หมดคน "สานต่อ" ซะงั้น
ใครๆ ก็รู้ว่าเศรษฐกิจของประเทศเรายังไม่ฟื้นตัวสักเท่าไร ทำเอาใครที่มีธุรกิจส่วนตัวถึงคราวต้องฉุดกระชากลากถู เพื่อนำพาให้ธุรกิจของตัวเองไปถึงฝั่งดั่งใจหวัง บางคนไม่มีเรี่ยวแรงพอจะฉุดกระชาก ก็ต้องยอมโบกมือหยอยๆ ปล่อยให้น้ำตาหยดย้อยอย่างน่าเสียดาย
ว่าแต่เศรษฐกิจแบบนี้ครอบครัวไหนที่สานต่อธุรกิจของครอบครัวมาอย่างยาวนาน ก็ดูจะมีภาษีกว่าคนอื่นหน่อย เพียงแค่มุ่งมั่นในการบริหารและปรับตัวให้เข้ากับสถานการณ์ รับรองว่าสอบผ่านวิกฤติตกสะเก็ดแบบนี้ฉลุย !!!
แต่เหตุผลทั้งหลายทั้งปวงที่ว่ามานี่สิ ดูจะไม่ค่อยเป็นที่หนักอกหนักใจสำหรับ "หน่อย" วรรณพร กันทาธรรม ผอ.โรงเรียนอนุบาลผึ้งน้อย สักเท่าไร ถึงแม้เจ้าตัวจะบอกว่าช่วงนี้ครอบครัวรุ่นใหม่ต่างพากันมีลูกน้อยคน โรงเรียนอนุบาลของเธอที่เปิดมาอย่างยาวนานถึง 20 ปี เลยต้องประสบกับภาวะเด็กเข้าเรียนลดลงนั่นเอง...แต่ถึงอย่างไรก็พอจะมีกำลังใจบริหารโรงเรียนให้ได้มาตรฐานเสมอ...โดยเฉพาะบุคลากรครูที่เธอมุ่งเน้นเป็นพิเศษ ด้วยยืนยันว่าเด็กจะดีได้ต้องเริ่มตั้งแต่ผู้สอนเป็นอันดับแรกค่ะ
ฟังๆ ดูแล้วก็ไม่เห็นจะมีอะไรให้น่าหนักใจสักเท่าไร แต่เจ้าตัวกลับเปรยให้ฟังว่า ทำตรงนี้มานานมั่ก...มั่ก...แม้คุณสามีจะอยากให้ศรีภรรยาคนนี้หยุดพัก แต่เธอก็ยังไม่คิดจะปล่อยมือ ด้วยไม่มีใครมาสานต่อกิจการอนุบาลที่เธอรักและฟูมฟักมาอย่างเนิ่นนานนั่นเอง เพราะลูกชายสุดรักทั้งสอง ต่างก็มีหน้าที่การงานอันแสนสุขใจทำไปซะแล้น...
เอ้า...สองหนุ่มได้ยินคุณแม่เปรยแบบนี้ ทราบแล้วเปลี่ยนค้าา...