เจ้าหน้าที่โล่งอก เสือโคร่ง "วิจิตร" กลับเข้าเขต อช.แม่วงก์แล้ว

วันนี้ (6 ธ.ค.2564) นายธวัชชัย เพชระบูรณิน นักวิชาการป่าไม้ชำนาญการพิเศษ รักษาราชการแทนผู้อำนวยการสำนักบริหารพื้นที่อนุรักษ์ที่ 12 เปิดเผยว่า จากการรายงานเสือโคร่ง "วิจิตร" จากเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าห้วยขาแข้ง ได้ออกจากพื้นที่ป่าอนุรักษ์ จังหวัดอุทัยธานี ตั้งแต่วันที่ 28-29 พ.ย.2564 โดยเมื่อช่วงเช้าที่ผ่านมา พบว่ารอยตีนสุดท้ายของเสือโคร่ง "วิจิตร" ได้ข้ามรั้วผ่านเข้าป่าอนุรักษ์ของอุทยานแห่งชาติแม่วงก์แล้ว

อย่างไรก็ตาม สำนักบริหารพื้นที่อนุรักษ์ที่ 12 จะได้จัดกำลังของอุทยานแห่งชาติแม่วงก์ อุทยานแห่งชาติคลองลาน และฐานปฏิบัติการป้องกันรักษาป่าที่ 3 (ซับตามิ่ง) เฝ้าระวังบริเวณชุมชนที่ติดต่อกับป่าแม่วงก์ เพื่อคลายความกังวลใจของราษฎรใกล้ป่า และเสริมกำลังจากกลุ่มงานวิชาการ สถานีวิจัยสัตว์ป่าเขานางรำ ตรวจรับสัญญาณวิทยุเสือโคร่ง อีกทางหนึ่งด้วย

สำหรับเสือโคร่ง "วิจิตร" เป็นลูกของเสือชื่อ แม่เอื้องและพ่อธนากร ในครอกเดียวกันมีจำนวน 3 ตัว "วิจิตร" ตัวเดียวที่เป็นตัวผู้ ส่วนอีกสองสาว คือ อภิญญาและผกา มียายชื่อ "บุบผา"

"วิจิตร" เติบโตมาภายใต้การหาเลี้ยงของแม่เอื้อง ต่อมาวิจิตรและพี่น้องเติบโตในป่าใหญ่เรื่อยๆ จนวันหนึ่งเมื่ออายุเกือบสองปี ฮอร์โมนในกายพลุ่งพล่านนึกอยากผจญภัยจึงชวนกันไปเที่ยวเล่นที่ชุมชน ที่อยู่ติดกับบ้านของแม่เอื้อง เจ้าหน้าที่ได้ออออกติดตามให้กลับคืนป่าแต่ก็ไม่สำเร็จ จนกระทั่งแม่เอื้องได้ลงแรงออกไปตามด้วยตนเอง เรื่องจึงสงบลง

เมื่ออายุล่วงเลยสองขวบปี อภิญญาและผกา ก็ได้ยึดพื้นที่เพื่อครอบครองหากินในบริเวณข้างเคียงบ้านแม่เดิม โดยวิจิตรก็ใช้สิทธิ์ความเป็นพี่น้องร่วมครอกแอบอาศัยหากินตามแนวขอบบ้านของอภิญญา ซึ่งเป็นบริเวณที่ปราศจากความสงบ เพราะระงมไปด้วย เสียงเครื่องจักรทำงาน งานบุญ จุดบอลไล่สัตว์ป่าที่ออกมากินพืชไร่ แต่ วิจิตร ยังอยู่ได้สบาย

วิจิตร ใช้ชีวิตต่างจากเสือโคร่งเพศผู้วัยเดียวกันที่มักรักการเดินทางไกลๆ และใช้ชีวิตอิงแอบหากินใกล้แนวเขตบ้านพี่น้อง สำหรับวิจิตรนั้นก็มีการเดินทางออกนอกพื้นที่บ้างเป็นครั้งคราว ทริปสั้นๆ แต่ก็ทำทีมงานใจสั่นได้เพราะลัดเลาะไปพื้นที่ที่เป็นหย่อมป่าที่ติดชุมชน ข้ามทางหลวงชนบทเป็นว่าเล่น กระทั่งวิจิตรได้มีโอกาสดินเนอร์พูดจาประสาพ่อลูกกับธนากรในค่ำคืนหนึ่ง ชีวิตวิจิตรก็นิ่งขึ้น นัยว่าได้รับคำชี้แนะจากพ่อ จึงใช้ชีวิตส่วนใหญ่ตามแนวขอบติดชุมชน เพื่อเลี่ยงการเจอะเจอน้องเขย ที่อาจไม่พึงใจนักที่มันมาอิงแอบแบบนี้

วันเวลาผ่านไปจนวิจิตรมีโครงสร้างร่างกายที่ใหญ่โตขึ้น กล้ามเนื้อเป็นรูปที่ชัดเจนขึ้น รวมถึงความมั่นใจที่มาเต็มด้วยหรือเปล่า ก็ไม่แน่ใจ จนเมื่อกลางเดือนพฤศจิกายนที่ผ่านมา ท่าทีของวิจิตรเริ่มเปลี่ยนไป มันเริ่มออกเดินจากห้วยขาแข้ง มุ่งหน้าขึ้นเหนือไปเรื่อยๆ ทีมนักวิจัยก็ติดตามวิจิตรผ่านระบบดาวเทียม พบว่าวิจิตรเดินทางไปด้วยความมุ่งมั่น ไม่มีการลังเล จนข้ามเขตไปอยู่ฝั่งอุทยานแห่งชาติแม่วงก์ แล้วดูเหมือนว่าน่าจะได้กินอะไรบางอย่าง (ไม่น่าใช่หน่อไม้) เพราะมีการหยุดพักอยู่พอสมควร เมื่อมีพลังงานสะสม มันก็ออกเดินทางต่อ ในที่สุดทะลุไปประชิดชุมชน จนเป็นเรื่องเป็นข่าวในขณะนี้