"อโกลนีมา"เหนือคำว่าปลูกเลี้ยงประดับ ตอน1

 

             “อโกลนีมา” (Aglaonema) ชื่อที่นิยมเรียกกันทั่วไปจนกลายเป็นชื่อที่รู้จักกันดีอีกชื่อหนึ่งในไม้ประดับ ที่แต่เดิมเรามักเรียกไม้ที่อยู่ในสกุลนี้ว่า “เขียวหมื่นปี” หรือที่รู้จักกันอีกชื่อหนึ่งว่า “แก้วกาญจนา” ด้วยอาจเป็นเพราะว่า ไม้ในกลุ่มสกุลนี้มีความเป็นมาในเรื่องราวตามวิถีที่ทรงคุณค่า และมีระยะเวลายาวนานต่อเนื่องมาในระดับหนึ่ง 

 

 

 

 

 

               ซึ่งชื่อดังกล่าวนั้นมีรากศัพท์มาจากคำสองคำในภาษากรีกมารวมกัน ซึ่งประกอบด้วยคำว่า aglaos อันมีความหมายว่า สว่างสดใส และคำว่า nema ที่มีความหมายว่า เส้น โดยได้นำคำทั้งสองมารวมกันให้สื่อความหมายถึงลวดลาย และเอกลักษณ์ที่มองเห็นได้จากไม้ในสกุลนี้นั่นเอง

 

                หลายทศวรรษมาแล้วชนิดพันธุ์ของ อโกลนีมา ได้ถูกพัฒนามาอย่างต่อเนื่องซึ่งไม่เพียงเเต่จะมีการทำให้เกิดลูกไม้ใหม่ๆ แค่เพียงเท่านั้น หากแต่สิ่งที่ได้เพิ่มเติมขึ้นมากลับมีคุณค่าอีกมากมายหลายๆ ประเด็นไปจนถึงสิ่งที่นอกเหนือจากการจับต้องได้ก็มีให้เห็นอยู่ด้วยเช่นกัน 

 

 

 

 

                แต่ประเด็นที่เห็นได้ชัดเจนคือทางด้านเศรษฐกิจที่ต่างมีการผลิต อโกลนีมา ออกมาสู่ระบบการตลาดตามรูปแบบอุตสาหกรรมที่มีทั้งปริมาณและคุณภาพ ให้ได้ตอบสนองต่อระบบการค้าตามแผนที่ตั้งไว้ หรือจะเป็นการผลิตของคนอีกบางกลุ่มเพื่องานอดิเรกที่เริ่มต้นทำตามเส้นทางของความสุขและเกิดขึ้นตามความชอบเป็นส่วนตัวจนกลายเป็นความท้าทายของการเรียนรู้ใหม่ๆ ที่มีนอกเหนือจากงานหลัก

 

                โดยต่างไปจากอาชีพที่ทำอยู่จนได้ต้นขยายใหม่ๆ หลากหลายออกไปล้อตามแม่พันธุ์ที่ถูกจัดวางไว้แล้วจนถึงขั้นการสร้างงานสร้างรายได้ในสายของห่วงโซ่อุปสงค์และอุปทาน ซึ่งเป็นปัจจัยเริ่มต้นพื้นฐานของการจ้างงานให้ขับเคลื่อนระบบเศรษฐกิจ โดยมีกิจกรรมทั้งสองฟากฝั่งที่จะทำให้ทุกอย่างเป็นไปตามวิถีที่ต่างต้องทำหน้าที่ของตน

 

 

 

                 นอกเหนือจากระบบการผลิตที่มีศักยภาพจะช่วยตอบโจทย์ที่ชัดเจนทางเศรษฐกิจให้มีโอกาส และสามารถขับเคลื่อนได้ตามระบบแล้ว คุณค่าของไม้ชนิดนี้ยังได้ต่อเชื่อมไปในเรื่องของการนำไปใช้เพื่อการจัดประดับตกแต่งอาคารสถานที่ให้ได้เกื้อกูลต่อสภาพแวดล้อม และที่อยู่อาศัยที่ทุกวันนี้แทบจะปฏิเสธไม่ได้ถึงความต้องเอาใจใส่ และในบางกรณีที่มีความจำเป็นต้องมีการควบคุมดูแลให้สภาวะแวดล้อมได้อยู่ในเกณฑ์ที่ปลอดภัยอันเหตุเนื่องมาจากการใช้ทรัพยากรที่ขาดความพอดีแถมยังมีผลของสิ่งแวดล้อมที่ถูกบริหารจัดการแบบไม่ถูกวิธีด้วยเพราะความเคยชิน