ย้อนรอย โศกนาฏกรรม 'อิแทวอน' ฝันร้าย ฮาโลวีน

โศกนาฏกรรม “อิแทวอน” ย่านท่องเที่ยวบันเทิงชื่อดัง ของกรุงโซล ประเทศเกาหลีใต้ ค่ำคืนวันที่ 29 ต.ค. 2565 มีผู้เสียชีวิตกว่า 150 คน จากการที่นักท่องเที่ยว แห่แหนกันไปเฉลิมฉลอง เทศกาลฮาโลวีน เบียดอัดกันในตรอกแคบ ๆ จนล้มทับกัน เป็นโดมิโน และมีคนเสียชีวิต เนื่องจากปอดถูกกดทับ ไม่สามารถหายใจได้ กลายเป็นฝันร้าย ภายในข้ามคืน บทเรียนจากครบรอบ 1 ปี อิแทวอน สะท้อนอะไรได้บ้าง คมชัดลึก พาไปย้อนเหตุการณ์ โศกนาฏกรรม ช็อกโลก

คืนวันที่ 29 ต.ค. 2565 ถือเป็นปาร์ตี้ฮาโลวีนครั้งแรกในรอบ 3 ปี ใน “อิแทวอน” ที่ไม่มีกฎข้อบังคับด้านการเว้นระยะห่าง หรือการสวมหน้ากากอนามัย จากการผ่อนคลายมาตรการโควิด ผู้คนจึงแห่กันไปเที่ยวงานอย่างท่วมท้น ซึ่งประมาณการว่า ยอดนักท่องเที่ยวในอิแทวอนอาจสูงแตะ 100,000 คน

ในขณะที่ผู้คน กำลังสนุกสนาน แต่แล้วเหตุไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น เวลา 22.20 น. ตามเวลาท้องถิ่นเกาหลีใต้ เกิดอุบัติเหตุล้มทับกัน ภายในตรอกซอยเล็กๆ ข้างโรงแรมแฮมิลตัน ที่มีความกว้างเพียง 4 เมตรเท่านั้น ชนิดที่ยืนเบียดกำแพงทั้งสองฝั่ง จนไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ และมีคนจากด้านหลังเบียดเพิ่มเข้ามาเรื่อยๆ จนฝูงคนที่อยู่ด้านหน้าบนเนินล้มลงมา ทำให้คนที่อยู่ด้านล่างล้มทับต่อกันเป็นโดมิโน หลายคนถูกทับอยู่อย่างนั้นนานเกือบชั่วโมง กว่าเจ้าหน้าที่จะเข้ามาให้ความช่วยเหลือ

โดยมีผู้เสียชีวิตกว่า 158 ราย ผู้ได้รับบาดเจ็บ 197 ราย ซึ่งในจำนวนผู้เสียชีวิต มีทั้งนักแสดงชื่อดังของเกาหลี “อีจีฮัน” และ นักศึกษาไทย รวมอยู่ด้วย

สำหรับ “อิแทวอน” Itaewon เป็นหนึ่งในหมุดหมาย ที่นักท่องเที่ยวต้องไปเยือนเมื่อไปเที่ยวเกาหลีใต้ เพราะเป็นหนึ่งในย่านช้อปปิงชื่อดังของกรุงโซล ตั้งอยู่ในเขตยงซาน เป็นถนนระยะทางประมาณ 1.4 กิโลเมตร ที่เต็มไปด้วยร้านค้า ร้านอาหาร ผับบาร์ ที่มีความผสมผสานวัฒนธรรมเกาหลีกับนานาชาติได้อย่างลงตัว โดยเฉพาะ เทศกาลฮาโลวีน จะถูกจดจำจากนักท่องเที่ยวมากที่สุด เพราะจะจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ในทุกๆ ปี แต่ด้วยสภาพพื้นที่ของอิแทวอน ที่เป็นซอยแคบๆ แทบไม่มีทางออก เมื่อมีการรวมตัวกันเกินกว่าที่พื้นที่จะรับไหว จึงเกิดโศกนาฏกรรมขึ้น

ข้อมูล wikipedia ระบุว่า โดยปกติแล้ว ขนาดตัวของคนเรา จะใช้พื้นที่ ประมาณ 30 เซนติเมตร คูณ 60 เซนติเมตร หรือเท่ากับ 0.18 ตารางเมตร นั่นแปลว่า ถ้ามีคนอยู่ในบริเวณนั้นประมาณ 1-2 คนต่อตารางเมตร แม้ว่าจะมีคนเยอะล้นหลามแค่ไหนก็ตาม ผู้คนก็ยังสามารถเคลื่อนที่ได้โดยอิสระ โดยไม่ชนกัน แม้ว่าจะเดินไปมาอย่างรวดเร็ว ก็ยังสามารถเคลื่อนที่ได้ โดยไม่มีคนอื่นเป็นสิ่งกีดขวาง

ถ้าความหนาแน่นของจำนวนคนต่อพื้นที่ เพิ่มขึ้นเป็น 3-4 คนต่อตารางเมตร ความเสี่ยงในการเบียดกัน ก็ยังต่ำอยู่ดี แต่ถ้าความหนาแน่น เพิ่มขึ้นเป็น 5 คนต่อตารางเมตร การขยับเคลื่อนที่ของแต่ละคน จะลำบากขึ้น แต่ถ้าเมื่อใด ความหนาแน่นเพิ่มขึ้นมากกว่า 5 คนต่อตารางเมตร อันตรายก็อาจจะเกิดขึ้นได้

นั่นคือ ถ้ามีคนหนาแน่นถึง 6-7 คนต่อตารางเมตร คนแต่ละคนจะเบียดอัดกับคนอื่น และไม่สามารถที่จะเคลื่อนที่ด้วยตัวเองอีกต่อไป ฝูงชนจะกลายเป็นเหมือน “ของเหลว” ที่ไหลไปมา ตามแรงดันของผู้คนที่อยู่รอบตัว และสามารถส่งผ่านแรงดันในแบบของ “คลื่นกระแทก shockwave” ไปตามกระแสของผู้คนที่ไหลไปด้วย ซึ่งก่อให้เกิดอันตรายร้ายแรงได้ เนื่องจากอาจทำให้เกิดการหกล้มขึ้น มีคนล้มทับกัน เบียดกันแน่น จะเกิดภาวะ “หายใจไม่ออก” ซึ่งนำไปสู่การเสียชีวิต

1 ปี โศกนาฏกรรม “อิแทวอน” ด้วยความหวังจากผู้เขียน จะมีการถอดบทเรียนจากเหตการณ์ครั้งนี้ เพื่อไม่ให้เกิด…ฝันร้ายขึ้น ซ้ำซาก