ไม่ลืมคุณตาคุณยาย ตู้แบ่งปันน้ำใจที่นี่ เน้นหมากพูลสำหรับผู้เฒ่าผู้แก่

วันที่ 17 พฤษภาคม 2563 ที่ วัดพระธาตุสุพรรณหงส์ บ้านหว้าน ตำบลน้ำคำ อำเภอเมือง จังหวัดศรีสะเกษ ซึ่งเดิมเป็นวัด 1 ใน 10 ของวัดน่าเที่ยวของจังหวัดศรีสะเกษ แต่ขณะนี้ยังอยู่ในระหว่าการเฝ้าระวัง สถานการณ์โรคโควิด19 จึงยังอยู่ในระหว่างการปิดวัด แต่ด้วยความผูกพันต่อวัดของชาวบ้านชุมชนเผ่าลาว วันๆ ก็ไม่รู้จะไปไหน เพราะบ้านกับวัดอยู่ติดกัน ก็ออกมาเล่นที่วัด โดยเฉพาะกลุ่มผู้สูงอายุ รวมทั้งเด็กๆ ลูกหลานด้วย ขณะที่ทางวัด โดย พระใบฏีกา สมศักดิ์ อุชุจาโร เจ้าอาวาสวัด พร้อมด้วยคณะสงฆ์  ซึ่งทุกเช้าก็จะออกเดินบิณฑบาตไปตามหมู่บ้าน และกลับมาฉันท์ที่วัด แต่อาหารที่ชาวบ้านใส่บาตรมามีมากจนล้นบาตรในทุกๆ วัน ฉันท์ไม่หมด จึงได้คัดเอาอาหารแห้ง ปลากระป๋อง อื่นๆ ที่พอจะแบ่งปันแก่ญาติโยมได้มาใส่ตู้ เรียก “ตู้แบ่งปัน” โดยมี นายประหยัด ถิลา วัฒนธรรมจังหวัดศรีสะเกษ รวมทั้ง นายวิทยา วิรารัตน์ ประธานสภาวัฒนธรรมจังหวัดศรีสะเกษ และผู้ที่มีจิตเป็นกุศลอื่นๆ ได้ร่วมกันนำสิ่งของต่างๆ ที่อยากจะทำบุญมาใส่ในตู้แทบทุกวันในระยะนี้ และแน่นอนว่า สิ่งของในตู้ หากผู้ประสบปัญหาขาดรายได้ ก็สามารถมานำสิ่งของต่างๆ ไปใช้ ไปทานได้ หยิบในสิ่งที่ตนเองจะใช้จะทาน แต่ที่หมู่บ้านแห่งนี้ ซึ่งส่วนใหญ่ผู้ที่มาวัดก็ล้วนแล้วแต่เป็นผู้สูงอายุ สภาวัฒนธรรมฯ ก็จึงจัดให้เอาใจผู้สูงอายุตามสไตล์วัฒนธรรมฯ จัดหมาก พลู ปูนเคี้ยวหมาก อื่นๆ ที่คุณยายชอบๆ น่าจะชอบมากกว่าที่ได้ทานอาหารการกินเสียด้วยซ้ำ จัดมาใส้ตู้ไว้ให้ และพอบอกให้ทุกคนหยิบได้ คุณยายที่นั่งรออยู่แล้ว ก็ลุกมาทันที แล้วก็ตรงไปหยิบ หมาก พลู กันเสียส่วนใหญ่ ไม่สนใจอย่างอื่นเลย

คุณยาย กล่าวว่า ส่วนใหญ่ผู้สูงอายุที่หมู่บ้านหว้านแห่งนี้ก็จะเคี้ยวหมากกัน จะมีตะกร้าหมากประจำตัว แต่ในระยะนี้ สิ่งที่ขาดไปจากตะกร้าหมากก็คือ ไม่มีหมาก ไม่มีพลู ไม่มีเงินจะซื้อหา ไปมาก็ไม่สะดวก นานๆ ลูกหลานเข้าตลาดทีก็จะได้ฝากไปซื้อหมาก พลู ให้ วันนี้สภาวัฒนธรรม และวัฒนธรรมจังหวัดศรีสะเกษ มาร่วมกับหลวงพ่อตั้งตู้แบ่งปันให้กับชาวบ้าน เป็นเรื่องดีมาก ผู้ที่ได้รับผลกระทบจากโควิดก็จะได้มาหยิบอาหารไปทานกัน รวมทั้งหลวงพ่อที่ไปบิณฑบาตรมาก็นำอาหารแห้งมาใส่ตู้ ทุกคนก็ได้มาทานกันที่วัด เป็นสังคมแบบบ้านๆ ของคนในหมู่บ้านหว้านนี้ และที่ดีมากก็คือ ตู้นี้พิเศษ มีหมาก พลู ไว้สำหรับคุณยายได้ตะบันเคี้ยวกันด้วย

ด้วย พระใบฏีกา สมศักดิ์ อุชุจาโร เจ้าอาวาสวัด เล่าว่า เมื่อก่อนที่จะมีสถานการณ์โควิด19 มาแพร่ระบาด ที่วัดแห่งนี้จะถือเป็นวัดที่มีผู้มีคนมาเที่ยวเยอะมากในแต่ละวัน เพราะมีระยะทางจากเมืองมาวัดเพียง 5 กิโลเมตร โดยเฉพาะในทุกเช้าวันอาทิตย์ก็จะมีการทำบุญใส่บาตรของชนเผ่าลาว โดยการสวมโสร่ง นุ่งผ้าไทย มานั่งไส่บาตร ท่ามกลางบรรยากาศที่ดีมากๆ จนทำให้ผู้คนได้รู้จักวัดนี้ แต่พอโควิดมา วัดก็ต้องปิดกิจกรรมต่างๆ เอาไว้ก่อน จนกว่าสถานการณ์จะดี และรอทางจังหวัดจะอนุญาตให้ทำกิจกรรมทางศาสนาได้เช่นเดิม แต่วันนี้ก็มีตู้แบ่งปัน ซึ่งใครจะนำสิ่งของต่างๆ มาบริจาคใส่ หรือใครจะมานำไปแบ่งปันกันทานก็ได้บุญเช่นกัน แต่ทุกคนที่เข้ามาวัด จะต้องสวมหน้ากาก ล้างมือ และเว้นระยะห่างด้วย

ภาพ/ข่าว นายพงษ์พัฒน์ ไตรพิพัฒน์ ผู้สื่อข่าวภูมิภาคจ.ศรีสะเกษ