เที่ยวภูเก็ตให้สนุกต้องเช่ารถขับเอง ! | คมชัดลึก

 ปกติผมกะคุณตาเป็นคนชอบเที่ยวต่างประเทศ แต่เป็นการเที่ยวแบบแบ็กแพ็ก คือใช้จ่ายเงินน้อยที่สุด อย่างตั๋วเครื่องบิน คุณตาก็จะรอให้สายการบินต้นทุนต่ำออกโปรโมชั่นศูนย์บาทหรือ 99 ที่ต้องจองล่วงหน้าเป็นปีก็ยอม อย่างไปเที่ยวภูเก็ตนี่ คุณตาจองตั๋วของไทยแอร์เอเชียตั้งแต่พฤษภาคมปี 2553 โน่น ระหว่างปีเธอก็หาข้อมูลเกี่ยวกับที่พักที่เที่ยวว่าควรจะไปไหนบ้าง

 หากไปเที่ยวต่างประเทศก็จะจองที่พักประเภทโฮสเทลที่สามารถทำอาหารกินได้ คือเราจะเตรียมข้าวสารอาหารแห้งไปด้วย ส่วนอาหารสดอย่างไข่ไก่ ผักสด เนื้อหมูเนื้อไก่ก็ไปหาซื้อตามช่องสินค้าใกล้หมดอายุที่เขาขายถูกๆ ตามห้างไปตุนไว้ในตู้เย็น เวลานอนหากต้องห้องรวมกับนักท่องเที่ยวอื่นๆ เราก็ไม่เกี่ยง หรือการอาบน้ำ หากต้องอาบน้ำในห้องรวมเราก็ไม่สนใจ บางแห่งผมต้องแก้ผ้าอาบน้ำพร้อมกับฝรั่งผู้ชายผมก็ไม่รู้สึกอ่อนด้อย กลับภูมิใจของตัวเอง เอ๊ย ในความกล้าของตัวเองด้วยซ้ำไป (ฮา)

 ความที่มีโอกาสได้ไปเที่ยวต่างประเทศมากกว่าเมืองไทย ในแบบฉบับโหดแต่สนุกดี และคิดว่า “เที่ยวเมืองไทยเมื่อไหร่ก็ได้” ทำให้เวลาไปเห็นอะไรในเมืองไหน ก็อดที่จะตั้งคำถามไม่ได้ว่า อย่างนี้จะมีในเมืองไทยไหมหนอ ? อย่างไปเห็นอ่าวฮาลองเบย์ในเวียดนามก็อดชื่นชมในความงามไม่ได้ ทั้งๆ ที่ในน้ำทะเลข้างเรือมีขยะลอยเป็นแพ หรือไปดูคลองโอตารุ ที่ฮอกไกโด ในญี่ปุ่น ก็อดชมผู้บริหารของเขาที่เข้าใจหลอกนักท่องเที่ยวต่างชาติ รวมทั้งผมที่เห็นคลองในกรุงเทพฯ มาตั้งแต่เด็กให้ดั้นด้นไปดูไม่ได้ หรือไปเห็นสะพานโบราณในเมืองเว้ ของเวียดนามที่ประดับไฟสลับสีในยามราตรี ผมก็อยากให้สะพานในต่างจังหวัดของไทยเอาอย่างบ้าง

 หรือไปกินบุฟเฟ่ต์ที่ภัตตาคารการเวก ริมทะเลสาบกลางย่างกุ้งในพม่า ที่สร้างยังกะจำลองวังโบราณมาให้ลูกค้านั่งกินข้าวและชมการแสดง ผมก็มีคำถามว่าของเรามีที่ไหนบ้างหรือเปล่า หรือเมื่อไปเห็นการแสดงของขบวนม้าศึก ในเมืองกวางโจว ของประเทศจีนที่ดูแล้วเกิดอาการฮึกเหิมก็มีคำถามว่าจะได้เห็นที่ไหนในเมืองไทยไหมหนอ ? ก็ปรากฏว่าที่ไปสัมผัสมานั้น...มีโอกาสได้เห็นหลายอย่าง อย่างที่นึกไม่ถึงมาก่อนบนเกาะภูเก็ตครับ

 ผมได้เห็นทรายละเอียดราวแป้งฝุ่นที่อ่าวมาหยา ได้เห็นปลาทะเลสวยๆ ในน้ำที่ใสสะอาดปราศจากขยะ ขณะเรือทอดสมอให้นักท่องเที่ยวดำผุดดำว่ายหน้าเกาะพีพีเพื่อดูปะการัง ได้เห็นร่มหลากสีที่กางเหนือเตียงผ้าใบของนักท่องเที่ยวถัดจากน้ำทะเลสีเขียวที่ริมหาดของเกาะไข่ใน...ที่หากเป็นไปได้ผมอยากนอนจิบเบียร์ รอดูดาวบนเกาะนั้นสักคืนหนึ่ง ได้เห็นการแสดง “มหัศจรรย์กมลา” ที่ยิ่งใหญ่อลังการ ได้ลิ้มรสบุฟเฟ่ต์ที่แสนอร่อยในภัตตาคาร “มโนราห์ทอง” ที่งดงามเหนือกว่าภัตตาคารการเวกในย่างกุ้ง ที่ภูเก็ตแฟนตาซี และได้เห็นสถานที่จริงๆ ที่กรมอุตุนิยมวิทยาใช้อ้างอิงเวลาพระอาทิตย์ตกที่หาดพรหมเทพ...

 แม้ว่าผมยังเที่ยวภูเก็ตไม่ทั่วเพราะมีเวลาน้อย แต่ก็ยอมรับว่าประทับใจมาก หากท่านใดจะไปเที่ยวภูเก็ต ผมขอแนะนำให้เช่ารถยนต์ขับเองนะครับ จองรถจากกรุงเทพฯ ไปรับรถที่สนามบินภูเก็ตแล้วใช้แผนที่เป็นลายแทงได้ทันที...อ้อ พูดถึงเรื่องแผนที่ ผมขอเรียน สุรพล เศวตเศรณี ผู้ว่าการ ททท.ว่า ในสนามบินภูเก็ตมีแต่แผนที่ภาษาอังกฤษกับภาษาญี่ปุ่นครับ หากมีแผนที่ภาษาไทย นักท่องเที่ยวรุ่นต่อไปจะได้ไม่ต้องจอดรถถามชาวบ้านร้านตลาดไปตลอดทางอย่างผมน่ะครับ!

ภาณุมาศ ทักษณา