พระรอด-พระคง เคยอยู่ บนคอนายกฯทักษิณ ชินวัตรแต่สุดท้าย......

น้องชายของ พ.ต.ท.ดร.ทักษิณ ชินวัตร คือ นายพายัพ ชินวัตร ซึ่งเป็นที่รับรู้กันอย่างกว้างขวางในวงการนักสะสมพระเครื่องว่า นายพายัพเป็นคนที่ชื่นชอบและนิยมสะสมพระเครื่องมานานแล้วและมีพระเครื่องยอดนิยมอยู่ในความครอบครองมากมาย ทั้งพระสมเด็จ,พระกริ่งปวเรศ ฯลฯ

 

อดีตนายกฯทักษิณ ชินวัตร

แต่เขาเคยออกมาเปิดเผยว่า โดยส่วนตัวนั้น แขวนเดี่ยวเหรียญเจ้าสัวหลวงปู่บุญ วัดกลางบางแก้ว จ.นครปฐม รุ่นแรก เนื้อทองคำ มานานแล้ว เพราะรู้สึกถูกโฉลก โดยมีหลักง่ายๆ คือ "แขวนเพื่อให้เกิดความสบายใจ เป็นเครื่องเตือนสติโดยไม่ได้แขวนพระมีราคาหรือทำให้มีปาฏิหาริย์"

แต่มีเคล็ดลับว่า ถ้าอยากรู้ว่า 
พระเครื่ององค์ไหนขลังไม่ขังให้แขวนเดี่ยว อย่างน้อย ๗ วัน!!!

และเขายังบอกอีกว่า โดยส่วนตัวก็เคยจัดชุดพระเครื่องให้พ.ต.ท.ทักษิณ ชินวัตร ขณะนั่งดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีคนที่ ๒๓ ของประเทศไทย ไปพกพาบูชาติดตัว ประกอบด้วย พระพุทธชินราชใบเสมา พิมพ์ใหญ่ ,พระรอด ลำพูน, พระคง และเหรียญครูบาศรีวิชัย เพราะซึ่งส่วนใหญ่ พ.ต.ท.ทักษิณ ชอบพระเครื่องของทางภาคเหนือมากกว่าพระจากภาคอื่น

กล่าวสำหรับ 
“พระชินราชใบเสมา” เป็นพระกรุเก่าที่นับว่าเป็นหนึ่งในพระยอดขุนพลที่ได้รับความนิยมอย่างสูง ค้นพบที่วัดพระศรีรัตนมหาธาตุวรมหาวิหาร เมืองพิษณุโลก ที่ประดิษฐาน “พระพุทธชินราช” และแหล่งพระเครื่องเก่าแก่มากมายที่มีชื่อเสียงอาทิ พระนางพญาวัดใหญ่ พระท่ามะปราง พระอัฏฐารส พระชินสีห์ ฯลฯ 

พระพุทธชินราชใบเสมา มีการแตกกรุ ณ วัดพระศรีรัตนมหาธาตุ หลายต่อหลายครั้ง ประมาณปี พ.ศ.๒๔๔๐ พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว (รัชกาลที่ ๕) เสด็จเมืองพิษณุโลก ได้มีประชาชนนำมาทูลเกล้าฯ ถวาย พระองค์ทรงแจกจ่ายไปยังพสกนิกรที่ติดตามเสด็จอย่างถ้วนหน้า

 

พระรอด

 

นอกจากนี้ยังพบที่ พระพิมพ์นี้ที่กรุพระปรางค์, กรุอัฏฐารส ,กรุเขาสมอแคลง ,กรุพรหมพิราม กรุเขาพนมรุ้ง ฯลฯ แต่ค่านิยมก็ลดหลั่นกันไป แต่ที่นับว่าเป็นที่นิยมมากที่สุด คือ พระชินราชใบเสมา กรุวัดพระศรีรัตนมหาธาตุ 

ส่วน พระรอด นั้นเป็นนามที่ผู้สันทัดรุ่นก่อนเชื่อกันว่า เรียกตามนามพระฤาษีผู้สร้างคือ พระฤาษี “นารทะ” หรือพระฤาษี “นารอด” พระรอดคงเรียกตามนามพุทธรูปศิลา องค์ที่ประดิษฐ์อยู่ในวิหาร วัดมหาวันที่ชาวบ้านเรียกว่า “แม่พระรอด” หรือ พระ “รอดหลวง” ในตำนานว่า คือ พระพุทธ สิขีปฏิมา ที่พระนามจามเทวี อันเชิญมาจากกรุงละโว้ 

พระรอด มีการขุดพบครั้งแรกราวต้นรัชกาลที่ ๕แต่ที่สืบทราบมาได้จากการบันทึกไว้ ของท่านอธิการทา เจ้าอาวาสวัดพระคงฤาษีในขณะนั้น และอาจารย์บุญธรรม วัดพระมหาธาตุหริภุญไชย ว่าในปี พ.ศ. ๒๔๓๕ พระเจดีย์วัดมหาวันได้ชำรุดและพังทลายลงบางส่วน ในสมัยเจ้าหลวงเหมพินทุไพจิตร ทางวัดได้มีการปฏิสังขรณ์องค์พระเจดีย์ขึ้นใหม่ ในครั้งนั้นได้พบพระรอดภายในกรุเจดีย์มากที่สุด 

‘พระคง’ พบครั้งแรกที่วัดพระคงฤาษี จึงถูกขนานนามว่า พระคง พุทธลักษณะพระประธานประทับนั่ง แสดงปางมารวิชัย ขัดสมาธิเพชรอยู่บนฐานรัตนบัลลังค์ กับประกอบด้วยบัวลูกแก้วจำนวน ๑๘จุด (บน ๙ ล่าง ๙) มีใบโพธิ์ทั้งสิ้น๒๐ใบ มีทั้งชูก้านพริ้วสลวย เนื้อพระเป็นเนื้อดินเผาละเอียด บางองค์มีแร่ดอกมะขาม องค์พระจะมีสีอ่อนแต่ไม่เหมือนกัน อาทิ สีพิกุล สีขาว สีเขียว สีหม้อใหม่ ฯลฯ ส่วนพุทธคุณ กล่าวกันเป็นเสียงเดียวกันว่า เป็นเลิศด้านป้องกันภยันตรายนานัปการ รวมทั้งเสน่ห์ทางเมตตามหานิยมสูง เช่นเดียวกับพระรอด

จึงไม่แปลกที่นายพายัพ จะคัดสรรพระเครื่องระดับแนวหน้ามาขึ้นคอนายกรัฐมนตรี ผู้เป็นพี่ชายร่วมสายโลหิต แต่ไม่นานนัก พ.ต.ท.ดร.ทักษิณ ชินวัตร ก็ปลดออกจากคอทั้งหมด ไม่แขวนพระเครื่องแล้ว ด้วยให้เหตุผลว่ามีธรรมะแล้ว จึงนำพระทั้งหมดบูชาไว้ที่บ้าน เพราะพระอยู่ที่ใจ

 

พระคง ลำพูน

ครับ-ก็สุดแท้แต่จะคิดว่า พระอยู่ที่ไหน?
พระจะอยู่ที่ไหนก็ได้ ทั้งอยู่ที่กายและอยู่ที่ใจ
แต่ที่แน่นอนที่สุด เป็นสัจธรรมที่สุดคือ กรรม อยู่ที่การกระทำ

หลายคนบอกว่าแขวนพระเครื่องเพื่อต้องการบุญญาบารมีขององค์พระและบารมีของครูบาอาจารย์เกจิอาจารย์ผู้สร้างผู้เสก มาช่วยคุ้มครองทำให้เกิดปาฏิหาริย์ ช่วยให้แคล้วคลาด ปราศจากภัยอันตราย พระองค์นั้นอาจจมีมูลค่าหลักร้อยหลักสิบหลักพันหลักแสนหลักล้านหรือหลายสิบล้าน 

แต่สุดท้าย คุณพระก็ไม่อาจจะคุ้มครองให้รอดพ้นจากความตายไปได้ เมื่อถึงเวลา
ดูอย่าง เจ้าพ่อนครบาลขนาดอมพระสมเด็จไว้ในปากยังตายคาที่หรือดูอย่างเจ้าสัวใหญ่ระดับโลก ที่บนร่างก็มีพระสมเด็จและพระรอด กรุวัดมหาวัน อยู่ติดคอ ฮ.ยังตกลงมาระเบิดไฟครอกคาที่หรือแม้แต่อัครมหาเสนาบดีที่แขวนพระหูยานที่ว่าเหนียวสุดๆยังป่วยเป็นมะเร็งขั้นสุดท้าย....ตาย

เพราะฉะนั้น คนเราจะแขวนพระเป็นร้อยองค์ก็ช่วยไม่ได้ ถ้าอยากจะช่วยให้รอดตาย
แต่ถ้าต้องการให้บารมีพุทธคุณแห่งองค์พระด้วยปกปักรักษาคุ้มครองดวงชะตาอาจจะได้
แต่ต้องทำใจยอมรับให้ได้นะว่า สุดท้ายเราก็แพ้กฎของธรรมชาติ
คือหนีความตายไม่พ้นคือ ต้องตายเมื่อถึงเวลาตาย
อยู่ที่ว่าตายไปแล้ว มีคุณงามความดี เหลือให้คนจดจำได้กี่มากน้อย-เท่านั้นเอง!!!