ประมงพื้นบ้าน หาดวอนนภา

                      หาดทราย สายลม กับผู้คนนับพัน บรรยายภาพได้ดีถ้าพูดถึงชายหาดฝั่งตะวันออก โดยเฉพาะบางแสน จ.ชลบุรี ทะเลใกล้กรุงเทพฯ ที่เคยเป็นสถานที่ยอดฮิตเมื่ออดีตที่ผ่านมา ก่อนที่จะมีชายทะเลอีกหลายแห่งค่อยๆ มาช่วยกระจายผู้คนออกไป 

 

                      วันนี้ บางแสนก็ยังคลาคล่ำไปด้วยผู้คน ความเจริญต่างๆ ก็ถาโถมเข้าหา มีการปรับปรุงภูมิทัศน์ริมชายหาด เพื่อฟื้นสภาพจากที่เคยติดอันดับเรื่องขยะและความไม่เป็นระเบียบ กันไปแล้ว ขณะเดียวกัน บรรดารีสอร์ท โรงแรมก็ปรับปรุงกันไปยกใหญ่ ใครไม่ได้ไปบางแสนนานๆ ไปอีกทีคราวนี้อาจได้เห็นความเปลี่ยนแปลงไปเยอะเลยเชียว 

 

                      จากวงเวียนหน้าหาดบางแสน ถ้าเลี้ยวซ้ายเลาะเส้นชายทะเลลงไปเป็น หาดวอนนภา หรือ บางแสนตอนล่าง สมัยก่อนเลยไปแค่ 100 เมตร ก็ค่อนข้างเงียบสงบแล้ว เพราะเป็นแนวทะเลที่ไม่ได้เป็นชายหาดลาดๆ เหมือนหาดบางแสน ฝั่งหนึ่งเป็นบ้านเรือน มีร้านอาหาร และที่พักไม่กี่แห่ง อีกฝั่งเป็นแนวเขื่อนริมทะเล ช่วงเย็นๆ ก็จะมีคนมานั่งปิกนิกกันริมโขดหิน พอดึกๆ หน่อยก็เงียบสงบ แต่เดี๋ยวนี้กลับกลายเป็นว่า ยิ่งดึกเหมือนหาดวอนนภายิ่งตื่น รถติดถึงติดหนักในช่วงวันหยุด ร้านค้าสถานบันเทิงเกิดขึ้นตลอดแนวระยะทางกว่า 2 กม. ร่วม 20 แห่ง ยังไม่นับรีสอร์ทที่พักอีกหลายแห่ง 

 

                      สะพานปลา รวมถึงสวนสุขภาพตำบลแสนสุขที่อยู่ใกล้กัน ไม่เงียบเหงาอีกต่อไป 

 

                      ท่ามกลางความเปลี่ยนแปลงของหาดวอนนภา ยังเหลือมุมเล็กๆ ที่กลับคึกคักในยามเช้า 

 

                      แนวต้นมะพร้าวริมทะเล เกือบจะสุดหาด ใกล้กับสวนสุขภาพฯ... เรือประมงชายฝั่งเล็กๆ ทั้งใหม่และเก่า ทยอยเข้าฝั่งช่วงเช้าๆ ผัวเมียช่วยกันหามอวนที่มัดเป็นก้อนๆ ขึ้นมาริมชายหาด เอากะละมังมาวางเรียง ก่อนจะค่อยๆ แกะห่ออวน จับปูออกทีละตัวแยกไซส์ใส่กะละมัง คนซื้อก็เดินเลือกดู พอใจตรงไหนก็ตกลงซื้อข่ายกันทันที แกะไม่เสร็จก็เหมาจองไว้ก่อนได้ 

 

                      "ปูหน้าบ้าน ไซส์ขนาดนี้ถือว่าใหญ่แล้วล่ะ แต่เนื้อแน่น สด อร่อยนะ ปูใหญ่ๆ ที่เขาขายกันน่ะ ส่วนใหญ่เป็นปูเกาะ ทะเลลึกกว่า แต่สดสู้นี่ไม่ได้หรอก เพราะเอาขึ้นมาก็โปะน้ำแข็ง กว่าจะถึงตลาด ถึงมือคนซื้อก็หลายวัน" พี่วาส บอกขณะที่มือกำลังสาละวนแกะปูออกจากอวน เมื่อเห็นคนซื้อลังเล เพราะถ้าเทียบขนาดกับปูในท้องตลาดก็ถือว่าไซส์เล็กกว่า แต่ราคาก็ย่อมเยากว่าตามไปด้วย  

 

                       นี่เองวิถีชาวประมงพื้นบ้านหาดวอนนภา ที่ดูจะเหลือพื้นที่น้อยลงไปทุกที สามีพี่วาสบอกว่า ทุกเช้าจะขึ้นอวน ได้ปู ได้ปลา มาวางขายกันวันต่อวัน ตกกลางคืนก็ไปวางอวนไกลจากฝั่งก็ไม่เกิน 200 เมตร

 

                      "วันไหนโชคดีก็ได้ปูเยอะ วันไหนโชคไม่ดีก็ได้มานิดหน่อย กิโล สองกิโล ถือว่าพออยู่ได้" 

 

                      เก็บปู ขายปูเสร็จก็แกะเพียงที่ติดมาออก ซ่อมตรงที่ขาด ก่อนจะไปลงอวนใหม่ช่วงเย็น วิถีชีวิตหมุนเวียนไปอย่างนี้ทุกวี่วัน ไม่มีวันหยุดราชการ ไม่เว้นแม้วันส่งท้ายปีเก่า ต้อนรับปีใหม่ นักท่องเที่ยวที่ไม่รู้ แวะเวียนไปถามก็มักจะได้ของสดติดไม้ติดมือกลับไป

 

                      วิถีชีวิตของชาวประมงพื้นบ้าน หรือประมงชายฝั่ง หาดวอนนภา ที่ยังพออยู่รอดได้ แต่หากการท่องเที่ยวรุกคืบไปมากกว่านี้ พื้นที่ของพวกเขาก็น่าเป็นห่วงไม่น้อย 

 

 

.....................

 

(ประมงพื้นบ้าน หาดวอนนภา : คอลัมน์ถิ่นไทยงาม )