ความในใจของ 'หมอสุภัทร' "ควรให้กำลังใจ ไม่ใช่การบูลลี่"

เฟซบุ๊กของ นพ.สุภัทร ฮาสุวรรณกิจ ผู้อำนวยการโรงพยาบาลจะนะ จังหวัดสงขลา เล่าความในใจพูดถึงสถานการณ์การระบาดของโรคไวรัสโควิด-19 ระหว่างที่ทำการรักษาคนไข้ บรรดาหมอต่างถามกันอยู่เสมอว่า "เราติดหรือยัง?"

 

มีเสียงที่ดังก้องในหัวของเรา ท่านรู้ไหม

 

 

 

แทบทุกวันของแพทย์โรงพยาบาลจะนะ มีการทำ swab ตรวจหาเชื้อโควิดในกลุ่มเสี่ยงหรือกลุ่มที่ต้องเฝ้าระวัง ชีวิตเรากำลังเปลี่ยนไปมาสองสัปดาห์แล้ว ต้องใส่ชุด PPE เต็มยศเพื่อป้องกันไวรัสที่เรามองไม่เห็น นี่คือหน้าที่ที่เราเรียนหมอมา ทุกคนถ้าอยู่ในเวรที่ต้องทำ swab ก็ลงมือทำ ไม่มีเกี่ยงงาน เราทำเต็มที่เพราะเราคือหมอ เราคือพยาบาล

 

 

 

แต่สำหรับพวกเราแล้ว เรารู้ว่าเราต้องป้องกันตนเอง เรามีครอบครัวมีพ่อแม่ที่เรารักรออยู่ที่บ้าน เมื่อใส่ชุดนี้ เราก็มั่นใจว่าเรามีโอกาสได้รับเชื้อโรคน้อยลงมาก เพราะเราป้องกันอย่างดี และจะได้ทำให้เชื้อไม่แพร่กระจายสู่คนอื่นๆในโรงพยาบาล อันนี้เรามั่นใจว่าเราทำได้ดี

 

 

 

แต่จุดที่เสี่ยงกว่าของแพทย์พยาบาลและเจ้าหน้าที่โรงพยาบาลกลับเป็นห้องฉุกเฉิน ห้องตรวจโรคทั่วไป ห้องผู้ป่วยใน เพราะเราป้องกันตนเองเพียงหน้ากากอนามัย หมวกคลุมผม faceshield และถุงมือ ด้วยคนไข้ที่หลากหลายและปริมาณงานที่มาก ทำให้เราไม่สามารถป้องกันได้ทั้งหมด คำถามประจำวันของแพทย์พยาบาลจึงมีในหัวเสมอว่า "เราติดเชื้อแล้วยังว่ะ"

 

 

 

เป็นการยากครับที่จะบอกว่าการติดเชื้อของบุคลากรทางการแพทย์นั้นติดมาจากงานหรือจากชีวิตส่วนตัว อาจพอบอกได้ แต่จะติดจากไหนก็เถอะ ก็ควรให้กำลังใจกัน ไม่ไป bully เขา

 

 

 

ประกันชีวิตตายได้หลักล้านนั้นไม่ค่อยมีประโยชน์นัก สิ่งที่บุคลากรทางการแพทย์อยากได้มากกว่าคือ การมีอุปกรณ์ป้องกันไวรัสที่เพียงพอ มากกว่าแค่หน้ากากอนามัยที่ยังขาดแคลนอยู่แม้จะดีขึ้นบ้าง นอกจากนี้คือขวัญกำลังใจ รวมทั้งการออกแบบระบบหรือนโยบายที่เข้าท่า ที่จะช่วยลดการแพร่ระบาดให้ช้าลงได้

 

 

 

ไม่เคยใส่ชุดนี้ต่อหน้าคนไข้จริงๆ ไม่มีทางรู้หรอกว่า "มันลุ้นขนาดไหน" "เราติดเชื้อแล้วยังว่ะ" มันดังในหัวของบุคลากรทางการแพทย์ทุกคนแหละครับ ท่านรู้ไหม