ชีวิตรันทด ตาขาขาดเจ็บป่วยสารพัดโรค ยายหูตึง พากันออกเก็บขยะเลี้ยงหลาน วอนเมตตา

วันที่ 5 พฤษภาคม 2563 เวลา 08.00 น. ผู้สื่อข่าวได้รับแจ้งว่า มีสองตายายอยู่กันสองคนในป่าต้องเก็บขยะเลี้ยงหลานสองคน จึงไปตรวจสอบ นายประทุม แมลงภู่ อายุ 72 ปี บ้านเลขที่ 74 หมู่ที่ 7 บ้านหนองใหญ่พัฒนา ตำบลเจ้าวัด อำเภอบ้านไร่ จังหวัดอุทัยธานี เปิดเผยชีวิตสุดรันทดของตัวเองว่าตั้งแต่เกิดมาก็ลำบากนิ้วมือนิ้วเท้านั้นกุดหมด เมื่อปีที่แล้วนั้นเกิดอุบัติเหตุรถมอเตอร์ไซค์พลิกคว่ำเป็นแผลติดเชื้อส่งผลให้หมอ จำเป็นต้องตัดขาจนเหลือแต่ช่วงหัวเข่า ส่วนนางสำราญ แมลงภู่ อายุ 62 ปีนั้น ก็หูตึงเวลาจะพูดก็ต้องพูดดังๆและขานั้นก็เดินไม่สะดวกเพราะอยู่ดีๆขานั้นก็ไม่มีแรงเดินมาหลายปีแล้วต้องใช้ไม้พยุงเวลาเดิน อาศัยอยู่ในกระท่อมเก่าพุงพังที่เวลาฝนตกหนักๆก็ต้องใช้ผ้าใบนั้นมาคลุมกันฝนเข้าไปสาดในที่นอน ส่วนหลานชายสองคนคือน้องบิ้ก อายุ 9 ปีและน้องบูม อายุ 13 ปี(นามสมมุติ) มาอยู่ด้วยเพราะนางสาวสุนันทา พิพัฒน์ อายุ 39 ปี ผู้เป็นลูกสาวนั้นจำต้องออกไปทำงานที่อำเภอด่านช้าง จังหวัดสุพรรณบุรี โดยมีอาชีพรับทำตั้งแต่เกี่ยวอ้อยเกี่ยวข้าวหรือรับจ้างรายวันแล้วแต่ใครจะจ้างทำอะไรก็จะไปทำงานเพื่อส่งเงินมาให้แต่หากงานน้อยก็จะไม่ได้ส่งเงินมาให้เพราะต้องรอคนมารับจ้างนั่นเอง

   ทุกวันนี้หารายได้โดยหลานชายทั้งสองคนและนางประทุม ออกไปหาของในถังขยะเช่น ขวดแก้วหรือกล่องกระดาษโดยเดินไปตามหมู่บ้านที่ชาวบ้านเขาทิ้งไว้แล้วนำมาแยกเพื่อจะนำไปขายร้านรับซื้อของเก่าใกล้ๆหมู่บ้านที่ตัวเองอยู่ และนางสาวสุนันทา ผู้เป็นลูกสาว ได้ซื้อไก่พันธ์ไข่มาให้เลี้ยงจำนวน 10 กว่าตัว เพื่อให้ลูกทั้งสองคนนั้นไว้เก็บไข่ไว้ทำกับข้าว เวลาหุงหาอาหารนั้นก็ได้น้องน้องบิ้ก อายุ 9 ปีและน้องบูม อายุ 13 ปี เป็นคนทำอาหารให้ แถมหลานชายคนโคคือน้องบูม นั้นตั้งแต่เกิดมานั้นเป็นโรคโปลิโอ เวลาเดินนั้นขาจะไม่เท่ากันและพูดไม่ชัดเวลาไปโรงเรียนก็จะถูกเพื่อนในโรงเรียนล้อว่าไอ้ขาเป๋แถมพูดไม่ชัด บางครั้งน้องบูมนั้นก็น้อยใจในโรคชะตาตัวเองจนต้องแอบไปร้องให้ด้วยความเสียใจ แต่คุณครูได้สอนกับน้องบูมไว้ว่าอย่าไปสนใจคนที่ล้อเลียนเราใครล้อเลียนเราเดี๋ยวเขาก็ต้องเป็นเหมือนเรา  ทุกวันนี้นายประทุมนั้นใช้ชีวิตอย่างยากลำบาก เวลาเข้าห้องน้ำก็ต้องไม้เท้าที่หมอนั้นให้มาเดินประคองเองไปห้องน้ำที่เก่าและพุงพังทำด้วยสังกะสีพอมุงให้คนไม่เห็นเวลาขับถ่าย ประตูก็ใช้ผ้าใบที่เก็บมาจากถังขยะมาคลุมกัดอุดจาดตา เพราะจะหลังให้ผู้เป็นเมียนั้นมาช่วยก็ไม่ได้เพราะขาของนางสำราญนั้นก็ไม่มีเรี่ยวแรง หลานชายก็ยังเล็กส่วนหลานคนก็ยังแขนขาไม่ปรกติเพราะโรคโปลิโอ  ส่วนรายได้ที่เลี้ยงปากเลี้ยงท้องท้องหลานและเมียนั้นก็มาจากเงินผู้สูงอายุ และเงินผู้พิการ รวมสองคนเดือนละ 2,000 บาท ไม่เพียงพอต่อการเลี้ยงหลานสองคนที่กำลังอยู่ในวัยเรียนจนต้องทุกทางจนต้องออกหาเก็บขยะมาขายดังที่เล่ามา

นายประทุมได้เปิดเผยว่าทุกวันนี้น้อยใจในโชคชะตาและเล่าเรื่องราวชีวิตตั้งแต่เกิดมาจนโตว่าความลำบากนั้นก็ตั้งแต่เกิดมาเลยต้องมาปลูกบ้านอยู่ให้ห่างไกลผู้คนเพราะไปอยู่รวมกับคนอื่นเขาก็คิดว่าเราเป็นโรคเรื้อน เลยต้องพาลูกพาเมียมาอยู่อย่างนี้แต่ก็ไม่รู้จะทำอย่างไร ทุกวันนี้อยากให้มีคนยื่นมือมาช่วยเหลือ แต่ก็ไม่อยากจะไปร้องขอใครเพราะกลัวเขารังเกียจ ก็ต้องปล่อยไปตามเวรกรรมคนไหนสงสารเขาก็คงจะมาช่วยเองถ้าเขาเห็นแล้วไม่มาช่วยก็ไม่รู้จะไปทำอย่างไร ทุกวันนี้ท้อแท้อย่างมากเพราะยังเป็นหนี้อยู่ เคยคิดสั้นถึงกับจะฆ่าตัวตายไปแต่เห็นหน้าหลานแล้วก็เลิกคิด เพราะกลัวหลานจะลำบากไปมากกว่านี้ ทุกวันนี้หลานยังลำบากหากไม่มีผมแล้วหลานจะไปอยู่ที่ไหน จะไปอาศัยกินกับใคร ทุกวันนี้ต้องให้หลานนั้นกินอิ่มก่อน ผมค่อยกินทีหลัง 

ผู้ใจบุญคนไหนอยากที่ชะช่วยเหลือสามารถโอนเงินผ่านบัญชีธนาคาร ธกส. สาขา อำเภอบ้านไร่ หมายเลขบัญชี 012492284780 หรือใครอยากที่จะโทรไปถามถึงลุงว่าต้องการอะไรบ้างสามารถโทรไปที่ เบอร์โทรศัพท์ 089-9592148 ซึ่งเป็นเบอร์โทรศัพท์ของนายประทุมที่ลูกสาวซื้อไว้โทรติดต่อกับพ่อของตนเอง

นันทศักดิ์ วัฒนพานิช ผู้สื่อข่าวภูมิภาคจ.อุทัยธานี