เปิดใจ ยายน้องชานนท์ ร่ำไห้สงสารหลาน เหยียบกับระเบิดขาขาด | คมชัดลึก

จากกรณีที่มีชุดลาดตระเวนกองร้อยทหารพรที่ 2302 (ชุด ลว. ร้อย ทพ.2302 ) (ดุสิต) ประสบเหตุเหยียบกับระเบิด บริเวณพิกัด WA 220 861 ซึ่งจากการตรวจสอบพื้นที่ดังกล่าว เป็นระเบิดตกค้างในพื้นที่สู้รบเดิม ทำให้มีทหารได้รับบาดเจ็บ 3 นาย มีอาการบาดเจ็บข้อเท้า 1 นาย และบาดเจ็บเล็กน้อย 2 นาย อาการปลอดภัยทั้ง 3 นาย

17 ก.ค. 2568 ผู้สื่อข่าวได้เดินทางไปที่บ้านหลังหนึ่ง หมู่ 9 บ้านตาตุม ต.ห้วยใต้ อ.ขุขันธ์ จ.ศรีสะเกษ ซึ่งเป็นบ้านเกิดของ น้องชานนท์ หรือ พลทหาร นายธนภัทร หุยวัน หรือ ชานนท์ อายุ 21 ปี  หนึ่งในทหารที่บาดเจ็บ    
 

โดยไม่พบพ่อและแม่ของของน้องชานนท์ เนื่องจากเดินทางไปที่เฝ้าของที่โรงพยาบาลค่ายสรรพสิทธิประสงค์ ที่อำเภอวารินชำราบ จังหวัดอุบลราชธานี แต่พบกับคุณยายของ น้องชานนท์ ชื่อ คุณยายเรียน บุญขาว อายุ 77 ปี นั่งร้องไห้อยู่ตลอดเวลาที่หน้าบ้าน มีญาติๆ และส่วนราชการ มาค่อยนั่งให้กำลังคุณยายอยู่ที่บ้าน 

 

 

คุณยาย ได้แต่พูดบอกว่า เป็นคนเลี้ยงน้องชานนท์มาตั้งแต่เด็ก หลานเป็นคนดีมาก คิดถึงหลาน เป็นห่วงหลานมาก หลานถูกตัดขาข้างซ้าย ได้แต่ส่งกำลังใจไปให้หลานบอกให้หลานสู้ๆ จากนั้นคุณยาย เดินเข้าไปในบ้านไปค้นรูปถ่ายของหลานมาให้ผู้สื่อข่าวได้ดู และเอามากอดไว้ด้วยความคิดถึง  

ด้านนางสมร ศรีราชัย อายุ 55ปี ป้าของ น้องชานนท์ เปิดเผยว่า ครอบครัวน้องชานนท์ทราบข่าวทางโทรศัพท์ เย็นเมื่อวาน(16 ก.ค.) มีทหารโทรมาบอก รู้เพียงว่า น้องชานนท์ เกิดอุบัติเหตุเหยียบกับระเบิด หลังจากนั้นยายชานนท์วิ่งร้องไห้มาบอกตน ว่า น้องชานนท์เกิดอุบัติเหตุ ให้ตนช่วยไปบอกเจ้าที่เจ้าทาง ขอให้น้องชานนท์รอดปลอดภัย หลังจากนั้นตนได้ถามกับแม่ของน้องชานนท์ ว่าเกิดอะไรขึ้น ถึงรู้ว่า หลานเหยียบกับระเบิด ตนก็รู้สึกตกใจและเสียใจมาก โดยแม่ชานนท์ บอกว่า น้องชานนท์ถูกตัดขาหนึ่งข้างแล้ว ตนจึงบอกให้พ่อแม่เขาเตรียมตัวเพื่อที่จะไปดูลูกที่โรงพยาบาลที่จังหวัดอุบลราชธานี บอกญาติพี่น้องให้ช่วยขับรถให้ 

 

ทั้งนี้น้องชานนท์ สมัครเป็นทหารด้วยความชอบและเป็นคนชอบอาสาช่วยเหลือคนอื่น พอปลดประจำการก็สมัครไปเป็นทหารต่อและเป็นล่ามภาษาเขมรให้กับทหารไทยด้วย ซึ่งก่อนที่จะสมัครใจไปเป็นทหารรับใช้ชาติน้องได้บวชเป็นพระก่อน เพื่อเป็นสิริมงคลให้กับชีวิต นิสัยใจคอเป็นเด็กดีเรียบร้อยชอบอาสาช่วยงานต่างๆในชุมชน ถือว่าเป็นเสาหลักของครอบครัวที่พ่อแม่และยายฝากฝังชีวิตอนาคตไว้ด้วย 

ก่อนที่จะเกิดเหตุ 1 วัน น้องชานนท์โทรมาบอกแม่และส่งเงินมาให้ทำห้อง แม่ก็รีบจัดการทำห้องให้ แต่ยังไม่เสร็จทำได้เพียงวันกว่าๆ ก็มาเกิดอุบัติเหตุก่อน ตนรู้สึกภูมิใจกับหลานคนนี้มาก พอเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น อยากให้หน่วยงานช่วยเหลือหลานให้เดินและใช้ชีวิตได้ อยากให้หลานมีงานทำที่มั่นคงในอนาคต