แสนน่ารัก "กู้ภัย" ฟันน้ำนม 5 ขวบ ช่วยเหลือสังคม "จับงู-สู้โควิด"

“น้อยหน่าทุ่งยั้ง” นามเรียกขานของ "กู้ภัย" มูลนิธิอุตรดิตถ์สงเคราะห์ (มอส.) จุดทุ่งยั้ง อ.ลับแล จ.อุตรดิตถ์ และด้วยวัยเพียง 5 ขวบ แต่มีหัวใจจิตอาสา ชอบช่วยเหลือสังคม โดยใช้เวลาว่างติดตามพ่อแม่ ออกช่วยเหลือสังคมตามจุดเกิดเหตุทุกพื้นที่ ไม่ว่าจะเป็นการจับงู หรือเก็บศพ รวมไปถึงรับบริจาคสิ่งของ จัดโรงพยาบาลสนามเวียงเจ้าเงาะ เพื่อรองรับผู้ติดเชื้อโควิด-19  "จับงู-สู้โควิด"

 

 

เกี่ยวกับเรื่องนี้ (2ส.ค.) ที่อาคารบ้านพักข้าราชการ และเจ้าหน้าที่สำนักงานขนส่งจังหวัดอุตรดิตถ์ (หลังเก่า) นายนิคมแสนดีน้อย ผู้ใหญ่บ้านหมู่ 2 และ นายจงกล แพ่งเมือง ผู้ใหญ่บ้านหมู่ 3 ต.ทุ่งยั้ง พร้อม ผู้นำชุมชน ร่วมกับอาสากู้ภัยมูลนิธิอุตรดิตถ์สงเคราะห์( มอส.)จุดทุ่งยั้ง

 

  

และกลุ่มสำนึกรักบ้านเกิดเมืองทุ่งยั้ง อ.ลับแล ช่วยกันประกอบเตียงกระดาษและจัดสถานที่ เพื่อปรับเป็นโรงพยาบาลสนามเวียงเจ้าเงาะ ของอำเภอลับแล ขนาด 100 เตียง รองรับผู้ติดเชื้อโควิด-19 ของ จ.อุตรดิตถ์ ที่ยอดสะสมเพิ่มสูงต่อเนื่องล่าสุด  1,570 ราย เสียชีวิต 7 ราย และยังคงมีประชาชนชาวจังหวัดอุตรดิตถ์ที่ติดเชื้อและทำงานอยู่พื้นที่เสี่ยงสูงหรือสีแดงเข้ม ประสงค์เดินทางกลับรักษาตัวที่ภูมิลำเนา จังหวัดอุตรดิตถ์ต้องเพิ่มโรงพยาบาลสนามให้เพียงพอต่อจำนวนผู้ติดเชื้อ ซึ่งโรงพยาบาลสนามเวียงเจ้าเงาะ อ.ลับแล เป็น 1 ในโรงพยาบาลที่จัดตั้งขึ้น 

 

ผู้สื่อข่าวรายงานว่า ในขณะที่ผู้ใหญ่ ทั้งผู้นำชุมชน จิตอาสา ต่างปฏิบัติหน้าที่กันอย่างขะมักเขม้น และภาพที่สร้างร้อยยิ้มได้รับเสียงชื่นชม ด้วยความตั้งใจทำงานช่วยเหลือสังคม ไม่มีคำว่าท้อ และเหนื่อย หรืองอแง  แต่ยังคงเรียกหาพ่อแม่ในยามที่ “หิวนม” เท่านั้น ซึ่งนั่นก็คือ เด็กหญิงชนกนันท์ ขวัญมุข อายุ 5 ขวบ หรือ ที่รู้จักในสมาชิกกู้ภัยฯ นามเรียกขาน คือ “น้อยหน่าทุ่งยั้ง”  

 

 

ทำงานเป็นจิตอาสา ออกทำงานหน่วยกู้ภัยร่วมกับพ่อแม่ คือ นาย ชำนาญ ขวัญมุข หัวหน้ากู้ภัย มอส.จุดทุ่งยั้ง นามเรียกขาน กู้ภัย 260 และ นางมารินทร์ ขวัญมุข นามเรียกขาน กู้ภัย 261 แม้จะเป็นเด็กหญิงแต่ท่าทางทะมัดทะแมง ตามกลุ่มพี่ๆ อาสากู้ภัยช่วยเหลือสังคม และเป็นที่รักของทุกคน แม้จะเป็นเพียงเด็กวัย 5 ขวบ แต่มีความตั้งใจ ไม่งอแง  

 

 
 
นางมารินทร์ เล่าว่า ครอบครัวทำงานจิตอาสา เป็นสมาชิกกู้ภัย มอส.อุตรดิตถ์ คุณพ่อเป็นหัวหน้าอาสาจุดทุ่งยั้ง จึงลงพื้นที่ทุกครั้งเมื่อได้รับแจ้งเหตุ และมีลูก 2 คน น้องน้อยหน่า เป็นลูกสาวคนเล็ก ชอบที่จะติดตามพ่อกับแม่ออกพื้นที่ ตั้งแต่คุณแม่ตั้งท้อง

 

และหลังคลอด ก็ยังอุ้มนั่งรถไปด้วยแทบทุกเหตุที่ได้รับแจ้ง ซึ่งน่าจะเป็นจุดที่ทำให้ "น้องน้อยหน่า" มีจิตอาสาชอบช่วยเหลือสังคม และไม่กลัว แต่ก็ไม่ดื้อ เชื่อฟังผู้ใหญ่ เมื่อปฏิบัติหน้าที่ ส่วนใหญ่จะนั่งรถกู้ภัย ตามคุณพ่อตรวจสอบเหตุต่างๆ เป็นประจำ เป็นผู้ช่วยตัวเล็กๆ ทำหน้าที่ถือกระเป๋าพยาบาล เครื่องมือสื่อสาร หยิบจับอุปกรณ์เล็กๆน้อยๆ และเหตุที่ น้องน้อยหน่าชอบมากๆๆ คือ ช่วยชาวบ้านจับงู เก็บศพ 
 

“ลูกสาว เรียนอยู่ชั้นอนุบาล 3 โรงเรียนเทศบาลท่าอิฐ ปกติน้องจะติดตามออกไปช่วยเหลือผู้ประสบอุบัติเหตุเป็นประจำ ทั้งในช่วงวันหยุด หลังเลิกเรียน และช่วยระบาดโควิด-19 ที่ไม่ได้ไปโรงเรียน แต่หลังเรียนออนไลน์ ทำการบ้าน และใบงานที่คุณครูมอบหมาย ก็จะขอตามพ่อแม่ ออกรับบริจาคสิ่งของช่วยเหลือครอบครัวผู้ติดเชื้อ และผู้ที่กักตัว 14 วัน

 

และช่วยจัดสถานที่ ประกอบเตียงกระดาษ ในการจัดตั้งโรงพยาบาลสนาม ออกพื้นที่จะอยู่ในการดูแลของพ่อแม่ และพี่ๆอาสากู้ภัย ไม่ได้ปล่อยให้ทำเอง สวมหน้ากากอนามัย อย่างน้อยก็ช่วยสร้างเสริมประสบการณ์ให้ลูก ได้รู้จักการช่วยเหลือสังคม มีน้ำใจต่อคนอื่น และมีความรับผิดชอบ แต่ไม่ให้ทิ้งการเรียน และยังคงร้องไห้ ในช่วงที่น้องร้องหิวนม หรืออยากทานขนม ตามประสาเด็ก” แม่น้องน้อยหน่า กล่าว 
  "กู้ภัย"  "จับงู-สู้โควิด"