"ฉันเป็นมือของเธอ เธอเป็นขาให้ฉัน" คู่รักชาวจีนที่ฝ่าข้ามทุกอุปสรรคอย่างน่าทึ่ง

 

จาง ชุนตง วัย 47 ปี บาดเจ็บสาหัสจากไฟช็อตตอนอายุ 6 ขวบ ต้องตัดแขนขวา ส่วนเท้าก็เสียหายรุนแรงจนต้องเดินเขย่งเกือบตลอดชีวิตในวัยผู้ใหญ่ จนที่สุด ต้องตัดขาท่อนล่างทั้งสองข้าง ส่วน หลี่ กั่วซิว วัย 50 ปี พิการแขนแต่กำเนิด  ครอบครัวยากจน พ่อแม่คิดจะทอดทิ้งแต่ปู่ย่ายืนยันให้เลี้ยงดู เธอจบการศึกษาระดับม.ต้น และฝึกใช้เท้าทำงานทุกอย่างตั้งแต่ทำกับข้าว ซักผ้า ถูพื้น ให้อาหารสัตว์  ถอนวัชพืช เก็บเกี่ยวพืชผล แม้กระทั่งเย็บปักถักร้อย  

ทั้งสองพบกันแบบนัดดูตัวในปี 2533 และแต่งงานในปีเดียวกัน ช่วงนั้น เท้าของจางยังใช้งานได้ หาเลี้ยงชีพจากทำการเกษตร ส่วนหลี่ ก็ช่วยงานอย่างขยันขันแข็ง  จาง กล่าวว่า ครอบครัวของภรรยาไม่เห็นด้วยกับการแต่งงานในตอนแรก เพราะห่วงว่าคนพิการสองคนจะไปกันรอดได้อย่างไร แต่เขาบอกเธอว่า จะเป็นมือให้กับเธอเอง ส่วนเธอเป็นเท้าให้กับเขา  ไม่มีถนนวิบากสายไหนที่เราจะเดินทางไปด้วยกันไม่ได้ 

 

ในฤดูใบไม้ผลิ จางไปหาน้ำจากภูเขา หลี่ปลูกข้าว เมื่อถึงฤดูเก็บเกี่ยวข้าวโพด จางเก็บฝักข้าวโพดด้วยมือซ้าย ใส่ตะกร้าที่หลี่แบกไว้บนหลัง งานในครัว จางใช้มือซ้ายจับไม้พาย ส่วนหลี่ใช้เท้าจับยึดหูกระทะ ขาอีกข้างใช้ทรงตัว แต่ชีวิตเริ่มยากขึ้น เมื่อทั้งสองมีลูก 2 คนเวลาห่างกันสองปี  ค่าใช้จ่ายเพิ่มและประสบปัญหาในการดูแลลูกน้อยสองคน  หลี่ กล่าวว่า แม่คนนี้ติดหนี้ลูกมากมาย  เพราะไม่สามารถโอบกอดพวกเขาได้ 

 

 

จาง กวนเฉียง ลูกสาววัย 27 ปี เล่าว่าตอนที่เธอกับน้องชายยังเล็ก ทุกครั้งเวลาจะออกไปข้างนอก แม่ของเธอจะใช้เวลาประมาณ 10 นาที ในการนำลูกชายขึ้นหลัง ส่วนเธอเกาะแขนเสื้อของแม่ที่ห้อยลงมา เธอเริ่มทำงานบ้านและเลี้ยงน้องตั้งแต่ 5 หรือ 6 ขวบ เธอคิดแต่อยากจะโตไวๆเพื่อช่วยเหลือครอบครัว ส่วน จาง กวนหยุน น้องชายวัย 25 กล่าวว่า พ่อและแม่ออกไปทำงานตั้งแต่เช้าตรู่ และหารายได้พิเศษต่อจนถึงกลางคืน “มีครั้งหนึ่ง ผมกำลังโรยเมล็ดข้าวกับพี่สาว ผมเห็นรอยเท้าพ่อที่มีเลือดติดอยู่ทุกก้าวที่ย่ำลงไป ผมไม่มีวันลืมภาพนั้นเลย” 

เท้าของจาง ผู้พ่อ ย่ำแย่ลงทุกขณะเพราะการทำงานในไร่นา และติดเชื้อบ่อยครั้ง จนมาถึงจุดต้องตัดขาขวาส่วนล่าง ในปี 2556 โชคดีที่ค่ารักษาส่วนใหญ่  รัฐบาลออกให้กับได้รับบริจาคจากหน่วยงานทางการและสมาคมผู้พิการ ต่อมาในปี 2561 เท้าซ้ายและข้อเท้าซ้ายแย่ลงตาม สุดท้าย ต้องตัดออกเช่นกัน  

 

 

จาง กวนเฉียง ลูกสาว ฝังใจว่าเป็นความผิดของตัวเอง เพราะหลังจบมัธยมปลาย เธออยากเลิกเรียนมาช่วยที่บ้าน  แต่พ่อแม่อยากให้เรียนต่อ และต้องทำงานหนักมากเพื่อจ่ายค่าเทอม พ่อไม่ยอมไปหาหมอเพื่อประหยัดเงิน ทำให้ต้องตัดขาในที่สุด 

ในปี 2556 เธอเข้ามหาวิทยาลัย Qujing Normal ในมณฑลยูนนาน พอจบได้งานทำเป็นครูคณิตศาสตร์ ที่โรงเรียนประถม  สำหรับชีวิตในปัจจุบัน ลูกสาวกล่าวว่า พ่อของเธอขี่จักรยาน 3 ล้อขายเมล็ดพันธุ์ข้าวโพด และกำลังเรียนรู้ อี-คอมเมิร์ซ ส่วนแม่เป็นแม่บ้านเต็มตัว เธอภูมิใจในตัวท่านทั้งสองอย่างมาก  

 

 

ส่วน ลูกชาย จาง กวนหยุน เคยทำงานที่เมืองกวางโจว มณฑลกวางตุ้ง และนครเฉิงตู มณฑลเสฉวน แต่ตัดสินใจลาออกในปีนี้เพื่อมาดูแลพ่อ 

 

 

 ในปี 2560 พวกเขาสร้างบ้านใหม่เป็นปูนซีเมนต์ แทนหลังเดิมที่โครงสร้างเป็นดินเหนียว โดยใช้เงินเดือนทุกคนรวมกันบวกกับเงินช่วยเหลือจากรัฐ  จางกับหลี่ไม่ต้องตรากตรำงานในฟาร์มอีกต่อไป แต่ขายเมล็ดพันธุ์ข้าวโพดแทน และกำลังพยายามพัฒนาทักษะอีคอมเมิร์ซเพื่อช่วยชาวบ้านขายผลผลิตการเกษตรออนไลน์ โดยลูกชายมีแผนช่วยธุรกิจอีคอมเมิร์ซของครอบครัวด้วย “ในสายตาของผม พ่อแม่ไม่ได้แตกต่างจากพ่อแม่คนอื่นๆในโลกนี้ ความรักที่ท่านทั้งสองให้กับผม ไม่มีวันลดลงไม่ว่าด้วยเหตุผลใด”  

ปีที่แล้ว สามีภรรยาสุดทรหด  ได้รับแต่งตั้งเป็นครอบครัวต้นแบบสำหรับผู้พิการ จากความวิริยะอุตสาหะและการคิดบวก 

“ชีวิตที่ดีไม่ได้มาเพราะความบังเอิญ คนเราต้องตระหนักคุณค่าของตนเอง จึงจะได้รับความนับถือจากผู้อื่น การยึดติดอยู่กับความน้อยเนื้อต่ำใจและโชคชะตา ไม่ได้ช่วยอะไร แม้เราไม่มีขาที่แข็งแรง แต่เรามีสมอง และสามารถใช้ชีวิตอย่างคุ้มค่าที่สุดได้” จางกล่าวทิ้งท้าย 

ที่มา China Daily