"จำคุก" 3 ปี "เจ้าของร้านเพชร" เบิกความเท็จ กล่าวหาพ่อค้าไก่ฉกเพชรติดคุกฟรี

20 ม.ค.2565   ศาลอาญาธนบุรี อ่านคำพิพากษา คดี ที่นายพิสิษฐ์ สุวรรณพิมพ์ เป็นโจทก์ ยื่นฟ้อง น.ส.บุญญรัตน์ รัศมีสุขานนท์  เจ้าของร้านเพชร , นายดีวัง กุมาร ชีวันทิลาล ซังกาวี  และ นางประยอม ตันสถาพร จำเลยที่ 1-4   ในความผิดฐานนำความเท็จฟ้องผู้อื่น ฯ และเบิกความเท็จในการพิจารณาคดีต่อศาล ฯ ตามประมวลกฎหมายอาญา (ป.อ.) มาตรา 175, 177 

โดยพฤติการณ์ฟ้องสรุปว่า เมื่อเดือน เม.ย.2560 อัยการ ยื่นฟ้องโจทก์คดีนี้ เป็นจำเลยต่อศาลอาญาธนบุรี ในข้อหาวิ่งราวทรัพย์และหน่วงเหนี่ยวกักขัง จากที่เกิดเหตุมีคนร้ายคือนายแดง วิ่งราวทรัพย์ แหวนเพชร 4 รายการ ของจำเลยที่ 1 ซึ่งประกอบอาชีพขายเพชร ที่นำไปขายให้นายแดงที่บ้านแห่งหนึ่ง ย่านภาษีเจริญ โดยเมื่อเกิดเหตุคนร้ายได้วิ่งหนีพร้อมถาดแหวนเพชร โดยจำเลยที่ 1 ถูกขังอยู่ในบ้านพักดังกล่าว

ภายหลังเมื่อมีการแจ้งเจ้าพนักงานตำรวจได้ส่งรูปบัตรประชาชนของโจทก์ที่เคยใช้สำหรับเปิดใช้มือถือ ให้จำเลยที่ 1 ดูแล้วแจ้งว่าโจทก์คือนายแดง และได้มีการสอบจำเลยที่ 4 ซึ่งเป็นแม่บ้านเป็นพยาน โดยเมื่อเดือน ก.ค.2560 จำเลยที่ 1 ขอเข้าเป็นโจทกก์ร่วมคดีดังกล่าว และบริษัทจำเลยที่ 2 โดยจำเลยที่ 3 มอบอำนาจจำเลยที่ 1 ขอเข้าเป็นโจทก์ร่วมด้วย ซึ่งภายหลังจำเลยที่ 1 เจ้าของร้านเพชร และที่ 4 ได้เข้าการเบิกความคดีดังกล่าว โดยการเบิกความนั้นเป็นเท็จ ปรักปรำให้โจทก์ต้องได้รับโทษทางอาญา

โดยชั้นตรวจฟ้อง ศาลมีคำสั่งรับฟ้องเฉพาะข้อหาเบิกความเท็จ ในส่วนที่เกี่ยวข้องกับจำเลยที่ 1 เจ้าของร้านเพชร  และที่ 4 ส่วนข้อหาอื่นให้ยก และยกฟ้องจำเลยที่ 2-3 ขณะที่ชั้นไต่สวนมูลฟ้องโจทก์แล้วเห็นว่าคดีมีมูล จึงให้ประทับฟ้องจำเลยที่ 1 และที่ 4 ในข้อหาเบิกความเท็จ ตาม ป.อ.มาตรา 177 ชั้นพิจารณาจำเลยที่ 1 และที่ 4 ให้การปฏิเสธ

ขณะที่ คำพิพากษาสรุปว่า พิเคราะห์พยานหลักฐานโจทก์ จำเลยที่ 1 และที่ 4 แล้ว การที่จะเบิกความเท็จ ตาม ป.อ.มาตรา 177 ผู้กระทำจะต้องกระทำโดยเจตนาคือรู้อยู่แล้วว่าข้อความที่นำมาเบิกความนั้นเป็นเท็จ โดยจำเลยที่ 1 เบิกความเป็นพยานในคดีดังกล่าวซึ่งยืนยันว่าโจทก์คือนายแดงคนร้ายที่วิ่งราวทรัพย์ โดยรู้อยู่แล้วว่าโจทก์ไม่ใช่นายแดง ซึ่งคำเบิกความดังกล่าวหากศาลฟังข้อเท็จจริงตามที่จำเลยที่ 1 เบิกความจะมีผลให้ได้รับโทษจึงเป็นข้อสำคัญในคดี จำเลยที่ 1 จึงมีความผิดตาม มาตรา 177 วรรคสอง 

สำหรับจำเลยที่ 4 ไม่ปรากฏว่าเคยพบกับนายแดงมาก่อนเกิดเหตุ อีกทั้งในวันเกิดเหตุได้พบกับคนร้าย 2 ครั้งแต่ละครั้งใช้เวลาไม่นาน และเมื่อมีการวัดความสูงเปรียบเทียบโจทก์กับคนร้าย ภายหลังจำเลยที่ 4 จึงเบิกความใหม่ว่าโจทก์ไม่ใช่คนร้าย เมื่อไม่ปรากฏเหตุจูงใจที่จะทำให้เห็นได้จำเลยที่ 4 มีเจตนาเบิกความอันเป็นเท็จ พยานหลักฐานโจทก์ที่นำสืบมายังมีข้อสงสัยตามสมควรว่าจำเลยที่ 4 กระทำผิดหรือไม่ ต้องยกประโยชน์แห่งข้อสงสัยให้ ตามประมวลกฎหมายวิธิจารณาความอาญา (ป.วิ.อ.) มาตรา 227 วรรคสอง

ศาลจึงพิพากษาว่า จำเลยที่ 1  เจ้าของร้านเพชร  มีความผิดตาม ป.อ.มาตรา 177 วรรคสอง ให้จำคุก 3 ปี และให้ยกฟ้องจำเลยที่ 4 

ทั้งนี้  ภายหลังศาลฯอ่านคำพิพากษาแล้ว  ศาลอนุญาตให้ปล่อยชั่วคราว จำเลยที่ 1 เจ้าของร้านเพชร  ในระหว่างอุทธรณ์ โดยมีหลักประกัน 150,000 บาท

สำหรับนายพิสิษฐ์ โจทก์ เป็น พ่อค้าขายไก่ย่าง ชาวนครพนม ที่ตกเป็นข่าวโด่งดังถูกกล่าวหาว่าขโมยเพชร เมื่อเดือน ธ.ค.2559 จนถูกขังในเรือนจำนานถึง 7 เดือน 10 วัน  ต่อมาภรรยาได้เดินทางไปร้องขอความยุติธรรมกับกระทรวงยุติธรรมให้ช่วยเหลือ จนศาลชั้นต้นมีคำสั่งยกฟ้อง เเละศาลอุทธรณ์พิพากษายืน เมื่อปี 2561 ที่ผ่านมา จนนำมาสู่การฟ้องกลับในครั้งนี้