พบเสาหอระฆังต้นตะเคียนอายุกว่า 200 กว่าปี ถูกทิ้งในพงหญ้า คอหวยแห่ขอเลขเด็ด

ผู้สื่อข่าวรายงานว่า ณ วัดนาคประดิษฐ์มีชัย  บ้านท่าสำราญ ต.เฝ้าไร่ อ.เฝ้าไร่ จ.หนองคาย   นายพงษ์พิพัฒน์  สุระขันธ์  นายกสมาคมวิทยุกระจายเสียงและสื่อสารมวลชนจังหวัดหนองคาย นางพงษ์ลัดดา  สุระขันธ์   พร้อมด้วยพระสงฆ์วัดนาคประดิษฐ์มีชัย  และชาวบ้านบ้านท่าสำราญ ร่วมกันทำพิธียกเสาหอระฆังและหอโปงเก่า ที่ทำด้วยต้นตะเคียนอายุกว่า 200  ปี จำนวน 4 ต้น ความยาวต้นละประมาณ  10 เมตร   ขึ้นไปเก็บรักษาไว้ภายในศาลที่สร้างขึ้นมาใหม่  ซึ่งชาวบ้านที่ทราบข่าวทั้งใกล้และไกลต่างทยอยกันเดินทางมากราบไหว้ขอพรตามความเชื่อ และใกล้กันยังพบบ่อน้ำโบราณ(น้ำส่าง)อายุใกล้เคียงกันซึ่งมีน้ำตลอดทั้งปี และเป็นบ่อน้ำที่หล่อเลี้ยงชาวบ้านและหมู่บ้านใกล้เคียงในพื้นที่ อ.เฝ้าไร่ ใช้ดื่มกินมาตั้งแต่ครั้งอดีต ทั้งยังเชื่อกันว่าเป็นบ่อน้ำที่มีตำนานเล่าขานต่อๆกันมาว่า บ่อน้ำแห่งนี้เชื่อมต่อระหว่างบ่อน้ำที่คำชะโนด อ.บ้านดุง จ.อุดรธานี  และยังเชื่อว่าเป็นทางขึ้นลงของพญานาคระหว่างคำชะโนดกับห้วยคำมิด

 

 

 

สำหรับการทำพิธียกหอระฆังและหอโปงต้นตะเคียนครั้งนี้  เนื่องจาก นายพงษ์พิพัฒน์  สุระขันธ์  นายกสมาคมวิทยุกระจายเสียงและสื่อสารมวลชนจังหวัดหนองคาย และ นางพงษ์ลัดดา  สุระขันธ์   ได้มาสร้างกุฎิให้พ่อที่บวชแก้บนแล้วไม่ยอมสึก และจะจำพรรษาที่วัดดังกล่าว จึงได้รวบรวมเงินมาสร้างกุฎิขึ้นถวาย  จากนั้นก็ได้พากันทำความสะอาดปรับพื้นที่บริเวณป่าหญ้า จนไปพบเข้ากับเสาหอระฆังและหอโปงเก่าดังกล่าว จึงได้ถามพระสงฆ์ภายในวัด จึงทราบว่าเป็นต้นตะเคียนเก่าแก่ที่คนรุ่นทวด รุ่นปู่ นำมาสร้างหอระฆัง  จากนั้นนายพงษ์พิพัฒน์ และนางพงษ์ลัดดา  สุระขันธ์   ด้วยความเป็นครูจึงมีแนวคิดจะเก็บรักษาไว้ไห้คนรุ่นหลังได้ดูได้ศึกษา จากนั้นได้เดินทางกลับกรุงเทพฯ และได้ฝันเห็นคนแก่ไปหาและบอกเลขจึงได้นำไปเสี่ยงโชคปรากฏถูกหวยเลขท้าย 3 ตัวบน และ2 ตัว  ติดกัน 3 งวด จากนั้นจึงได้เดินทางกลับมาหารือกับชาวบ้านและพระสงฆ์ ว่าจะสร้างที่เก็บรักษา และได้บำรุงรักษาบ่อน้ำไปด้วย  ซึ่งหอระฆังและหอโปง ในชนบทของอีสานนิยมใช้ "โปง,ระฆัง" ตีบอกเวลาในกิจกรรมที่เกี่ยวเนื่องกับพระพุทธศาสนา เป็นการสื่อสารกัน ระหว่างพระที่วัดกับชาวบ้าน หอระฆังหอโปง ใช้กันมาตั้งแต่สมัยกรุงสุโขทัย กรุงอยุธยา กรุงธนบุรี กรุงรัตนโกสินทร์ จนมาถึงปัจจุบัน

 

 

 

 

 

 

ทางด้านพระสงฆ์ ที่จำพรรษาที่วัด กล่าวว่า ตนเกิดมาก็เห็นหอระฆังและหอโปงนี้มาตลอด  และเก่ามากมีปลวกขึ้นกัดกินเกรงจะโค่นล้มลงทับผู้คนที่เดินทางมาทำบุญที่วัด  จึงได้ปรึกษากับหลายๆฝ่าย เพื่อรื้อลงมาและย้ายออกเพื่อสร้างใหม่ด้วยปูน  แต่ที่แปลกมากก็คือ  เมื่อรื้อแล้วก็นำต้นเสาตะเคียนไปเก็บไว้ที่ข้างรั้ววัดด้านหลัง  อยู่มาไม่นานก็มีเหตุต้องย้ายมาเก็บไว้ใต้ศาลาการเปรียญ และยังไม่เท่าไหร่ ก็มีเหตุให้ต้องย้ายเสาหอระฆังต้นตะเคียนออกอีกครั้ง มาไว้ที่เดิมและทิ้งไว้ตามธรรมชาติมานานโดยไม่มีใครสนใจ และที่แปลกอีกอย่างคือ เคยเกิดไฟไหม้ป่า แต่เสาตะเคียนไม่ถูกไฟไหม้ จนในที่สุดเมื่อนายพงษ์พิพัฒน์ และนางพงษ์ลัดดา  ฯ  มาพบเข้าและมีบางอย่างเกิดขึ้น จึงเชื่อว่ามีเจ้าแม่ตะเคียนแน่ จึงปรึกษาหารือกับพระสงฆ์ในวัด ผู้นำชุมชน และชาวบ้าน ในการทำพิธีตามความเชื่อเชิญต้นตะเคียนทั้ง 4 ต้นขึ้นเก็บรักษา ภายในศาลาที่สร้างขึ้นใหม่ โดยมีชาวบ้าน เข้ากราบบูชาขอเลขไปเสี่ยงโชคตามความเชื่ออย่างไม่ขาดสาย

 

 

 

ภาพ/ข่าว   พันธลภ  แสงทอง ผู้สื่อข่าวภูมิภาค จ.หนองคาย