ร.ฟ.ท.-รถไฟไทย

                รถไฟเป็นยานพาหนะระบบรางที่ใช้ในการคมนาคมและขนส่งที่เก่าแก่ที่สุด โลกรู้จักรถไฟเมื่อประมาณ 300 ปีมาแล้ว เริ่มต้นที่ประเทศอังกฤษ ในชั้นแรกใช้ในกิจการเหมืองถ่านหิน โดยมีม้าลากไปตามราง ต่อมาเมื่อมีการประดิษฐ์เครื่องจักรไอน้ำขึ้น ก็เกิดการนำหัวรถจักรไอน้ำมาลากจูงรถไฟแทนม้า ทำให้การเดินทางโดยรถไฟมีความสะดวกสบาย และรวดเร็วกว่าพาหนะอย่างอื่นในยุคนั้น และภายหลังก็ได้เปลี่ยนจากรถจักรไอน้ำ เป็นรถจักรดีเซล และรถไฟฟ้าความเร็วสูง เช่นในปัจจุบัน

                รถไฟนอกจากจะเป็นระบบคมนาคมทางบกที่เชื่อมโยงภูมิภาคต่างๆ ของประเทศเข้าด้วยกัน ทำให้เกิดการเดินทางไปมาหาสู่กัน และกระจายสินค้าไปทั่วประเทศแล้ว ในสมัยก่อน รถไฟยังเป็นตัวแทนของความหรูหราและยิ่งใหญ่ของประเทศในยุโรป และบรรดาอาณานิคม จะเห็นได้ว่าสถานีรถไฟใหญ่ๆ แต่ละแห่ง จะก่อสร้างอย่างใหญ่โตและวิจิตรงดงาม มีโบกี้พิเศษสำหรับเศรษฐี ซึ่งประกอบด้วยสิ่งอำนวยความสะดวกมีราคา มีพนักงานที่คอยดูแลและให้บริการอย่างดีเยี่ยม - อย่างไรก็ตาม ภายหลังสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง เศรษฐกิจในยุโรปตกต่ำลง และคนหันไปนิยมใช้รถยนต์มากขึ้น ประกอบกับมีการตัดถนนที่กว้างขวางและมีสภาพดี ก็ทำให้รถไฟในหลายๆ ประเทศ ถูกลดฐานะลงโดยปริยาย ผู้โดยสารรถไฟกลายเป็นชาวบ้านทั่วไปและแม้แต่การขนส่งเอง ก็ถูกแข่งขันจากรถบรรทุก ที่สะดวก และรวดเร็วกว่า

                ประเทศไทยของเรามีรถไฟใช้ในสมัยรัชกาลที่ 5 ใน พ.ศ.2429 โดยพระองค์ทรงได้แบบอย่างมาจากยุโรป รถไฟสายแรกของไทย คือสายกรุงเทพฯ-ปากน้ำ ระยะทาง 21 กม. ก่อสร้างโดยบริษัทเดนมาร์ก ต่อมาในปี พ.ศ.2433 ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้ตั้งกรมรถไฟหลวงขึ้น หลังจากนั้นก็ได้มีการสร้างทางรถไฟสายต่างๆ ที่มีอยู่ในปัจจุบัน

                ประเทศในเอเชียอีกประเทศหนึ่งที่มีรถไฟไล่เลี่ยกับไทย ก็คือญี่ปุ่น  แต่ใน พ.ศ.2492 ได้มีการแปรรูปเป็นบริษัทมหาชน ตามคำสั่งของสหรัฐที่มาควบคุมดูแลญี่ปุ่นหลังสงครามโลกครั้งที่สอง ซึ่งทำให้รถไฟญี่ปุ่นก้าวหน้าอย่างรวดเร็ว สามารถนำรถไฟความเร็วสูงชิงกันเซ็น มาใช้ได้ตั้งแต่ พ.ศ.2507 แต่ต่อมาก็ประสบปัญหาทางการเงิน จนรัฐบาลญี่ปุ่นต้องแบ่งบริษัทรถไฟออกเป็นบริษัทย่อยหลายบริษัทในกลุ่มบริษัทรถไฟญี่ปุ่น ซึ่งในปัจจุบันรถไฟชิงกันเซ็นได้ขยายเส้นทางเพิ่มขึ้น
และเชื่อมโยงเกาะใหญ่ๆ ของญี่ปุ่นเข้าด้วยกัน

                ตลอดเวลาอันยาวนานที่ผ่านมา เราค่อนข้างจะละเลยและไม่ให้ความสนใจแก่รถไฟเท่าที่ควร จนอยู่ในสภาพที่ล้าหลัง ซึ่งอาจเป็นด้วยการให้ความสำคัญแก่การสร้างถนน และระบบการเดินทางโดยรถยนต์มากกว่า ทั้งที่ตามความเป็นจริงแล้ว การขนส่งทางรถไฟเป็นระบบที่มีต้นทุนต่ำกว่า และหากมีการเข้มงวดเรื่องการรักษาความปลอดภัย และปรับปรุงคุณภาพของโบกี้และการบริการให้ดีขึ้น รถไฟก็น่าจะเป็นทางเลือกอีกทางหนึ่งของการเดินทาง

                การปรับปรุงรถไฟอย่างแรก ก็คือการเรียกความเชื่อถือและความมั่นใจจากผู้โดยสารให้กลับคืนมาโดยเร็ว รถไฟจะต้องสลัดภาพของการเป็นแดนสนธยา หรือแหล่งซ่องสุมโจรผู้ร้ายทิ้งไปให้ได้ นิ้วไหนร้ายก็ต้องกล้าที่จะตัดทิ้ง โดยไม่เห็นแก่หน้าใครทั้งนั้น สหภาพการรถไฟฯ จะต้องแสดงบทบาทและท่าทีที่ชัดเจนในการคุ้มครองผลประโยชน์และความปลอดภัยของผู้โดยสาร นอกเหนือจากการปกป้องสิทธิประโยชน์ของพนักงาน และผู้ว่าการการรถไฟฯ คนใหม่ควรจะต้องเป็นคนที่รักรถไฟ และตั้งใจพัฒนารถไฟอย่างจริงจัง

                ผมเชื่อว่ายังมีคนจำนวนมากที่รักและผูกพันกับรถไฟ ขอเพียงให้รถไฟรักผู้โดยสารเช่นเดียวกับที่พวกเขารักรถไฟเถอะครับ