เหยียบย่ำไม่หยุดก็ยากจะยอมค้อมหัวให้ (จบ) | คมชัดลึก

 เมื่อวันที่ 12 กรกฎาคม  ฝ่ายออเรนจ์ ออเดอร์ นิยมโปรเตสแตนท์ที่อ้างว่ารักชาติรักสถาบันอย่างยิ่งได้ทำสิ่งที่คิดว่าตนเองมีสิทธิทำได้อีกครั้งด้วยการเดินขบวนไปตามจุดที่ตนเคยชนะสงครามกับชาวไอริช ทั้งที่บริเวณนั้นชาวไอริชที่นิยมคาทอลิก อาศัยอยู่เป็นจำนวนมาก ผลก็คือเกิดการยั่วยุและปะทะกันทั่วเขตเมืองสำคัญในไอร์แลนด์เหนือ วัยรุ่นไอริชเสื้อเขียวระดม "อาวุธทำเอง” พวกระเบิดขวดและก้อนอิฐขว้างใส่ฝ่ายโปรเตสแตนท์เสื้อสีแสด ตำรวจต้องเข้าขวางกลายเป็นคู่กรณีกับเขาไปด้วย บาดเจ็บเป็นร้อย มีการชิงรถบัสไปเผา (ไม่ทราบว่าใช้แก๊สหรือเปล่า) เหตุการณ์คุ้นๆ เสียแต่ว่าไม่มีกระสุนจริงเกี่ยวข้อง

 เมื่อเกิดเรื่องต่างฝ่ายต่างก็อ้างว่าตนมีสิทธิ บรรดาผู้นำที่เพิ่งปรองดองกันลงตัวเมื่อ 3 ปีก่อนนี่เองต่างก็อ้อมแอ้มเข้าข้างฝ่ายตัว แต่ก็ไม่กระพือให้เกิดบรรยากาศ "แยกเขาแยกเรา” นับเป็นการกระทำที่ถูกต้อง ฝ่ายอื่นๆ ของพวกโปรเตสแตนท์ไม่ได้เห็นดีเห็นงามให้ออเรนจ์ ออเดอร์ ข่มอีกฝ่ายให้ราบ ขณะที่ฝ่ายของไอริชก็ไม่คิดส่งเสริมให้วัยรุ่นมีอาวุธน่ากลัวกว่าเดิมหรือบ้าคลั่งมากขึ้น ถ้าโชคดี เรื่องนี้อาจจะสงบได้ รออีกปีนึงค่อยปะทุตามวงรอบ แต่หากฝ่ายหนึ่งเริ่มการลูบคมอีกฝ่ายหนึ่งขึ้นอีก เรื่องปวดหัวกว่านี้จะตามมา

 ย้อนมาดูไทย ภายใต้การพยายามปรองดองของรัฐ รัฐไม่สามารถห้ามฝ่ายเสื้อแดงให้ต่อต้านรัฐได้ และก็คงไม่ต้องห้ามให้ฝ่ายตนใช้อำนาจไปตามสมควร แต่สิ่งหนึ่งที่รัฐทำได้ หากไม่ต้องการให้บรรยากาศการปรองดองที่รัฐพยายามก่อรูปเองนั้นเสียไป ก็คือต้องหาทางยุติการยั่วยุเหยียดหยามจากแนวร่วมของฝ่ายรัฐต่อฝ่ายเสื้อแดง ไม่ทำให้พวกเขาดูเป็นคนโง่ คนรับจ้าง หรือมุ่งทำร้ายในทางเปิดต่อสิ่งที่พวกเขานับถือเลื่อมใส ทุกวันนี้รัฐเหมือนปิดตาข้างหนึ่งปล่อยให้คนกลุ่มหนึ่งสื่อสารยาพิษแบบนี้อย่างเต็มที่ มีทั้งวาจารุนแรง เหลวไหล ยิ่งกว่าที่นายกฯ โดนเด็กเอเอฟว่าหลายเท่า แล้วจะซื้อใจคนเสื้อแดงได้อย่างไร เขาจะเชื่อถือกระบวนการที่เรียกว่าปรองดองได้อย่างไร ในเมื่อพวกเขาถูกทำร้ายจิตใจจากฝ่ายที่อิงอยู่ข้างรัฐ จริงอยู่ที่เสื้อแดงยังเป็นปัญหากับฝ่ายรัฐเสมอ แต่รัฐและแนวร่วมยังมีทางเลือกอีกมากในการดำเนินการ ไม่ใช่เลือกวิธีที่จะหล่อเลี้ยงความเคียดแค้นในใจมิใช่หรือ