ฉันอยากขายกล้วยไม้แต่ไม่อยากได้เงิน?(5)

          หลังจากเธอได้อ่านเรื่องราวตั้งแต่แรกมาจนถึงบัดนี้ เธอที่รัก หากเธอเป็นคนมองเห็นสองด้านก็น่าจะเริ่มคิดได้ว่า เมื่อฉันเดินทวนกระแสก็ย่อมมีการต่อต้านเป็นธรรมดา จากพฤติกรรมดังกล่าวมันได้ทำให้ฉันมีศัตรูรอบตัว
 
          1.เพราะฉันสืบเอาความลับในการค้าขายกล้วยไม้ออกมาเปิดเผย แถมยังมีพฤติกรรมค้าขายกล้วยไม้อีกด้วย จึงทำให้พวกพ่อค้ากล้วยไม้ในเมืองไทยมารุมกันใส่ร้ายป้ายสี รวมทั้งมีพฤติกรรมซ่อนเร้นในกระแสสังคม อย่างที่คำโบราณเขาเรียกกันว่า “แทงกันข้างหลังเต็มไปหมด”
 
          2.พวกเศรษฐีมีเงินที่เอากล้วยไม้มาเล่นเพื่อแข่งกันมีหน้ามีตา ต่างก็หันหน้ามามองฉันด้วยสายตาที่ซ่อนเร้นเอาความไม่เป็นมิตรไว้อย่างเห็นได้ชัด
 
          3.เธอลองคิดดูก็แล้วกันว่าตัวฉันเองไม่มีเงินติดกระเป๋า แล้วจะหาเงินที่ไหนมาทำงาน
 
          คิดแล้วแทนที่จะรู้สึกท้อแท้หมดกำลังใจ ฉันต้องขอขอบคุณพ่ออีกครั้งหนึ่งที่หล่อหลอมให้ฉันเป็นคนมีนิสัยต้องต่อสู้กับใจตนเอง และมีความมุมานะที่จะทำให้สำเร็จ เพราะยิ่งได้ข้อมูลมาจากสิ่งซึ่งยากลำบากด้วยแล้วก็ยิ่งรู้สึกว่ามันมีกำลังภายใน ในการขับเคลื่อนอย่างเต็มที่
 
          เรื่องนี้ยังมีเรื่องราวที่จะเขียนต่อไปอีกอย่างกว้างขวาง แม้หนังสือที่จะเขียนอีก 10 เล่มก็ยังไม่พอ แต่ฉันรู้ว่าหนังสือตัวจริงนั้นมันอยู่ในใจตัวเอง เขียนเมื่อไหร่ก็ได้ และยาวแค่ไหนก็ไม่เคยลืมที่จะนำมาเขียน
 
          ยังมีตัวอย่างที่เป็นผลจากการค้ากล้วยไม้ที่ยังสนใจ เพราะฉันเป็นคนเอาชนะใจคนอื่นด้วยการสร้างคุณงามความดีนี่แหละ
 
          เธอเชื่อไหมว่า อยู่มาวันหนึ่งฉันถูกเชิญไปพูดในสมาคมกล้วยไม้ต่างๆ แทบจะตลอดสองฝั่งตะวันออกและตะวันตกของสหรัฐอเมริกา
 
          ช่วงหนึ่งฉันถูกเชิญไปพูดที่สมาคมกล้วยไม้ของเมือง ฟอร์ดลอเดอร์เด็ล แห่งสหรัฐอเมริกา
 
          เย็นวันนั้นฉันต้องประหลาดใจเพราะมีกล่องเค้กกล่องใหญ่มาตั้งไว้บนโต๊ะ ครั้นเดินเข้าไปดูจึงพบว่าหน้าขนมเค้กถูกเขียนเอาไว้ว่า "Wellcome Professor Rapee Sagarik" ฉันมารู้ภายหลังว่าเจ้าของเค้กกล่องนั้นเป็นเจ้าของร้านตัดเสื้อ ซึ่งอยู่ห่างจากเมืองฟอร์ดลอเดอร์เด็ลถึง 400 ไมล์ และเย็นวันนั้นเขาปิดร้านตัดเสื้อ หลังจากนั้นจึงขับรถมาหาฉันพร้อมด้วยเค้กกล่องดังกล่าว
 
          อีกรายหนึ่งเกิดขึ้นในสมาคมกล้วยไม้แห่งมลรัฐแห่งเซาท์แคโรไลนา วันนั้นฉันได้รับเชิญให้ไปพูด ได้สังเกตเห็นว่ามีชายคนหนึ่งเข้ามาคอยดูแลรับใช้ฉันอยู่ใกล้ๆ ตลอดเวลา
 
          หลังจากนั้นไม่นานก็มีสมาชิกสมาคมอีก 2-3 คนมากระซิบถามฉันว่า “ท่านทำยังไง ไอ้หมอนี่มันถึงได้มาคอยรับใช้ท่านอย่างน่าสนใจ เพราะเหตุว่าโดยปกติแล้วชายคนนี้ ภายในสมาคมไม่มีใครเขาคบด้วย เพราะมันเป็นตัวที่มีนิสัยร้ายกาจมาก”
 
          นี่แหละคือคำตอบที่แท้จริงในการค้าขายกล้วยไม้ของฉัน ขอให้เธอคิดเอาเองก็แล้วกันว่า ฉันขายกล้วยไม้เพราะเหตุใด
 
          ยังมีเรื่องราวที่น่าสนใจต่อไปอีกหลายเรื่อง แม้แต่การมีโอกาสได้เดินเข้าไปดูอุโมงค์ซึ่งใช้เป็นคลังเก็บขีปนาวุธของสหรัฐอเมริกา ที่อยู่ในกรุงวอชิงตัน ดีซี ก่อนที่สหรัฐอเมริกาจะใช้กองทัพเรือที่ 7 ปิดล้อมหมู่เกาะตอนใต้ดังตัวอย่างเช่นเรื่อง “ฉันคิดถึงจิม (Rear Admiral James Dare)”