หลวงปู่คำพันธ์ ขอสืบ อายุ 67 ปี ออกเดินธุดงค์ไปพร้อมกับรถสามล้อ มุ่งหวังธุดงค์ตามรอยเกจิอาจารย์ไหว้พระอรหันต์

หลวงปู่คำพันธ์ ขอสืบ อายุ 67 ปี ออกเดินธุดงค์ ไปพร้อมกับรถสามล้อ ที่เคยปั่นได้ ปั่นไปมาแล้วทั่วไทย และต่างประเทศ วันนี้ออกจากวัด มุ่งหวังธุดงค์อีกครั้งเพื่อตามรอยเกจิอาจารย์ หลวงปู่มั่น และไหว้พระอรหันต์

วันที่ 2 กุมภาพันธ์ 2564 ขณะที่ทุกคนกำลังขับรถยนต์ วิ่งผ่านไปบนถนนสายอุทุมพรพิสัย – ศรีสะเกษ เส้น 226 จะมีคนพบเห็นพระรูปหนึ่ง ที่กำลังเข็นรถสามล้อปั่น พร้อมกับมีสัมภาระห้อยตามตัวรถ ข้างรถ และเมื่อผู้สื่อข่าวพบเจอก็เลยได้ลองลงไปสอบถาม ทราบว่า เป็นพระจริงๆ ชื่อในบัตรประชาชน คือ พระ คำพันธ์ ขอสืบ อายุ 67 ปี อยู่บ้านเลขที่ตามบัตรประชาชน เลขที่ 48 หมู่ที่ 5 ตำบลขามป้อม อำเภอวาปีปทุม จังหวัดมหาสารคาม พร้อมมีใบสุทธิ ที่มีเลขบัตรประชาชนตรงกันกับบัตร ชื่อพระคำพันธ์ ธรรมยุค หรือเป็นพระสายวัดป่า ระบุสังกัดวัดป่าหนองใต้ ตำบลขามป้อม อำเภอวาปีปทุม จังหวัดมหาสารคาม ระบุวันที่บวช 19 กรกฎาคม 2556 โดยระบุพระที่บวชให้คือ พระครูสุทธิพรหมคุณ เจ้าคณะจังหวัดมหาสารคาม เป็นอันว่าถูกต้อง แต่สภาพที่แต่งตัว ทั้งสบง จีวร ที่ห่มกาย ดูแล้วเก่ามาก จึงได้สอบถาม เพราะคนส่วนที่พบเจออาจจะเข้าใจผิดไปว่า คนบ้า ผีบ้า หรือพระบ้า กันแน่ แต่ที่แน่ ๆ มีสติครบถ้วน แต่ด้วยความมุ่งมั่นตั้งใจ ที่ตัดสินใจละทางโลก มุ่งหวังเดินธุดงค์ไปไหว้ขอพรพระอรหันต์ และเดินธุดงค์มาแล้วทั่วไทยและต่างแดน แต่เมื่อเดินไปตามทุ่งนา ป่า ไปเหยียบข้าว ไปเหยียบสายไฟฟ้า นาสวนชาวบ้าน จึงตัดสินใจมาเดินบนข้างถนน และที่เข็นนำมาด้วยก็คือ รถสามล้อคู่กาย ที่เมื่อก่อนหลวงปู่ปั่นไปได้ แต่ทุกวันนี้ปั่นไม่ไหว จึงต้องเข็นไป เพราะเปรียบเสมือนศาลา กุฎิ หอฉัน และเมรุ

โดย พระคำพันธ์ เล่าว่า เมื่อตัดสินใจบวชแล้วก็ได้ละจากทางโลก และออกเดินธุดงค์ไปทั่วประเทศ ไปต่างประเทศก็ไปมาแล้ว ทั้งกัมพูชา ลาว พม่า เมื่อหลายปีก่อน และต่อมาก็ได้มาเดินในประเทศ แต่เมื่อเดินไปตามป่า ตามทุ่งนา ไปเหยียบข้าว ไร่นาสวนชาวบ่น ไม่ใส่บาตร มีบางครั้งไปเดินผ่านสายไฟฟ้าที่ชาวบ้านเขาปล่อยไฟไว้ป้องกันสัตว์ป่า ช๊อตเกือบตาย จึงตัดสินใจทำสามล้อมาปั่น แต่ตอนนี้ปั่นไม่ไหว เพราะขาอ่อนแรง จึงได้มาเข็นไป เพราะสามล้อทำหน้าที่เป็นที่นอน เป็นกุฎิ เป็นศาลาฉันข้าว ที่เก็บมุ่ง หมอน ที่นอน และหากหมดลมหายใจ ก็จะกลายเป็นเมรุให้กับตนเองได้ หากมรณภาพจังหวัดไหน ก็คิดว่า กู้ภัยคงจะนำร่างไปเผาให้ได้ ไม่ต้องไปลำบากใคร ที่เดินธุดงค์ครั้งนี้ มุ่งหน้าที่จะไปวัดแรก คือวัดหนองป่าพง อำเภอวารินชำราบ จังหวัดอุบลราชธานี เพื่อไปกราบไหว้ดวงวิญญาณของหลวงปู่ชา และจะมุ่งหน้าไปกราบพระอรหันต์ให้ครบ ที่มีอยู่ในประเทศไทย ราว 8 รูป เช่น หลวงปู่มั่น หลวงปู่ฝั้น หลวงปู่เสาร์ เป็นต้น เป็นการเจริญรอยตาม เจ้าชายสิทธัตถะ ที่ละทางโลกแล้วออกธุดงค์แสวงหาทางหลุดพ้นให้กับตนเอง ในการเดินธุดงค์นี้ จะฉันเพียงวันละมื้อ ตามแต่จะบิณฑบาตรได้ และหากใครถวายเงินทองก็ไม่ขอรับ เพราะไม่รู้จะไปซื้ออะไร ที่บิณฑบาตรฉันมื้อเดียวก็พอ ไม่ต้องสะสมอะไรให้หนัก แต่ก็มีบ้างที่สะสมน้ำดื่มไว้กลางทาง ไว้บนรถ ที่มีกาต้มน้ำ มีบาตร มีหมอน ผ้าห่ม ครบ สำหรับพระสงฆ์ที่จะเป็นต่อการครองตน เข็นรถธุดงค์ไปเรื่อย เหนื่อยก็พัก กลางวันก็เดิน กลางคืนหากยังไม่ง่วงก็เดิน ไปเรื่อย ๆ เป็นปกติ ไม่พักวัด ไม่นอนบ้านคน พักอยู่บนรถ นอนบนรถ ฉันบนรถ แต่ความตั้งใจคือ มุ่งหวังพบพระอรหันต์ให้ครบ 8 องค์ก่อนตาย และไม่ต้องมีลูกศิษย์เดินตามถ่ายคลิป โทรศัพท์ก็มีพกไปด้วยอยู่บนรถ ไว้จำเป็น แต่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะโทรหาใคร โทรทำไม ว่าแล้วหลวงปู่ก็ให้พร ก่อนเดินทางต่อทันที

ภาพ/ข่าว นายพงษ์พัฒน์ ไตรพิพัฒน์ / ศรีสะเกษ