...แผ่นดินอุทธรณ์...

๏ ขิงก็ราข่าก็แรงทุกทุกที่
มีก็เหมือนไม่มีเต็มสีสัน
ทีเอ็งทีข้าทีใครทีมัน
ไม่มีใครฟังกันอย่างเข้าใจ

๏ ไม่มีใครยอมใครไม่มีหรอก
ทางออกไม่ให้ออกบอกไม่ได้
แข็งขืนดึงดันทุรังไป
ปลายทางเมื่อไหร่ก็เมื่อนั้น

๏ ถามไปไหนมาสามวาสองศอก
จริงจริงหลอกหลอกบอกสร้างสรรค์
นั่นผลักนี่ดึงตะบึงตะบัน
นรกหรือสวรรค์ไม่รู้เลย

๏ ก่อสงครามปากสู้ด้วยปาก
สงครามก็ลากไม่อยู่เฉย
สู่สงครามคนอย่างเคยเคย
และไม่รู้ลงเอยที่ไหนดี

๏ เดินหน้าถอยหลังไปแล้วกลับ
เกิดแล้วก็ดับในวิถี
เวียนว่ายตายเกิดมีไม่มี
กระนั้นยังตราตีเพื่อตีตรา

๏ รักยาวให้บั่นสั้นให้ต่อ
ร่ำไห้หรือหัวร่อรู้สึกรู้สา
ต่างรู้ต่างเห็นความเป็นมา
แผ่นดินอุทธรณ์ว่าพอเสียที !.

.................................