บริการรถโดยสารออกต่างจังหวัด ยิ่งสร้างความหวั่นวิตกให้ภาครัฐและหน่วยงานที่เกี่ยวข้องกับการหยุดยั้ง เฝ้าระวังการแพร่ระบาดของเชื้อโรคร้าย

          มีคำเตือนจากทีมแพทย์ขอให้ประชาชนอยู่ในบ้าน ละเว้นการเดินทางข้ามจังหวัด ไม่ว่าจะเป็นจากกรุงเทพฯ ไปต่างจังหวัด หรือจากต่างจังหวัดเข้ากรุงเทพฯ หรือเดินทางระหว่างจังหวัด หนังสือจากกรมควบคุมโรคส่งไปยังจังหวัดต่างๆ เพื่อขอความร่วมมือในการเฝ้าระวังบุคคลที่เดินทางกลับภูมิลำเนาหรือคนต่างถิ่นที่โยกย้ายเข้ามาพำนักอาศัยในจังหวัด เช่นเดียวกับกระทรวงมหาดไทย ก็มีหนังสือด่วนสั่งการไปยังจังหวัดต่างๆ เพื่อแจ้งแนวทางปฏิบัติของจังหวัดลงไปจนถึงองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น กำนันผู้ใหญ่บ้าน ต่อผู้ที่เข้ามาพำนักพักอาศัยในพื้นที่นั้น นับตั้งแต่การคัดกรอง การขอความร่วมมือ งดหรือหลีกเลี่ยงการเข้าร่วมกิจกรรม การเข้าออกชุมชนนั้นๆ ให้พักอาศัยแต่ในบ้าน 14 วันเพื่อเฝ้าระวังไปจนถึงในกรณีที่พบผู้ป่วยสืบเนื่องกันนี้ก็อาจจะมีคำสั่งปิดพื้นที่ได้ด้วย

          เรื่องนี้แยกออกเป็น 2 ประเด็นคือ การเดินทางของคนที่เชื่อว่าตนเองเป็นปกติ และไม่ได้อยู่ในพื้นที่เสี่ยงกลับไปยังภูมิลำเนาด้วยเหตุผลต่างๆ กัน หรือแม้แต่แรงงานที่ไปจากกรุงเทพฯ เพราะเชื่อว่าตนเองไม่อยู่ในกลุ่มเสี่ยง กับอีกกลุ่มหนึ่งคือ ผู้ที่ไปจากพื้นที่เสี่ยงที่มีผู้ล้มป่วยก่อนหน้านี้ เช่น ผู้ที่กลับจากต่างประเทศ หรือพื้นที่เสี่ยงสนามมวย สถานบันเทิง สนามชนโค สนามชนไก่ ฯลฯ ในกรณีแรกนั้นแม้จะเป็นวิถีชีวิตโดยปกติ แต่ถ้าหากจะใช้มาตรการขั้นเด็ดขาดกันแล้วก็ถือว่าทุกการเดินทางของคนทุกกลุ่มล้วนคือความเสี่ยงทั้งสิ้น ถ้าหากจะดำเนินการจริงๆ ก็ถึงขั้นล็อกดาวน์ทั่วประเทศ ส่วนกรณีหลังนั้นเป็นเรื่องที่หน่วยงานภาครัฐที่เฝ้าระวังจะต้องปฏิบัติโดยเคร่งครัดอยู่แล้ว เช่นที่ปรากฏชัดเจนว่าคนที่ไปจากสนามมวยนำเชื้อไปแพร่ระบาดในพื้นที่

         ข้อท้วงติงจากนักระบาดวิทยาและคำเตือนจากแพทย์นั้น แม้จะมีีความแตกต่างกับการสั่่งการของกระทรวงมหาดไทยอยู่บ้าง แต่โดยรวมแล้วก็คือประชาชนทุกพื้นที่ไม่ควรเดินทางเลย ซึ่งในทางปฏิบัติก็เป็นเรื่องที่ห้ามกันยาก หรือห้ามไม่ได้เลยด้วยซ้ำ โดยเฉพาะประชาชนที่เชื่อว่าตนเองไม่อยู่ในกลุ่มเสี่ยงหรือไปจากพื้นที่เสี่ยงตามประกาศกระทรวงมหาดไทย ซึ่งกรณีนี้ถือเป็นเรื่องของวิจารณญาณของแต่ละคน บางคนคิดว่าต้องการหาที่พำนักที่ปลอดภัยซึ่งก็คือภูมิลำเนา บางคนต้องการไปหารายได้ในต่างจังหวัดที่มีงานรออยู่ ในมุมมองของแพทย์อาจจะเกิดการแพร่ระบาดอย่างใหญ่หลวงซึ่งควรมีมาตรการเข้มข้นขึ้น ขณะที่มาตรการและฝ่ายปฏิบัติของภาครัฐก็ต้องชัดเจนเพื่อไม่ให้เกิดความโกลาหลขึ้น ซึ่งจะยิ่งซ้ำเติมให้สถานการณ์เลวร้ายลง