สังคมไทยวันนี้...เหมือน“หัวใบ้-ท้ายบอด” ?

ทำให้ผมต้องเดินไปยังสะพานข้ามคลองยืนดูร่วมกับคนอื่น ภาพที่เห็นในลำคลอง มีเรือสองลำมุ่งหน้ามายังเส้นชัยใต้สะพาน มองจากระยะไกลเห็นฝีพายที่หัวเรือและท้ายเรือ ต่างก็ก้มหน้าก้มตาออกแรงใช้ใบพายจ้วงลงไปในน้ำเหมือนเพลงเชียร์ที่ว่าจ้ำบึ้ด จ้ำบึ้ด แต่ก็น่าแปลกนะครับ แทนที่เรือทั้งสองลำจะพุ่งมายังเส้นชัย บางครั้งก็เบนหัวเข้าชนกัน บางครั้งก็แยกไปคนละทาง

 ทั้งๆ ที่ตอนถูกปล่อยจากจุดเริ่มนั้นจะมีเสียงโฆษกประกาศว่า เอาละ ตรงมา... ตรงมา... ตรงมา... ให้ได้ยินแท้ๆ แต่ก็ไม่ยักตรง กระทั่งมาได้สักครึ่งทาง ลำหนึ่งก็พุ่งหัวเรือเข้าหาฝั่งทำให้คนเชียร์วี้ดว้ายกันเป็นที่สนุกสนาน อีกลำหนึ่งแทนที่จะพุ่งไปข้างหน้าก็คว่ำมันซะกลางคลอง เพราะคนพายหัวพายท้ายดันจ้วงใบพายลงไปในน้ำที่กราบเรือด้านเดียวกัน ลำที่เกือบชนตลิ่งฉวยจังหวะนั้นตั้งลำใหม่ ฝีพายหัวเรือทั้งวาดทั้งงัดประคองเรือให้ตรง ปล่อยให้ฝีพายท้ายเรือจ้ำเอาจ้ำเอา จนเข้าเส้นชัย ผมจึงเห็นเต็มตาว่า ที่ใบหน้าของฝีพายท้ายมีผ้าผูกอยู่ นี่กระมังที่เขาเรียก "ท้ายบอด" ส่วน "หัวใบ้" น้น ผมมาทราบในภายหลังว่าเขาห้ามฝีพายหัวเรือส่งเสียงบอกเส้นทางให้ฝีพายท้ายเรือว่า ต้องพายไปทางไหน...

 เหมือนสังคมไทยเลยนะครับ ไอ้ที่เสียอำนาจก็เหมือน "ท้ายบอด" โหมแรงป่วนบ้านป่วยเมืองทุกวิถีทาง ไอ้ที่มีอำนาจก็เหมือน "หัวใบ้" จ้องจะโกงบ้านกินเมืองทุกวิถีทาง ...ชาวบ้านที่นั่งอยู่ริมตลิ่งอย่างเราจะทำยังไงกับไอ้พวกนี้ดีครับ ?

คลี่ข่าวคลายปม 

ภาณุมาศ ทักษณา