ข่าว

 “ระหว่างทาง หรือ ปลายทาง”

“ระหว่างทาง หรือ ปลายทาง”

22 ส.ค. 2553

ขณะที่นั่งเพลินๆ ดูทีวีกับครอบครัวที่บ้าน ผมรู้สึกสะดุดหูตรงประโยคที่ครูใหญ่ของบ้านอะคาเดมีแฟนเทเชียเตือนนักล่าฝันให้ทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด ตอบแทนเอสเอ็มเอสที่โหวตให้มา

 ครูใหญ่สอนว่า ทุกๆ คะแนนมีความหมาย เพราะคือเงินที่แฟนคลับยอมสละให้ ฉะนั้นจึงต้องตอบแทนด้วยการตั้งใจเรียน ขยันฝึกซ้อมในทุกๆ คลาส ไม่ว่าจะร้อง เต้น เล่นละคร เพื่อจะได้ความรู้ติดตัวออกไปเป็นศิลปินที่ดีในอนาคต

 การจะออกสัปดาห์ไหน หรือเมื่อจบรายการแล้ว ได้ตำแหน่งที่เท่าไหร่ ก็ไม่สำคัญ เพราะนั่นเป็นแค่ปลายทาง เป็นโบนัสของชีวิต 

 ผมคิดตามและค่อนข้างเห็นด้วย ส่วนตัวก็เชื่อเสมอว่า “บางครั้ง ปลายทางก็ไม่สำคัญเท่าระหว่างทาง”

 ถ้าเคยขับรถไปเที่ยวกับเพื่อนๆ ที่ต่างจังหวัด ก็พอจะเดาความหมายของผมพอได้…

 เคยบ้างมั้ยครับที่เรารู้สึกผิดหวังกับทะเลหรือที่พักที่อยู่เบื้องหน้า แต่ฉากที่ประทับใจกลับเป็นบรรยากาศสวยๆ ข้างทาง ที่บางทีก็ถึงกับต้องหยุดรถ จอดลงมาดู เก็บภาพกันเลยทีเดียว

 ที่สำคัญยิ่งกว่า ในหลายๆ ทริป ผมค้นพบว่าลึกๆ ในใจเราเองไม่ได้สนใจจุดหมายมากไปกว่าการได้ใช้ชีวิตกับเพื่อนๆ ได้สนุกสนาน เฮฮา เป็นความทรงจำดีๆ ระหว่างทางที่จะไม่ลืมไปชั่วชีวิต

 เพื่อนผมอีกคนเคยขับรถขึ้นเหนือไปกับครอบครัว ตั้งใจจะพักผ่อนในวันหยุดยาวให้สมอยาก พอกลับมาแทนที่จะเล่าว่าสนุกยังไง เธอกลับอิ่มเอม รู้สึกเป็นสุขที่ได้เจอสิ่งไม่คาดคิดระหว่างทาง เธอมีโอกาสทำบุญสงเคราะห์ให้แก่ครอบครัวหนึ่งโดยไม่ได้ตั้งใจ

 เรื่องทั้งหมด ชวนให้คิดว่าชีวิตที่ดี ต้องไม่หมกหมุ่นกับปลายทาง จนละเลยความรู้สึกดีๆ ระหว่างทางที่เกิดขึ้น

 สมัยที่ผมเริ่มออกวิ่งใหม่ๆ ที่สวนลุม ผมรู้ตัวว่าคงวิ่งได้ไม่ไกล ไม่เท่าคนอื่น แรกๆ จึงไม่เอาระยะทางมาเป็นธงตั้ง คิดง่ายๆ ครับ ไหวเท่าไหร่ ก็เอาเท่านั้น

 เพื่อให้ผมมีกำลังใจ ไม่ล้มเลิกกลางคัน ผมเปลี่ยนโฟกัสใหม่ ความสุขของผมก็คือการได้มองวิว ได้เห็นคนเล่นไทเก็ก ได้เห็นต้นไม้เขียวๆ หรือบางทีก็ได้คุยกับคนที่วิ่งอยู่ใกล้ๆ

 พูดง่ายๆ ก็คือ ตั้งใจจะเก็บความรู้สึกดีๆ ระหว่างทางไปเรื่อยๆ เป็นการวิ่งเพื่อความสุข โดยเอาสุขภาพเป็นเป้าหมายรอง จนผ่านไปสักระยะ ก็เริ่มวิ่งได้มากขึ้น ๆ ความแข็งแรงก็กลายเป็นผลพลอยได้ตามมา 

 ผมยังเคยบอกลูกศิษย์ว่า ในวิชาของผม เกรดก็เป็นแค่เป้าหมายปลายทางเท่านั้น ไม่ต้องเอาเป็นเอาตาย แบบท่องมาเป๊ะๆ เพื่อจะเอา “เอ” โดยพื้นฐานจริงๆ กลวง เป็นการ “รู้” แต่ไม่ “เข้าใจ”

 ดีที่สุด ให้สนใจชีวิตระหว่างทางมากกว่า สิบกว่าครั้งที่ได้เจอกัน ต้องสนุก แบบได้ความรู้ ได้ฝึกคิดจริงๆ

 ถ้าจะเอาไปประยุกต์ใช้ในการเก็บเงินเก็บทอง ก็ง่ายๆ ครับ แรก ๆ ไม่ต้องสนใจเป้าหมายก็ได้ ยังไม่ต้องกังวลว่าสิ้นปี ต้องเก็บเงินให้ได้เท่านั้นเท่านี้ถึงจะสำเร็จ ภาษาผมคือยอมเอาปลายทางวางไว้ก่อน

 แค่มีทัศนคติว่าจะเก็บทุกเดือน มากน้อยไม่สำคัญ และมีความสุขที่ได้เก็บเล็กผสมน้อยไปเรี่อยๆ ถ้าเดือนนั้นเก็บไม่ได้ขึ้นมา ก็ไม่เป็นไร ขออย่างเดียว เรียนรู้ วิเคราะห์ให้ได้ว่าเพราะอะไร พลาดตรงไหน?

 ฝึกอย่างนี้ ผมคนหนึ่งเชื่อว่า ประสบการณ์ระหว่างทางจะเป็นบทเรียนที่ดี สอนให้เราปรับตัว จนที่สุด เป้าหมายปลายทางที่วางไว้ จะค่อยๆ กลายเป็นจริง… เอาใจช่วยครับ

 อ้อ! ลืมบอกไป พรุ่งนี้วันจันทร์ ต้องไปทำงานตามปกติ ไม่แน่นะครับ คุณอาจเจออะไรดีๆ ระหว่างทางก็ได้