รัฐบาลเสียงปริ่มน้ำ ครม.ต้องไม่ยี้!

          ความยากของการตั้งคณะรัฐมนตรีรัฐบาล “ลุงตู่ 2” ของพลเอกประยุทธ์ จันทร์โอชา อยู่ตรงที่การมีเสียง “ปริ่มน้ำ” หรือเกินครึ่งมาเพียง 4 เสียง ทำให้กลุ่มก้อนต่าง ๆ ทั้งในพรรค และพรรคร่วมรัฐบาลอีก 18 พรรค มีอำนาจต่อรอง เรียกร้องเสียงดัง เพราะทุกเสียงคือความอยู่รอดของชีวิตทางการเมืองพลเอกประยุทธ์นั่นเอง

          ครั้นจะฟังแต่เสียงเรียกร้องของนักเลือกตั้ง ที่มี “ความอยากได้ใคร่ดี” อยากเป็นรัฐมนตรีเพียงอย่างเดียวโดยไม่คำนึงถึงภาพลักษณ์ และความเชื่อมั่นจากประชาชน ถึงแม้ตั้งคณะรัฐมนตรีได้ ก็จะเริ่ม“นับถอยหลัง”การล้มครืนของรัฐบาล เพราะเป็นรัฐบาลที่ขาดการยอมรับจากสังคม

          บรรดานักการเมืองที่เข้ามาเป็น ส.ส.ทั้งหลาย จง “สำเหนียก”ไว้ให้ดีว่า ประชาชนเลือกท่านมาเป็นตัวแทนปกป้องผลประโยชน์และพิจารณากฎหมายในสภาเท่านั้น ในระหว่างหาเสียงไม่มีผู้สมัครคนใดที่ประกาศว่า “เลือกฉันเข้าไปเป็นรัฐมนตรีกระทรวงโน้นกระทรวงนี้” ตรงกันข้าม ทุกคนที่สมัคร ส.ส.ในสังกัดพรรคการเมืองต่าง ๆ จะรณรงค์ให้เลือกตนเองเพื่อจะไปยกมือสนับสนุน ผู้รับเสนอชื่อที่พรรคตนเลือกเป็นนายกรัฐมนตรีตามกติกาของรัฐธรรมนูญ 

          เมื่อ ส.ส. เลือกนายกรัฐมนตรีแล้ว เป็นหน้าที่ของนายกรัฐมนตรีที่จะเลือกใครก็ได้ ที่มีคุณสมบัติครบถ้วนมาเป็นรัฐมนตรี จะเป็นหรือไม่เป็น ส.ส.ก็ได้ ขอให้ภาพลักษณ์ดี สร้างความน่าเชื่อถือในการบริหารราชการแผ่นดิน และส.ส.กลับไปทำหน้าที่ควบคุมการบริหารราชการแผ่นดิน

          แต่ข้อเท็จจริงขณะนี้ กลับตรงกันข้าม โดยเฉพาะในพรรคแกนนำคือพลังประชารัฐ ผู้ได้รับเลือกตั้งมาเป็นส.ส.ต่างอ้างอย่าง “หน้าด้าน” ที่จะใช้เสียง ส.ส.ต่อรองเอาตำแหน่งรัฐมนตรี โดยไม่กลับไป “ชะโงกดูเงา”ตัวเองว่า ชีวิตและพฤติกรรมปฏิบัติที่ผ่านมาเหมาะแก่การเป็น “เสนาบดี” หรือไม่ จนทำให้เห่อเหิมกล้าเรียกร้องเอาตำแหน่ง

          ควรปล่อยอิสระแก่นายกรัฐมนตรีในการพิจารณาบุคคล ที่จะมาเป็นรัฐมนตรี ทั้ง 35 คน เพราะจะดีหรือเลวท้ายสุดคนรับผิดชอบหลัก หนีไม่พ้น พลเอกประยุทธ์ จันทร์โอชา ที่เป็นหน้าด่านแรก ที่ต้องรับทั้ง “ดอกไม้และก้อนอิฐ” กับการตัดสินใจ

          ยิ่งเสียงในสภาเปราะบาง หากไม่ได้รับศรัทธาจากประชาชนเป็นเกราะคุ้มกัน ตั้ง ครม.มีเสียง “ยี้” ตามมา อายุรัฐบาลสั้นแน่