ลูกชายอาจารย์หมอ "สนธยา พรึงลำภู"โพสต์ซึ้ง หลังโควิด19พรากพ่อไปจากชีวิต

จากสถานการณ์โควิด19ในประเทศไทย พบผู้ติดเชื้อเป็นจำนวนมาก ผู้เสียชีวิตก็พบเพิ่มขึ้นทุกวัน ซึ่งในครั้งนี้เกิดเรื่องสุดเศร้า หลังโควิด19 ได้พรากชีวิตของบุคลากรทางการแพทย์ไปอีก1ท่าน คือ "นายแพทย์สนธยา พรึงลำภู" นายแพทย์ที่ปรึกษา สำนักงานประกันสังคม ผู้เชี่ยวชาญด้าน นักโหราศาสตร์ยูเรเนียน

ล่าสุดสุดลูกชายได้โพสต์ข้อความสุดอาลัยถึงพ่อ โดยระบุข้อความว่า พ่อของผมเป็นคนใจดี มีรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ มีความปรารถนาดีให้กับทุกคน เป็นคนที่แคร์คนอื่นมากกว่าตัวเองจนหลายครั้งตัวเองต้องเหนื่อยต้องลำบากแต่ก็ไม่เคยบ่น พ่อผมไม่ใช่เป็นคนที่จัดการอะไรได้เก่ง แต่มีความพยายามอย่างสูง ใช้ความอดทนและความเพียรในการแก้ปัญหามาตลอด ผมในตอนเด็กไม่เคยชอบอาชีพแพทย์ของพ่อเลยเพราะแกไม่ค่อยมีเวลาต้องอยู่เวร พ่อเคยบอกว่าวันหยุดก็มีคนป่วยนะ แถมพ่อชอบตรวจคนไข้ฟรีแถมบางทีซื้อยาให้ด้วย จึงทำให้ช่วงวันปีใหม่
ที่บ้านเลยมีคุ้กกี้ที่คนไข้เอามาให้เต็มไปหมด นิสัยชอบตรวจฟรีของพ่อยังไม่จบแค่นั้น พ่อเคยเดินกับผมอยู่ในหมู่บ้านมีคนแถวบ้านมาบอกว่ามีปัญหาในร่มผ้า พ่อก็ให้เปิดดูกันกลางสี่แยก วินิจฉัย​สังคัง จดชื่อยากันตอนนั้นเลย กว่าผมจะรู้สึกตัวอีกทีผมก็พบว่าเวลาเจอใครมีปัญหาด้านผิวหนังไม่กล้าไปหาหมอเพราะกลัวแพง ผมก็มักจะมั่นใจบอกว่าไปหาพ่อผมได้เลย แกใจดี พ่อเลยได้ช่วยดูแลเพื่อนๆและคนรอบตัวผมไปด้วย
พ่อผมได้ไปศึกษาต่อและรับราชการเรื่องโรคจากสิ่งแวดล้อม ผมจำชื่อตำแหน่งไม่ค่อยได้ ตอนนั้นทุกคนชอบว่าลูกหมอ โห รวยแย่ แต่พ่อก็ทำอะไรที่ไม่ค่อยได้เงินเหมือนเดิม พ่อบอกนิสัยพ่อทำงานโรงพยาบาลเอกชนยาก ผมตอนเด็กไม่เข้าใจเลยแต่ตอนนี้ผมเข้าใจละมันทำให้พ่อช่วยคนได้มากขึ้นกว่าเดิม ต่อมาแกได้ทำงานเป็นที่ปรึกษาให้กับสำนักงานประกันสังคมเป็นเวลากว่า 30 ปีและทำคลีนิกผิวหนังราคาย่อมเยา(แบบดั้งเดิม พ่อไม่สนใจเรื่องคลีนิกเสริมความงาม)​ ทำงานโรงพยาบาล เป็นวิทยากรและอีกเรื่องนึงที่แกชอบคือโหราศาสตร์​แกก็เปิดคลาสสอนและตามสไตล์แกวันนี้ลูกศิษย์มาบอกว่าพ่อไม่ยอมรับเงินค่าสอน คุกกี้และรังนกในวันปีใหม่บวกกับกองหนังสือและเอกสารสวนทางกับเวลาว่างของพ่อ พ่อหอบงานมาทำถึงตีสี่เป็นประจำ ชอบงีบตอนกลางวัน พ่อบอกคนนอน 8 ชม แต่แบ่งช่วงนอนเอาได้ ผมเคยน้อยใจเพราะบ้านผมนัดกันทานข้าวยากเพราะพ่อกลับมาก็สามทุ่มละร้านปิดหมด 
 

ร่มเงาของพ่อได้แผ่กว้างขยายไปแกช่วยเหลือคนได้เป็นจำนวนมากแต่แกก็ไม่เคยโอ้อวดหรือเอาเครดิตแกยังแต่งตัวเหมือนเดิม ใส่เสื้อเชิ้ต arrow ยิ้มและใจดีเหมือนเดิม และไม่ว่าจะยุ่งแค่ไหนแกก็ช่วยเหลือทุกคนรอบตัวแกเหมือนเดิม จนปัจจุบันนี้พ่อป่วยหนักจากโรคร้ายแรง อาการพ่อหนักกว่าคนอื่น แม่ผมเล่าให้ฟังว่าวันแรกๆที่ป่วยแกไม่ได้นอนเพราะมัวแต่ติดต่อหาโรงพยาบาลให้ครอบครัวทำให้อาการทรุดจนต้องเข้า icu
ประโยคสุดท้ายที่พ่อได้พูดกับผมคือ "ตูน ทุกอย่างโอเคมั้ยลูก มีอะไรให้พ่อช่วยมั้ย" เพราะความเจ็บป่วยที่ร้ายแรงทำให้พ่อได้จากไปโดยที่ไม่ได้ร่ำลาทุกคน วันงานศพของพ่อ พ่อได้รับคำชื่นชมและความอาลัยจากหลายคนที่พ่อให้ความช่วยเหลือในหลากหลายรูปแบบและที่ผมเขียนมาจนถึงบรรทัดนี้ผมอยากจะบอกทุกคนไม่ว่าจะเป็น ครอบครัว ญาติพี่น้อง เพื่อนฝูง ลูกศิษย์ พนักงาน อาจารย์​ รุ่นพี่รุ่นน้องของพ่อว่า ผมมีความเชื่ออย่างสุดหัวใจว่าถ้าพ่อจะบอกลาทุกคน พ่อจะยิ้มเหมือนเดิมและบอกว่า "ขอให้ทุกคนปลอดภัย มีความสุขมากๆ อย่าได้เจ็บไข้ได้ป่วยเลยนะ ฝากดูแลกันและกันแทนพ่อด้วย" พ่อครับในวันสุดท้ายที่ผมได้บอกรักพ่อ ผมยังไม่ได้บอกพ่อว่า ผมภาคภูมิ​ใจในตัวพ่อที่สุดในโลกเลยครับ พ่อเป็นฮีโร่ เป็นแบบอย่างในการดำเนินชีวิตของผม เป็นคนที่น่าชื่นชมที่สุดในชีวิตของผม ผมรักพ่อมากครับ วันนี้ ตอนนี้ หัวใจผมแตกสลายจากการสูญเสียครั้งนี้แต่ผมจะกลับมามีความสุขในเร็ววันเพราะผมเชื่อว่าพ่อไม่อยากเห็นผมนั่งเศร้าโศกเสียใจแน่นอน ด้วยความอาลัยรักตลอดไป จาก ศุภพงษ์ พรึง​ลำภู บุตรชายคนโตของนายแพทย์​สนธยา พรึงลำภู

ขอบคุณ Toon Sandport