สุดตื้นตัน "ลูกศิษย์" อ่านจดหมายน้ำตาไหล ครูร่ายยาวให้กำลังใจ สู้โควิด

เกิดดราม่าชวนยิ้มในยามที่คนไทยกำลังต่อสู้กับภัยร้ายที่มองไม่เห็นตัวตน แต่แพร่กระจายแตกเจนกลายพันธุ์อย่างรวดแร็ว และปลิดชีพคนเป็นใบไม้ร่วงทุกๆวัน 

 

เรื่องมีอยู่ว่าผู้มีผู้ใช้เฟสบุ๊กรายหนึ่งโพสต์ข้อความว่า “ได้รับ แล้วนะครับ ขอขอบคุณ กำลังใจจากคุณครูทั้ง 2 ท่านมากๆครับ รักและเคารพเสมอ ผมจะสู้ครับ ทุกอย่างต้องผ่านพ้นไปได้ด้วยดี สัญญาครับ”

 

พร้อมกันนี้ได้โพสต์ภาพจดหมายฉบับหนึ่งที่เขียนด้วยลายมืออย่างสวยงามโดยมีใจความว่า “สวัสดีสงกรานต์ ศิษย์รักของครู ครูได้ข่าวว่าสงกรานต์ไม่สบาย แต่ครูไม่รู้จะติดต่อสื่อสารได้อย่างไรในยามนี้

 

ครูจึงใช้วิธีนี้ ครูให้กำลังใจเธอ สู้กับโรคภัยที่เป็นอยู่ ใจที่แข็งกล้าเท่านั้น ที่จะฝ่าฟันอุปสรรคต่าง ๆ ผ่านพ้นไปได้ หลังจากเมฆฝนผ่านพ้นไป ท้องฟ้าที่สดใสก็จะตามมา เมื่อคลื่นในทะเลสงบ ก็จะเห็นความสวยงามของทะเลเสมอ

 

ขอให้สู้ ๆ นะครับ ครูทั้งสองขอเป็นกำลังใจช่วย ครูขอภาวนาให้ สิ่งศักดิ์สิทธิ์คุ้มครอง และจงหายจากโรคภัยที่เป็นอยู่ในเร็ววัน โชคดีนะครับ รักและเป็นห่วงศิษย์เสมอ คุณครูเสมือน...คุณครูพรทิพย์

ต่อมาผู้สื่อข่าว “คมชัดลึกออนไลน์” เดินทางไปพบคุณครูเสมือน และคุณครูพรทิพย์ เกษามูล  โดยได้เปิดเผยกับผู้สื่อข่าวว่าก่อนหน้านั้น ตนทั้งสองคนเป็นข้าราชการครูสอนหนังสืออยู่ที่ โรงเรียนบ้านห้วยข่อย ต.ศิลา อ.หล่มเก่า จ.เพชรบูรณ์ ปัจจุบันได้เกษียณอายุราชการมาหลายปี2555 แต่ก็ยังมีความห่วงใยและติดตามข่าวของลูกศิษย์ทุก ๆ คนซึ่งอยู่ในหลากหลายอาชีพ ใครที่ตกทุกข์ได้ยากตนก็จะให้กำลังใจ 

 

“ในกรณีสงกรานต์ผมและภรรยาก็เคยสอนเขา เมื่อทราบข่าวว่าไม่สบายป่วยเป็นติดเชื้อโควิด จึงรู้สึกเป็นห่วงและต้องการที่จะให้กำลังใจ แต่ก็ไม่มีเบอร์โทรจึงไม่รู้จะติดต่อได้อย่างไร

 

ต่อมาทราบว่าสงกรานต์ ย้ายมารักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลสนามอำเภอหล่มเก่า จังหวัดเพชรบูรณ์ จึงได้เขียนจดหมายฝากลูกสาวที่เป็นพยาบาลให้เอาไปให้ กระทั่งผมมารู้อีกทีว่าลูกศิษย์คนดังกล่าวได้นำไปโพสต์ในเฟสบุ๊ก ผมในฐานะครูก็ยังมีความรัก ความห่วงใยลูกศิษย์ทุกคน มันเป็นจิตวิญญาณของความเป็นครูนะครับ”ครูเสมือน กล่าวด้วยรอยยิ้ม

 

จากนั้นผู้สื่อข่าวได้ติดต่อกับ นายสงกรานต์ แก้วเพียร อายุ 36 ปี ลูกศิษย์ครูเสมือน เกษามูล เปิดใจว่า เรียนชั้นอนุบาล1กับครูพรทิพย์ และเรียนกับครูเสมือน ในชั้น ป.4 ต่อมาตนได้มีครอบครัวรวมทั้งไปทำงานอยู่ต่างจังหวัด แทบจะไม่ได้พบกับครูทั้งสองคนเลยต่อมาตนได้ติดเชื้อโควิด19

 

ขณะที่ทำงานอยู่ที่โรงงานแห่งหนึ่งที่ต่างจังหวัด จึงขอกลับมารักษาตัวที่อำเภอหล่มเก่าบ้านเกิด โดยเจ้าหน้าที่ให้ไปนอนรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลสนาม 

“มีอยู่วันหนึ่งผมไปเอาของในกล่องสำหรับผู้ป่วย แต่ละคนก็พบว่ามีจดหมายฉบับหนึ่งตอนแรกก็ตกใจนึกว่าเป็นจดหมายจากโรงพยาบาล แต่เมื่อหยิบขึ้นมาดูได้เห็นลายมือก็จำได้ทันทีว่าเป็นลายมือของคุณครูเสมือน

 

ผมรู้สึกตื้นตันใจเป็นอย่างมาก น้ำตาไหลไม่รู้ตัว ทั้งๆที่ไม่รู้ว่าข้างในเขียนว่าอย่างไร แต่ก็รู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก จึงได้นำไปเปิดอ่านที่เตียง อ่านไปน้ำตาก็ไหลไป ทำให้ผมมีกำลังใจที่จะต่อสู้กับความเจ็บป่วยที่เป็นอยู่”นายสงกรานต์ กล่าวปนเสียงสะอื้น

คุณครูเสมือน เกษามูล

ความรักความผูกพัน ระหว่างคุณครูกับลูกศิษย์ แม้วันเวลาผ่านไปนาน30xu แต่ความรัก ความห่วงใยที่ “คุณครู” มีให้ศิษย์นั้นไม่มีวันเสื่อมคลาย ลูกศิษย์ในสายตาครูก็ยังเป็นเด็กตัวน้อยๆ เช่นเดียวกับลูกศิษย์เมื่อพบครู แม้หัวโขนสวมตำแหน่งใหญ่โต แต่ก็คุกเข่ากราบครูได้อย่างสนิทใจ นี่คือความงดงามอยู่คู่สังคมไทยมายาวนาน เมื่อครูคือวิชาชีพชั้นสูงและเป็นครูตลอด24ชั่วโมง นั่นเอง