เส้นทางนักประดิษฐ์รุ่นเยาว์

 

                      ระหว่างวันที่ 2-5 กุมภาพันธ์ ที่ผ่านมา มีโอกาสไปเดินตระเวนดูผลงานนวัตกรรมใหม่ๆ ในงานวันนักประดิษฐ์ ซึ่งทางสำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ (วช.) จัดขึ้นเป็นประจำทุกปี โดยปีนี้ได้ย้ายจากเมืองทองธานีมาที่ไบเทค บางนา  ปรากฏว่ามีผู้คนให้ความสนใจหลั่งไหลเข้ามาชมงานกันแน่นขนัดทุกวันตลอดการจัดงาน มีหลากหลายวัยตั้งแต่รุ่นใหญ่ยันรุ่นเยาว์ หลายโรงเรียนถึงขนาดต้องจัดรถบัสนำนักเรียนมาดูนวัตกรรมงานนี้โดยเฉพาะ

 

                      สิ่งประดิษฐ์ นวัตกรรมที่นำมาจัดแสดงนอกจากเป็นผลงานการวิจัยของนักวิจัย องค์กรภาครัฐและเอกชน ตลอดจนไฮเทคโนโลยีจากต่างประเทศแล้วยังมีสิ่งประดิษฐ์จากเยาวชนคนรุ่นใหม่ นักเรียน นักศึกษามาจัดแสดงอีกเพียบ ผลงานแต่ละชิ้นต้องยอมรับว่าเจ๋งเอามากๆ ที่ว่าเจ๋งหมายถึงว่าเป็นสิ่งประดิษฐ์พื้นๆ ง่ายๆ หาวัสดุได้ในท้องถิ่น ที่สำคัญสามารถนำไปใช้ประโยชน์ได้ทันที โดยผลงานแต่ละชิ้นมีต้นทุนการผลิตไม่แพง บางชิ้นก็แค่หลักร้อย หลักพันเท่านั้นเอง

 

                      อย่างเช่นเครื่องดำนาของนักเรียนโรงเรียนสีคิ้ว (สวัสดิ์ผดุงวิทยา) จ.นครราชสีมา เป็นเครื่องดำนาที่ไม่มีกลไกการทำงานที่ซับซ้อนและไม่ได้ใช้เครื่องยนต์เป็นต้นกำลังในการทำงาน แต่อาศัยการลากจูงไปบนพื้นนา ซึ่งเป็นดินโคลนและจะทำให้วงล้อที่ติดตั้งใบพายหมุนไปตามการลากจูงและวงล้อดังกล่าวจะติดตั้งบนเพลาที่จะทำให้กลไกการปักดำนาทำงานและสามารถปักดำนาได้ ซึ่งก็เป็นเรื่องง่ายๆ ใกล้ตัวแต่กลับคิดไม่ถึงหรือมองข้ามไป หรืออย่างเครื่องขอดเกล็ดปลากระดี่และปลาเกล็ดอ่อนแบบโรตารี่ของนักเรียนโรงเรียนกำแพงเพชรพิทยาคม จ.กำแพงเพชร ที่นำวัสดุอุปกรณ์ตะแกรงหม้อน้ำในรถยนต์มาดัดแปลงเป็นเครื่องขอดเกล็ดปลา ซึ่งใช้เวลาเร็วกว่าการขอดเกล็ดปลาด้วยมือมาก เหมาะสำหรับพ่อค้าแม่ค้าปลาหรือผู้ที่ทำปลาร้านำไปใช้ได้เป็นอย่างดี

 

                      อีกชิ้นหนึ่งที่น่าสนใจคืออุปกรณ์ปอกเปลือกและผ่าหลังกุ้งของนักเรียนโรงเรียนทุ่งใหญ่วิทยาคม จ.นครศรีธรรมราช เป็นอุปกรณ์ที่ดัดแปลงมาจากกรรไกรสเตนเลสธรรมดาแล้วมาเสริมจะงอยปลายแหลมด้านบนเข้าไปเพื่อใช้ในการผ่าหลังกุ้ง ส่วนที่เป็นกรรไกรใช้ในการตัดหัวกุ้ง จุดเด่นก็คือใช้เวลาเร็วกว่าใช้มือปอก เพราะในการปอกกุ้ง 1 ตัวใช้เวลา 6 วินาที แต่ถ้าใช้แรงคนกินเวลา 19 นาทีที่สำคัญไม่เสี่ยงอันตรายจากหนวดกุ้งทิ่มตำมือด้วย 

 

                      ส่วนอีกชิ้นหนึ่งที่เห็นแล้วชอบมากเป็นของนักเรียนโรงเรียนทุ่งใหญ่เช่นกัน เป็นเครื่องรีดสะตอที่ประยุกต์ใช้ความรู้ทางด้านฟิสิกส์และงานช่างเพื่อทุ่นแรง อำนวยความสะดวกสบายและช่วยให้กลุ่มคนที่ทำอาชีพทำสะตอดองหรือผู้สนใจสามารถลดแรงงานและเวลาในการผลิตให้น้อยลงกว่าเดิม สามารถรีดเมล็ดสะตอได้โดยสามารถแยกเปลือกและเมล็ดออกจากกันได้ในเวลาอันรวดเร็ว

 

                      จากการสอบถามนักประดิษฐ์รุ่นเยาว์ทั้งหลายต่างก็บอกเสียงเดียวกันว่าผลงานแต่ละชิ้นงานที่ทำขึ้นนี้ ก่อนนำมาจัดแสดงในครั้งนี้ ได้นำไปทดลองใช้งานจริงๆ ในชุมชนหรือแถวบ้านมาก่อนแล้ว ซึ่งก็ได้รับการตอบรับจากผู้ใช้เป็นอย่างดี ซึ่งผลงานของเด็กๆ เหล่านี้ผู้เกี่ยวข้องน่าจะลองนำไปต่อยอดในเชิงอุตสาหกรรมหรืออย่างน้อยก็เป็นเครื่องทุ่นแรงที่สามารถใช้ได้ในชุมชนท้องถิ่นตัวเองนั่นแหละครับ 

 

 

 

-------------------------