แพท พาวเวอร์แพท เปิดใจเล่าหมดเปลือกชีวิตในคุก 16 ปี 8 เดือน สุดทึ่งมือถือสมาร์ทโฟน

รายการ คุยแซ่ย Show เปิดใจพูดคุยกับนายวรยศ บุญทองนุ่ม หรือ แพท พาวเวอร์แพท อดีตนักร้องชื่อดังที่เพิ่งพ้นโทษคดียาเสพติด หลังจากติดคุกนานถึง 16 ปี 8 เดือนและได้รับการปล่อยตัวเมื่อวันที่ 4 มกราคม 2564 ที่ผ่านมา

อ่านข่าว : ปล่อยแล้ว "แพท พาวเวอร์แพท" 

โดย แพท พาวเวอร์แพท อดีตนักร้องชื่อดังวง พาวเวอร์แพท (POWER PAT) เล่าวินาทีที่ได้รับการปล่อยตัวออกจากเรือนจำว่า รู้สึกอึ้ง ตกใจ ทุกอย่างมันเปลี่ยนแปลงไปหมด ปกติเคยมองแต่ที่แคบ ๆ พอได้ออกมาอย่างแรกเลยคือรู้สึกเวียนหัว

 

แพท เล่าต่อว่า สิ่งที่แปลกใจมากๆ ก็คือโทรศัพท์มือถือสมาร์ทโฟน เพราะยุคนั้นยังเป็นโทรศัพท์ปุ่มกด แบบพับ ซึ่งตอนออกมาทางครอบครัวเตรียมโทรศัพท์ไว้ให้พยายามให้เราลองใช้ ก็กำลังหันเล่นไลน์ เริ่มส่งสติกเกอร์ได้ แต่ยังพิมพ์ช้าอยู่ แล้วก็หลานชาย พี่เขยก็ค่อย ๆ สอน

 

แพท เล่านาทีก้มกราบเท้าแม่บอกว่า เป็นสิ่งที่เราตั้งใจอยากจะทำมานาน เรามีความรู้สึกผิดฝังติดอยู่ในใจ เราเป็นต้นที่ทำให้ครอบครัวลำบากกับการกระทำของเรา ตนอยากจะขอโทษ แต่ก็ไม่มีโอกาสใกล้ชิดครอบครัวขนาดนั้น ก็ตั้งใจไว้แต่แรกแล้วว่า พ้นโทษจะกราบเท้าพ่อ แม่ อยากพูดอะไรบางอย่างแต่พูดไม่ได้ ความรู้สึกมันจุกอกไปหมด พูดไม่ออก ซึ่งครอบครัวก็บอกว่า "กลับไปอยู่ด้วยกันนะลูก"

 

แพท พาวเวอร์แพท ยังเล่าถึงชีวิตในเรือนจำในนั้นแตกต่างจากในหนังอย่างสิ้นเชิง วันแรกที่เข้ามันเงียบมากไม่มีคนเลย ผู้คุมมาเข้ามาใส่ตรวนให้ตน จากนั้นก็มีคนมองลงมาเห็น มีคนเฮรับ ตนก็ตกใจว่ามันคืออะไรบนตึกคืออะไรทำไมมีเสียงออกมา แล้วก็ค่อยเรียนรู้ว่ามันคือตึกนอน เมื่อเพื่อนผู้คุมทราบว่าเป็นนักร้อง เขาอาจจะคิดว่ามีนักร้องเข้ามาจะช่วยสร้างเอ็นเตอร์เทน แต่ตอนนั้นเราไม่พร้อมเลย

 

ชีวิตในเรือนจำวันแรก เขาให้ทำประวัติ ตรวจสุขภาพ ตัดผม ผู้คุมบอกเดี๋ยวกลับไปร้องเพลงให้เพื่อนฟังหน่อยนะ มีคนรอเป็นชั่วโมงที่แดนบำบัด เราก็ร้องเพลง ใช้ดนตรีบำบัดผู้ต้องขังที่ติดยาเสพติด พอได้ร้องเพลงก็รู้สึกสบายใจขึ้นความเกร็งมันหาย ไม่ได้น่ากลัวทุกคนก็เป็นคนธรรมดา มีปรับทุกข์กันด้วยเป็นปกติ

 

แพทยังบอกอีกว่า ในเรือนจำมีคนเขียนใส่กระดาษมาจีบ ซึ่งตนก็ปฏิเสธเขาไปบอกว่าไม่ได้มีรสนิยมแนวนี้ เป็นเพื่อนกันได้ ก็บอกเขาไปดีๆ แล้วเขาก็เงียบไป 

 

แพท พาวเวอร์แพท ยังเผยว่านาทีที่ถูกตัดสินจำคุก 50 ปี ตนมองว่าตอนนั้นทุกอย่างมันจบแล้ว มันตื้อไปหมด คิดอะไรไม่ออก คิดหนักว่าเราจะอยู่ในนั้นยังไง ซึ่งหลังจากน้อมรับโทษ ก็เริ่มมองหาว่าในเรือนจำ มีอะไรที่เราสามารถพัฒนาตัวเองได้ เรื่องฆ่าตัวตายตอนนั้นไม่เคยมีในหัวเลย คิดแค่ว่าเราต้องสู้เพราะเรามีครอบครัวที่คอยให้กำลังใจเราตลอด บอกถ้าเราประพฤติตัวดี อยู่ในระเบียบ เดี๋ยวเขาก็ลดโทษให้ ตนก็ต้องยืนหยัดให้ได้เพื่อไม่ให้ครอบครัวผิดหวัง 

 

เมื่อทราบว่าในเรือนจำมีศึกษาทางไกลในชั้นปริญญา ตนก็สมัครเรียน ครูที่จะเข้ามาสอนก็ดูตามที่ผู้ต้องขังลงเรียนตรงกันเยอะ ตอนนั้นจบสารสนเทศศาสตร์เป็นเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ การเรียนเหมือนเป็นการเปิดโลกทัศน์ในด้านที่เราไม่ถนัด เราก็เรียนต่อจิตรกรรม มีครูจากภายนอกที่เป็นจิตอาสามาสอนผู้ต้องขัง ก่อนเข้าไปเรียนลองหัดวาดเองแล้ว ก่อนหน้านี้ไม่เคยวาดเลย การเขียนภาพทุกภาพมันจะมีความรู้สึกนั้นอยู่ในภาพทุกภาพ เวลานั้นบรรยากาศแบบไหน ช่วงเวลานั้นรู้สึกแบบไหน

 

แพท ปิดท้ายว่า หลังจากออกมาใช้ชีวิตตามปกติ ในอนาคตก็อยากทำงานเพลง เพราะงานเพลงมันเป็นเสมือนชีวิตของเรา ส่วนความคิดที่ว่าสังคมจะไม่ให้อภัยเรานั้น ตนไม่ได้มองแบบนั้น  ตนเชื่อว่าสังคมไทยเป็นสังคมที่มีความเมตตา ให้อภัย ตนก็ตั้งใจจริงที่กลับตัวเป็นคนดีและใช้ชีวิตต่อไปนี้เพื่อเป็นการพิสูจน์ว่าเราจะกลับตัว กลับใจ และสร้างประโยชน์ให้กับสังคมในอนาคตต่อไป

 

 

 

 

ขอบคุณรายการ คุยแซ่ย Show