
"ขลู่" ใบอ่อนกินได้
25 มี.ค. 2552
ตามร้านไม้ดอก ไม้ประดับ นานๆ ครั้งจะเห็นมีสักร้านหนึ่งที่จำหน่ายต้น "ขลู่" หรือที่ชาวปักษ์ใต้บ้านเราเรียกกันว่า "ขลู" หรือที่คนเมืองอุดรรู้จักกันในนามของ "หนวดวัว" พบขึ้นตามที่ลุ่มชื้นแฉะและบริเวณแหล่งน้ำกร่อย
เป็นไม้พุ่มขนาดเล็กในวงศ์ COMPOSITAE ที่สูงไม่เกิน 1.5 เมตร เปลือกต้นกลมสีเทา ผิวเรียบ สรรพคุณ ใบอ่อนกินได้ ใบและรากใช้แก้ไข้ ขับเหงื่อ แก้โรคบิด แผลเรื้อรัง ส่วนเปลือกลำต้นใช้สับมวนบุหรี่สูบแก้โพรงจมูกอักเสบ
ใบ เป็นใบเดี่ยว ขนาด 1-3 x 2.6 เซนติเมตร ปลายใบมน ฐานใบสอบเรียวขอบใบหยักแบบฟันเลื่อย ก้านใบสั้นกลิ่นฉุน
ดอก ออกเป็นช่อกระจุกแน่นที่ปลายกิ่ง ก้านช่อดอกยาว 0.3-0.5 เซนติเมตร กลีบดอกรูปเส้นด้ายยาว 0.3 เซนติเมตร มีสีม่วงแดงอมชมพูดูแล้วสวยสบายตา
ผล เป็นแบบผลแห้งเมล็ดล่อน รูปทรงกระบอก ขนาด 0.1x 0.4 เซนติเมตร ผลเกลี้ยง
ขยายพันธุ์ โดยการเพาะเมล็ด เติบโตได้ทุกสภาพพื้นดิน แต่จะโตเร็วในดินร่วนที่มีความชื้นมาก และแดดส่องถึงเต็มวัน
นายสวีสอง