“วัดบางสนุก” ริมน้ำยม เรื่องเล่าของ “ตรอกสลอบ” เมืองแพร่ | คมชัดลึก

  นายสลอบได้ไปเป็นทหารแห่งกรุงสุโขทัย ทิ้งมารดาไว้ผู้เดียวเป็นเวลานาน ทำให้นางพร ผู้เป็นมารดา เกิดความเป็นห่วง และคิดถึงลูกชายจึงได้เดินทางติดตามไปยังกรุงสุโขทัย ฝ่ายลูกชายเมื่อได้เลื่อนยศเป็น เจ้าพายสลอบ ด้วยความเห่อเหิมในยศศักดิ์ของตนและกลัวว่าคนอื่นจะรู้ว่าตนเป็นลูกชายของนางพร คนยาก จึงทำเป็นไม่รู้จักมารดาของตนเอง ทำให้นางพรรู้สึกเสียใจในลูกชายตัวเองมาก จึงเดินทางกลับมาบวชเป็นชีจำศีลภาวนาอยู่ที่วัดบางสนุก ในปัจจุบันนี้เป็นเวลานาน

 เจ้าพายสลอบ จึงรู้สึกเสียใจในความประพฤติของตนซึ่งได้แสดงต่อมารดาด้วยความอกตัญญู จึงได้พาทหารและข้าทาสบริวารเดินทางมาหมายใจจะแสดงกตเวที แด่ผู้เป็นมารดาแต่ปรากฏว่าชีพรได้ถึงแก่มรณกรรมไปเสียแล้วด้วยความเสียใจและระลึกถึงบาปแห่งตนที่ได้สร้างไว้

 เจ้าพายสลอบจึงตัดสินใจสร้างวัดขึ้น พร้อมด้วยพระธาตุพระพิมพ์ เพื่อไถ่บาปและอุทิศถวายแก่ดวงวิญญาณของชีพร ผู้เป็นมารดา ให้ชื่อว่า “วัดปากสลอบ” เพราะมีลำห้วยไหลผ่านทางทิศใต้ของวัดไหลมาบรรจบกับแม่น้ำยม ทางด้านหน้าของวัดลำห้วยนั้นจึงได้ชื่อว่า “ห้วยสลอบ” ซึ่งต่อมาเพี้ยนเป็น “ห้วยสลก” ต่อมาชาวบ้านได้อพยพไปทำมาหากินในที่อื่น จึงทำให้วัดนี้ถูกทอดทิ้งให้รกร้างว่างเปล่า

 ถึงปี พ.ศ.2472 ได้มีการบูรณะวัดขึ้นมาใหม่และได้รับพระราชวิสุงคามสีมาและผูกพันธสีมาตั้งแต่ พ.ศ.2486 มีชื่อใหม่ว่าวัด “วัดบางสนุก” จนถึงปัจจุบันนี้

 ชื่อ “ปากสลอบ” เป็นชื่อที่ชาวบ้านเรียกกัน ในจารึกที่พบจากวัดบางสนุกปรากฏชื่อ “เมืองตรอกสลอบ” คำว่า สลอบ น่าเชื่อว่าเป็นคำเดียวกับคำว่า “สอบ” หมายถึง มีลักษณะเรียวลงด้านใดด้านหนึ่งหรือทั้งสองด้าน เหมาะตรงกับลักษณะภูมิศาสตร์ที่ตั้งของเมืองในช่องเขาริมแม่น้ำยมแห่งนี้

 วัดปากสลอบ แห่งเมืองตรอกสลอบ เป็นชุมชนโบราณที่ยังเหลือร่องรอยให้เห็น เป็นสิ่งที่คนรุ่นใหม่ควรเรียนรู้และเผยแพร่ออกไปให้กว้างขวาง

"เรือนอินทร์ หน้าพระลาน"