น้ำตามันจุกในอก หนุน-หนัง กลั่นทุกความในใจออกมาเป็นตัวหนังสือ ส่งพ่อตั้วครั้งสุดท้าย

สำหรับบรรยากาศพิธีฌาปนกิจ ตั้ว ศรัณยู วงษ์กระจ่าง พบว่ามีดารา นักแสดง มาร่วมงานกันอย่างคับคั่ง บรรยากาศเต็มไปด้วยความโศกเศร้า ทุกคนต่างมาให้กำลังใจและปลอบใจ เปิ้ล หัทยา และลูกสาวทั้ง 2 คน ซึ่งภายในงานฌาปนกิจในวันนี้ ได้มีการแจกหนังสือชีวประวัติที่มีภาพถ่าย และคำอาลัยจากคนในครอบครัว

ถึงพ่อสุดที่รัก…ยากมากเลยนะที่จะเขียนความรู้สึกถึงพ่อเพียงในเวลาไม่กี่วันที่พ่อจากไป…เพราะความรู้สึกที่มีให้พ่อนั้น ล้นหลามเหลือเกินและไม่มีที่สิ้นสุด  ตั้งแต่เปิดตาออกมามองดูโลก ไม่มีวันไหนเลยที่เราจะห่างกัน เราเจอหน้ากัน โทรคุยกันเกือบทุกวัน อบอุ่นใจทุกครั้งเวลาที่ได้ยินเสียงของพ่อ ไม่มีครั้งไหนเลยที่พ่อไม่รับสายลูก
 เรากอดกันในทุกๆ เช้าและก่อนนอน บีบมือกันและกันในวันที่เราต่างต้องการกำลังใจ แต่หลังจากนี้นึกไม่ออกเลยว่าจะต้องทำยังไง  คงจะเป็นอะไรที่ยากและแปลกในการที่ไม่มีพ่ออยู่ตรงนี้….พ่อจ๋า…ลูกดีใจและภูมิใจมากที่สุดที่ได้เกิดมาเป็นลูกพ่อ พ่อผู้เป็นนักสู้คนนี้  สู้ในทุกๆ เรื่องและสู้มาตลอด สู้กับการทำงาน กับเรื่องสุขภาพ และสู้เพื่อครอบครัว  ไม่เคยได้ยินคำว่าเหนื่อยออกมาจากปากพ่อเลยสักครั้งจะทำงานหนักแต่ไหน พ่อก็มีรอยยิ้มให้ลูกได้เสมอ ขอบคุณนะคะพ่อที่เหนื่อยเพื่อลูกมาตลอด

หลังจากนี้ลูกจะสู้ให้ได้เท่าพ่อ จะดูแลแม่และน้องหนังอย่างดีที่สุดที่จะทำได้ ขอบคุณทุกๆ คำสอนที่พ่อให้ ทุกๆ ความเข้าใจที่มีให้กัน ไม่มีวันไหนที่พ่อละเลยความรู้สึกของลูกเลย ลูกดีใจที่สุดที่ก่อนจากลา ลูกได้ร้องเพลงให้พ่อฟัง และมีของขวัญที่พ่อรอคอยมาโดยตลอด นั่นก็คือการเรียนจบของลูก ถึงแม้พ่อจะไม่มีโอกาสมางานรับปริญญา แต่ลูกก็แอบเห็นแววตาแห่งความสุข ความชื่นชมที่พ่อมีให้ลูก พ่อจ๋าไม่ว่าพ่อจะอยู่แห่งไหน จะอยู่ใกล้หรือไกล พ่อจะอยู่ทุกๆ แห่ง และจะอยู่ในหัวใจของลูกเสมอ รักและคิดถึงพ่อสุดหัวใจ

Papa, you’re my hero and my everything. จาก ขนุนน้อยของพ่อตั้ว

พ่อจ๋า ไม่ไปได้ไหมพ่อ.. ไม่รู้จะเริ่มพูดยังไงดี หนูนอนห้องเดียวกัน นอนกอด นอนจับมือข้างๆ กับพ่อมาตลอดวันนี้ไม่มีคนนอนข้างๆ  หนูแล้วกลิ่นผ้าห่มที่พ่อใช้ ทุกอย่างมันยังอยู่ที่เดิม…แต่หนูเหงา อยากกอด อยากบอกกู๊ดไนท์พ่อของหนู  อยากบอกรักกันก่อนนอนเหมือนที่เคยทำทุกวัน…”

พ่อรู้ไหมว่าลูกภูมิใจแค่ไหนที่ได้เกิดเป็นลูกพ่อ หนูมีความสุขทุกครั้งที่ได้อยู่กับพ่อ เราไม่เคยต้องจากกันแม้ว่าหนูจะอยู่เกาหลี พ่อก็ยังหาเวลาพยายามโทรคุยกันตลอด พ่อทำให้หนูรู้สึกว่าเราไม่เคยห่างกัน ทำให้หนูไม่รู้สึกขาดอะไรในชีวิตเลย หนูรู้ว่าบางครั้งเราก็มีทะเลาะกัน มีปากมีเสียงกัน แต่หนูรักพ่อมากๆ นะคะ รักที่สุดในหัวใจที่มี

พ่อเคยถามว่าหนูภูมิใจไหมที่ได้เป็นลูกพ่อ? คำตอบของหนูก็ยังเหมือนเดิม “หนูภูมิใจ ไม่มีวันไหนที่หนูไม่ภูมิใจเลย”หนูเสียใจและโกรธตัวเองมาก ตอนที่รู้ว่าพ่อต้องสู้โรคร้ายคนเดียว พ่อบอกคุณหมอเสมอว่าพ่ออยากกลับมาเป็นเหมือนเดิม อยากทำงาน อยากทำตามความฝันของครอบครัว…แต่ร่างกายพ่อไม่ไหวแล้ว

พ่อไม่อยากเห็นหนูร้องไห้ แต่หนูยอมรับว่ามันยากมากที่จะไม่ให้น้ำตาไหลออกมา…มันมีบางครั้งที่หนูรู้สึกเห็นแก่ตัว อยากจะยื้อพ่อไว้ ทั้งๆ ที่พ่อต้องทนความเจ็บปวด พยายามอ้อนวอนให้พ่อสู้ ทั้งๆ ที่พ่อควรจะได้ไปสบาย
พ่อสู้ สู้จนวินาทีสุดท้าย แต่พ่อไม่ต้องสู้แล้วนะคะพ่อ พ่อสู้มาเยอะแล้ว พ่อควรพักแล้ว…แค่ดูหนูจากบนฟ้อย่างไม่ห่วง ดูความสำเร็จที่หนูจะทำ ไม่ต้องกังวลแล้วนะคะ พ่อไม่ต้องห่วงอะไรแล้วนะพ่อ พ่อเหนื่อยมามากแล้ว
หนูอยากบอกพ่อว่าหนูดีใจมากมาก ที่ได้เกิดเป็นลูกพ่อ พ่อคือ my hero พ่อคือทุกอย่าง พ่อคือเพื่อน คือครู คือพลังที่ทำให้หนูสู้ ให้หนูมีวันนี้ 
แม่ถามพ่อเสมอว่าอะไรสำคัญที่สุดในชีวิต พ่อตอบว่า “ความรัก” พ่อบอกหนูเสมอว่า ถ้าเราทำอะไรด้วยความรัก ถ้ามันไม่ใช่ เราก็จะไม่เสียใจ เพราะเราทำมันด้วยความรัก ไม่ว่าเรื่องอะไรก็แล้วแต่…หนูภูมิใจในความรักอันยิ่งใหญ่ของพ่อ พ่อรักครอบครัว รักเพื่อน รักงาน รักชาติ รักศาสนา และรักพระมหากษัตริย์ หนูสัญญาว่าหนูจะเข้มแข็ง ทำในสิ่งที่รัก รักครอบครัว รักชาติ รักศาสนา รักพระมหากษัตริย์ แบบที่พ่อสอนหนูมาตลอดนะคะ หนูมีอะไรอยากพูดกับพ่อเยอะแยะมากมายเลย พ่อคงได้ยินและรับรู้อยู่ตอนนี้ใช่ไหมคะ?

พ่อมาหาหนูบ้างนะ หนูคิดถึง I love you forever papa. ลูกหนัง