"เติ้ล ธนพล" โพสต์เล่าพิษสุราเกือบพรากชีวิต ตกต่ำแทบแย่งข้าวหมากิน

หลังจาก "เติ้ล - ธนพล นิ่มทัยสุข"  โพสต์ภาพของตัวเอง ในสีหน้าแววตาที่โรยรา ซึ่งกำลังนอนรักษาตัวอยู่บนเตียงที่โรงพยาบาล ในชุดผู้ป่วย แถมมีสายยางโยงออกมาจากโพรงจมูกด้วย งานนี้แฟนๆในโลกออนไลน์และเพื่อนนักแสดง คนดังในวงการบันเทิงต่างเข้ามาร่วมส่งกำลังใจให้กับอดีตพระเอกดัง ให้หายไวไวจากอาการป่วย แต่ใครจะไปรู้ว่าอดีตพระเอกเขาต้องเผชิญอะไรมาบ้างถึงทำให้เขาเป็นขนาดนี้

 

 

ห่วง"เติ้ล ธนพล"อดีตพระเอกดัง โพสต์ภาพสายยางโยงจมูก

 

 

 

ล่าสุด อดีตพระเอกดัง "เติ้ล ธนพล" ได้ออกมาโพสต์เล่าถึงเรื่องราวที้เกิดขึ้นผ่านในเฟซบุ๊กส่วนตัว  โดยครั้งนี้ได้อธิบายสาเหตุว่าทำไม ต้องเข้าโรงพยาบาลเกิดจากชีวิตที่พลิกผันดิ่งจมหนัก เกิดอาการเครียดหาทางออกให้ชีวิตคือการดื่มแอลกอฮอล์วันละนิดจนติดเหล้าหนักสุด วันนึงขั้นต่ำดื่ม เบียร์วันละ 3 ลัง  ทำให้ร่างกายเกินจะต้านรับไหว  ลำไส้เป็นแผล เสียค่ารักษาไปเป็นล้าน และอาการหนักถึงขั้นอาเจียนและถ่ายเป็นเลือดสดๆ หมดแรงล้มฟุบหัวกระแทกพื้นเข้าไอซียู

 

 

 

โดยเจ้าตัวได้อธิบายอย่างละเอียดไว้ว่า...... “เริ่มต้นเลยแล้วกันเอาเป็นว่าชีวิตที่ไม่คิดว่าจะพลิกผันเป็นแบบนี้ หลังจากมีคดีความชีวิตก็เปลี่ยนไป เครดิตที่มีก็หมด แต่ก็ไม่คิดอะไรเพราะยังพอมีงานทำ แต่ก็น้อยลง ยังพอใช้ชีวิตเป็น แต่ก็มีจุดเปลี่ยนคือเพื่อนญาติคนรู้ใจ (เเฟน) คนรอบๆ ตัวเริ่มมองแปลกๆ เหมือนผมไปฆ่าคนตาย ทำความผิดแบบมึงไม่น่าอยู่บนโลกนี้ได้ หรือเราคิดไปเองก็ไม่รู้ คิดไปทั่วคิดไปหมด ระแวงไปหมดจุดจบคือหาสิ่งที่ทำให้ลืมและคิดบวกไม่อยากพูดถึงญาติชั่วๆ นะ หลอกเงินทองเหมือนเปรต พอแล้วอย่าให้ความสำคัญมัน เล่าต่อวิธีลืมคือเก็บตัว กินแอลกอฮอล์ ยานอนหลับไปวันๆ จนน็อกเข้า รพ. รอบแรก 5 วัน หมดเงินไป 1,040,000 อ่านไม่ผิดหรอกครับ หนึ่งล้านสี่หมื่นบาท มัดยางลำไส้เป็นแผลในกระเพาะ ถ่ายเป็นเลือดบทที่ 2 เคยกลัวที่ไหน ทำเหมือมเดิม เพิ่มเติมคือโควิดรอบแรกอยู่บ้านสิครับ ทำไรล่ะเหมือนเดิม ดื่ม ดื่ม แล้วก็ดื่ม แต่คราวนี้ทำกับข้าวกินนะ สุดท้ายเบื่อจ้างช่าง Tattoo มาสักที่บ้านสบาย สักไปด้วยเมาไปด้วย จนได้ฉายา ขวัญใจรถเขียว งงดิคือไร มันคือรถเก็บขยะ จะมาทุกวันจันทร์ แต่เรากินวันนึงขั้นต่ำวันละ 3 ลัง เบียร์นะ
 

 

บ้านอื่นเค้าเก็บไม่เกิน 5 นาที บ้านผมเป็นชั่วโมง เพราะต้องคัดขวดแยก เลยได้ฉายาขวัญใจรถเขียวมา จบโควิดรอบแรกก็ออกกำลังกาย เห้ยๆๆ หุ่นกลับมานะ แทบจะเหมือนเดิมทุกอย่างกลับมา งาน อย่างเดียวแหละความมั่นใจกลับมาได้แป๊บเดียว รอบ 2 ก็มา ใช้คำว่าท้อ พินาศ แต่รอบนี้ไม่ค่อยกลัวนะ แต่เงินเริ่มหมดเลยรู้จักคำว่าคิดหน้าคิดหลังเยอะๆ อยู่บ้านออกกำลัง เอาตำแหน่งขวัญใจรถเชียวกลับมา กิน เมา หลับ วนไป ไม่นานรอบ 2 คิดถึงแม่กับพ่ออยากกลับบ้าน แต่เขาไม่ให้กลับ อยู่คนเดียวในบ้าน ก็เริ่มใช้คำว่าจะแย่งข้าวหมาแด_อยู่แล้วในที่สุดฟ้าก็เปิด จากจะหมดตัว รอบนี้เริ่มรู้ชะตาชีวิต หมดสิครับเริ่มหา รอบนี้ใช้คำว่าจะแด_หมา เอาตัวเองไม่รอดจนเป็นลำไส้ แต่คราวนี้แย่แบบสุดๆ ไม่มี รพ.ให้เข้า ไม่มีเตียง ไม่มีเลือด แต่อาการเก่าก็กลับมา แต่คราวนี้แย่กว่าเก่าเป็น 10 เท่า คืออาเจียนเป็นเลือด อ่างล้างหน้า 7-8 รอบแบบเต็มอ่าง เป็นแบบลิ่มเลือดเกือบช็อก

 

 

 

ดีนะมีพยาบาลเป็นพี่ เลยโทร.บอกว่าจะช็อก เลยได้กลูโคสกับน้ำเกลือ หมดไป 5 ขวด วิตามินอีกเพียบ อัดมันเข้าไป แล้วลุ้นเอาว่าเลือดจะหยุดมไหมสรุปหยุด ออกตูดต่ออ้วก 2 วันเหม็นคาวไปทั้งบ้าน แล้วทุกอย่างก็เหมือนจะดี แต่ควบคุมการขับถ่ายไม่ได้ต้องใส่แพมเพิร์ส ตลอด แล้วเลือดก็หยุด ดีใจว่าเราทำได้ แต่เจ้ากรรมริดสีดวงแตก นั่งไม่ได้ไปเป็นสัปดาห์หลังจากนั้นก็ไปทำบุญทั้งๆ ที่ยังไม่หาย ลองคิดดูว่าจะเป็นยังไง ลำไส้พองเป็นริดสีดวง แถมขับรถจิ๊บขึ้นท่าสองยาง พระเจ้า ดีนะมีแค่ 2 โค้ง ซ้ายกับขวา ตายสิครับ ก่อนขึ้นเจอไวน์ชั้นดี ของโปรดสิครับผม ใครจะอดใจไหว ผมไม่ใช่นักบวช แด_สิครับ 2 แก้วนิดๆ ไม่มีอาการ ได้ใจดิ กลับลงมา ซ้ำสิครับผม 2 แก้วก็ยังไม่เป็นไรแถมหลับสบาย

 

 

วันที่ 3 จะกลับบ้านมาพัก โรงแรมแห่งหนึ่ง วันนี้เพลียเหนื่อยเลยไม่ดื่ม กลับเข้าห้องพักอาบน้ำกำลังจะนอน เอิ่ม คิดตามนะ เหมือนพะอืดพะอมจะอาเจียน กระอักออกมาเหมือนอมปีโป้ 3 ชิ้น เลยเข้าบ้วนทิ้งในอ่างล้างหน้านั่นลิ่มเลือด แต่ก็คิดดีคงเป็นยาที่กินเข้าไป แล้วสีมันละลาย เลยมานั่งดูทีวี สักพักอาการก็เกิดขึ้นอีก คราวนี้เอาถังขยะมาวางใกล้ๆ ผลที่ได้คือเต็มถังดิครับเลือด เจ้ากรรมดันปวดขี้ เลยไปเข้าห้องน้ำโอ้ทั้งขี้ทั้งอ้วก พอออกมาภาพตัด
ล้มหัวกระแทก ขี้แตก กระอักเป็นเลือด ดีนะยังโรงพยาบาลอยู่ใกล้ๆ ไม่งั้นต้องกลับบ้านเก่า วันแรก icu ให้เลือดสบายตัว พอวันที่ 2 ต้องไปศัลยกรรมชายเริ่มกลัว ทั้งชีวิตไม่เคยอยู่ห้องรวม พัดลม เชื้อโรคก็เยอะ ภาพเก่าๆเริ่มกลับมา เพราะแม่เคยทำงานในตึก icu เจอคนไข้แบบทุกรูปแบบแล้วทุกอย่างก็เป็นเหมือนที่คิดไว้เป๊ะ พยาบาลพูดด้วยคำแรก คือลุง 2 คนข้างๆ แค่ดึงสายช่วยหายใจเขาก็ไปแล้ว เออดีไม่ต้องบอกก็ได้มั้ง คือแม่กับพ่อผมทำงานโรงพยาบาลมาก่อน ผมก็โตมากับโรงพยาบาล กิน นอน มาเหมือนกัน เลยรู้จักเครื่องช่วยชีวิตแทบทุกเครื่อง คืนแรกคงเสียเลือดไปมากหลับสบายมาก รู้สึกเออว่ะมันก็เหมือนห้องพิเศษ

 

คืน 2 เริ่มนอนไม่ได้ มีเพื่อนเป็นแอลกอฮอลิซึ่มมาเพิ่ม เพ้อทั้งคืน ไม่จบเท่านั้น เพื่อนคงมีเพื่อนชื่อเดียวกับผมหรือคงทะเลาะกัน มาเรียกกูทั้งคืน แถมตี 2 ด่าอีกว่ามึงไม่ต้องพูดมากเงียบๆ ไป เอิ่มไม่มีใครพูดอะไร แต่ผมก็หลับเพราะคงเพลียเสียเลือดมาเยอะ เอาย่อๆ นะคืน 3 กับ 4 รวมทุกอย่าง ทุกเตียงต้องทำ การดูดเสมหะ  Suctionทั้งวัน ทั้งคืน Suction คือผู้ป่วยที่เจาะคอแล้วต้องดูดเสมหะออก เพราะเขาจะหายใจไม่ได้ รวมถึงเพื่อน 2 เตียงข้างๆ ผมตั้งชื่อเรียกเขาว่าลุงเนื้อเปื่อย คือจับตรงไหนก็เนื้อหลุดไปหมด วัดความดันก็ไม่ได้เนื้อปลิ้นไปหมดส่วนเตียงข้างๆ ผมเรียกลุงน้ำหวาน ไม่ใช่แกชอบของหวานนะ แต่มดขึ้นทั้งตัว นี่แหละต่อให้คุณมีเงินเป็นร้อยล้าน ก็หาเข้าห้องพิเศษไม่ได้ เพราะฉะนั้นดูแลสุขภาพตัวเองกันดีๆ นะครับในยุคนี้ ส่วนผมตัดสินใจตรวจทุกอย่างในวันนั้น ไม่เคยกลัวตาย แต่กลัวเป็นภาระของคนอื่นๆ”