ถอดรหัสปริศนาธรรมหลวงปู่ขาวฯ(จบ)

 

 

 

          อย่างที่เล่าไปเมื่อตอนที่แล้วว่า เมื่อไปกราบหลวงปู่ขาว พุทธรักขิโต ในงานแสดงมุทิตาจิตคล้ายวันเกิดท่านหลวงปู่ก็ตบกบาลผมเบาๆ แล้วท่านก็เมตตาบริกรรมคาถาให้ เมื่อผมกลับมากรุงเทพฯ ก็ได้นำเอาดินที่เปรียบเสมือนเนื้อหนังมังสาของพระแม่ธรณี ที่ร่วงจากเท้าของหลวงปู่ขาวที่ท่านเหยียบย่างโปรดสัตว์ไปเลี่ยมใส่หลอดพลาสติกเล็กๆ เอาไว้ เมื่อท่านเดินทางมากรุงเทพฯ ผมก็นำไปให้ท่านเสกกำกับอีกครั้ง

 

 

 

 

ตะกรุดพระแม่ธรณีและว่านไพล่ดำที่ผู้เขียนพกติดตัวตลอดเวลา

 

 

          ตั้งใจว่า จะเก็บไว้พกพาบูชาติดตัวเวลาเดินทาง เมื่อวางไว้บนฝ่ามือท่านก็หยิบไปถือแล้วตรวจดูท่านบอกว่า "อืมมันก็ดีเนาะบ่ต้องห่วง"

          ทำให้ผมนึกภาวนาในใจว่า ในเมื่อผมมีพระแม่ธรณี, มีรอยเท้าของครูบาอาจารย์ศิษย์หลวงปู่ใหญ่เทพโลกอุดร อริยสงฆ์เหนือโลกที่ย่ำโลกมาทั้ง ๘ ทิศอยู่กับตัว ผมจะย่ำไปทิศไหนของโลกก็ไม่ต้องหวั่นไหวให้ใจสะเทือน !!

          และเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นกับผมจนได้ !!

          เพราะหลังจากนั้นไม่กี่วัน ผมมีเหตุต้องขับรถไปจังหวัดสุพรรณบุรี จุดหมายปลายทางคือ อำเภอสามชุก เพื่อเจรจาทำธุรกิจส่วนตัว ปรากฏว่า ระหว่างขับรถไปเกือบถึงตัวอำเภอสามชุก ผ่านหน้าโรงงานหีบน้ำตาลอ้อย ผมเห็นแล้วว่า รถบรรทุกสิบล้อกำลังแล่นออกมาจากโรงงานทางด้านซ้ายมือช้าๆ เหมือนกำลังชะลอให้รถทางตรงแล่นผ่าน

 

 

หลวงปู่ขาว ขณะเดินทักทายลูกศิษย์ที่มากราบขอพร

 

          ผมก็เหยียบคันเร่งเพิ่มความเร็วขึ้น เพราะคิดว่า คนขับรถสิบล้อคงชะลอให้ ปรากฏว่า เหตุการณ์ไม่เป็นเช่นนั้น เขาพุ่งตัวออกมาเต็มที่ในจังหวะที่รถผมกำลังจะผ่านไปครึ่งคัน ถ้าผมชะลอความเร็ว เชื่อว่าโดนกลางคันแน่นอน ผมนึกในใจว่า ปู่ขาว พ่อทวด พ่อแม่ครูบาอาจารย์เขาอ้อช่วยด้วย--แล้วผมก็กดเท้าเหยียบคันเร่งจนมิด !!

          รถเก๋งของผม...พุ่งทะยานปาดหน้ารถบรรทุกผ่านมาอย่างเฉียดฉิวจนรู้สึกได้ถึงแรงลมที่ปะทะท้ายรถ เพราะมองกระจกส่องหลัง รถบรรทุก 18 ล้อคันนั้นก็ห้อผ่านท้ายรถของผมตัดตรงไปยังจุดกลับรถเพื่อหักขวาเข้าไปยังเลนฝั่งตรงข้ามทันที

          มันเป็นเหตุการณ์เฉียดเป็นเฉียดตายแบบเส้นยาแดงผ่าแปดในเสี้ยววินาที ผ่านไปเหมือนสายลมพัดผ่านวูบเดียวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น !!!

          มีเพียงผมคนเดียวที่รู้อยู่แก่ใจว่า เมื่อเสี้ยววินาทีที่ผ่านมาเกิดอะไรขึ้นและผมผ่านมาได้ด้วยสติ-พลังศรัทธาที่มีต่อครูบาอาจารย์และวัตถุมงคลที่ห้อยอยู่เต็มคอ

 

........................

 

 

 

หลวงปู่ ท่านเมตตาผู้เขียนเสมอนับเป็นวาสนายิ่ง

 

          ทำให้ผมหวนนึกถึงคำสอนของ หลวงปู่ขาว พุทธรักขิโต ที่ท่านบอกว่า ท่านได้รับโอวาทธรรม คำสั่งสอนมาจากหลวงปู่ใหญ่เทพอุดรที่มาในนิมิตขณะเข้าฌานสมาธิว่า วัตถุมงคลใดๆ ก็ตาม อย่าสร้าง อย่าบูชา อย่างมงาย แต่ให้สร้างเพราะละความตระหนี่ สร้างเพื่อให้เป็นพุทธบูชา

          “ถ้าจะสร้างก็ไม่เป็นไร แต่ถ้าการสร้างวัตถุเพื่อให้เกิดอิทธิฤทธิ์ต่างๆ นั้นมันผิดกับหลักธรรมคำสอนน่ะ พระพุทธเจ้าซึ่งเป็นพระบรมศาสดาของเราท่านไม่ได้สอนในเรื่องฤทธิ์เรื่องเดช ท่านไม่ได้สอนให้ทำในเรื่องวัตถุมงคล แต่ถ้าเราทำก็ทำได้ แต่ว่าเราอย่าไปยึดติดกับมัน เราทำไว้เพื่อประดับตาโลก แต่สิ่งนี้มิใช่แก่นของพระธรรม อย่าไปหลงงมงายจนถอนตัวไม่ขึ้น วัตถุมงคลนั้นมันดีตรงกำลังใจ สมมุติเรามีความท้อแท้ แต่จิตเรามีความเชื่อว่าสิ่งทั้งหลายมันช่วยได้นั่นแหละคือตัวศรัทธา ความเชื่อมันเกิดเป็นฤทธิ์กระตุ้นจิตใจเขาให้ได้เกิดผล เมื่อผลที่มันเกิดขึ้นที่จิตใจเขาได้รับผลดังที่ใจเขาจึงเกิดความเชื่อศรัทธานับถือมีฤทธิ์มีเดช ศักดิ์สิทธิ์จริงๆ แท้ที่จริงแล้วมันเกิดจากจิตของเขา มันไม่ได้เกิดจากวัตถุนั้น ถ้าทำด้วยความเชื่อศรัทธา มันจึงจะเกิดเป็นฤทธิ์เป็นผล”

          ในครั้งนั้นท่านหลวงปู่เทพโลกอุดร ยังบอกหลวงปู่ขาว ผ่านนิมิตว่า

          “ตั้งแต่พ่อบวชมาในสมัยครั้งท่านหลวงพ่อมหากัสสปเถระ เป็นพระอาจารย์สอนกรรมฐาน ท่านไม่เคยสอนเรื่องการสร้างวัตถุมงคล ท่านสอนเรื่องการปฏิบัติอย่างเดียว เน้นหนักมีแต่เรื่องธรรมะล้วนๆ เน้นการปฏิบัติล้วนๆ ไม่ได้สอนในเรื่องวัตถุมงคล แต่เราจะทำอะไรก็ช่างขอให้ใจเรามีความศรัทธาเต็มร้อยเชื่อเต็มร้อย เมื่อเรามีความเชื่อศรัทธาเต็มร้อย ความสำเร็จนั้นไม่ได้อยู่ที่วัตถุมงคล แต่สำเร็จที่ใจเรา เมื่อใจเราสำเร็จแล้ว ทุกอย่างมันต้องสำเร็จ เพราะทุกอย่างมันเกิดที่เหตุเกิดขึ้นที่ใจ ถ้าเรามีความเชื่อขอให้เราตั้งจิตอธิษฐานขอบารมีธรรมที่เราได้บำเพ็ญมาทุกภพทุกชาติบารมีธรรมขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ท่านเป็นพระบรมครู แต่สิ่งศักดิ์สิทธิ์ในสากลโลกนี้ เราขอแผ่บิณฑบาตเอากับเทวดาองค์นั้นกับเทวดาองค์นี้จงไปหาข้าทาสบริวารที่เคยสร้างบารมีธรรมในพระพุทธศาสนาถ้าจะสร้างนั่นสร้างนี่ให้บอกวัตถุประสงค์เขาและขอบารมีเขา ขอแผ่เมตตาบิณฑบาตให้ไปสะกิดจิตใจข้าทาสบริวารเนื้อนาบุญสาวกของพระพุทธเจ้านั่นแหละใครมีศรัทธาก็ขอให้มารวมบารมีธรรมอธิษฐานเอา”

 

 

เมื่อครั้งที่ท่านมาแสดงธรรมที่บริษัท โอเค เฮิร์บ จำกัด จ.สมุทรปราการ

 

..............................

 

          จากการที่ผมได้มีโอกาสไปนั่งฟังคำสอนของท่าน, ได้อ่านบทความ, ได้อ่านหนังสือที่เขียนเกี่ยวกับตัวท่านหลวงปู่ขาว พุทธรักขิโต แล้วทำให้ผมมานั่งขบคิดใคร่ครวญพบว่า

          ทุกประโยคล้วนเต็มไปด้วยปริศนาธรรมที่ยิ่งใหญ่ สอนให้ปล่อยวาง ไม่ยึดมั่นถือมั่นจนเกินไปนัก ไม่ว่าจะเป็น การยึดมั่นถือมั่นในตัวตนของพระเกจิอาจารย์หรือว่าในวัตถุมงคลใดๆ ก็ตาม

          ท่านสอนให้รู้จักละวาง...ปล่อยวางและให้เดินทางสายกลางตามที่พระบรมศาสดาทรงเทศนาสั่งสอนไว้ว่า คนเราต้องไม่ตึงเกินไปไม่หย่อนเกินไปในการดำเนินชีวิต !!