พระโสภณธรรมวาที แสดงพระธรรมเทศนา เรื่อง“ปุพเพกตปุญญตกถา"

      วันที่ 20 เมษายน ในการพระพิธีธรรมบำเพ็ญกุศลสวดพระอภิธรรมพระบรมศพพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช ณ พระที่นั่งดุสิตมหาปราสาท พระบรมมหาราชวัง เพื่อน้อมรำลึกถึงพระมหากรุณาธิคุณและถวายเป็นพระราชกุศล 

      ในการนี้ เจ้าพนักงาน นิมนต์ พระโสภณธรรมวาที วัดยานนาวา กรุงเทพฯ แสดงพระธรรมเทศนา เรื่อง “ปุพเพกตปุญญตกถา” ถวายในการบำเพ็ญพระกุศลพระบรมศพ  ใจความว่า พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช บรมนาถบพิตร พระองค์นั้น อาศัยปุพเพกตปุญญตา ความเป็นผู้มีบุญญาธิการที่ได้สั่งสมอบรมมาแต่ปุเรชาติ จึงได้เสด็จอุบัติในขัตติยราชสกุลอันสูงศักดิ์ ทั้งทรงสมบูรณ์ด้วยพระชาติและพระอิสสริยยศ ทรงพรั่งพร้อมด้วยโสภาจริยาวัตร วรขัตยสมบัติทุกประการ 

     บุญ คือ สิ่งซึ่งเกิดขึ้นในจิตใจแล้วทำให้จิตใจใสสะอาด ปราศจากความเศร้าหมอง ขุ่นมัว ก้าวขึ้นสู่ภูมิที่ดี เกิดขึ้นจากการที่ใจสงบทำให้เลือกคิดแต่สิ่งที่ดี ที่ถูก ที่ควร ที่เป็นประโยชน์ แล้วพูดดี ทำดีตามที่คิดนั้น บุญเมื่อเกิดขึ้นแล้วย่อมส่งผลปรุงแต่งใจให้มีคุณภาพดีขึ้น คือตั้งมั่นไม่หวั่นไหว บริสุทธิ์ผุดผ่องสว่างไสว ชุ่มชื่นเบาสบาย และบุญที่เกิดขึ้นนี้ยังสามารถสะสมไว้ในใจได้อีกด้วย คนทั่วไปแม้จะมองไม่เห็น "บุญ" แต่ก็สามารถรู้อาการของบุญ หรือผลของบุญได้ คือเมื่อเกิดขึ้นแล้วทำให้จิจใจชุ่มชื่นเป็นสุข เปรียบได้กับ "ไฟฟ้า" ซึ่งเรามองไม่เห็นตัวไฟฟ้าโดยตรง แต่เราสามารถรับรู้อาการของไฟฟ้าได้

      คำว่า "บุญ" หมายถึงธรรมชาติอย่างหนึ่งที่เกิดขึ้นในใจ ธรรมชาติที่ชำระจิตใจให้สะอาด มีผลได้แก่ความสุขที่เกิดทางใจสรรพสัตว์ทั้งหลายที่เกิดขึ้นมาเพราะอาศัยกรรมเป็นที่ตั้ง  และเมื่อมีการเกิดสุดท้ายก็ต้องมีการตาย เพราะทางพระพุทธศาสนานั้นพระพุทธองค์ตรัสว่า มรณธฺโมมฺหิ มรณํ อนตีโต คนเรามีความมตายเป็นธรรมดา ไม่ว่าจะเป็นพระราชามหาจักรพรรดิ มองให้เห็นชัดเจนแม้กระทั่งองค์พระสัพพัญญุตญาณก็ยังเสด็จดับขันธปรินิพพาน เมื่อสุภาพชนมองเห็นเข่นนั้นแล้วว่าสรรพชีวิตมีความตายอยู่เบื้องหน้า จึงไม่ควรใช้ชีวิตอย่างไร้ค่า ควรเร่งสร้างกุศลผลบุญ สะสมบุญทีละน้อยเหมือนปลูกต้นไม้แล้วค่อยๆ ผลิดอกออกผล เอาไว้นำพาไปสู่แดนนิพพาน  

     ด้วยวิธีนั้น มนุษย์ที่เกิดมาแล้วหากรักษาศีล 5 ประกอบด้วยกุศลกรรมบถ 10 ประการ หมั่นให้ทาน รักษาศีล เจริญภาวนา ก็ย่อมมีสุขคติเป็นที่หวัง บุญจึงเป็นสิ่งมหัศจรรย์ เป็นยาอายุวัฒนา ถึงแม้ว่าร่างกายจะดับแต่เกียรติศัพท์ เกียรติคุณของผู้นั้นย่อมปรากฏดังเช่นพระพุทธพจนภาษิตว่า ตญฺจสฺส อนุคํ โหติ ฉายาว อนุปายินี แปลว่า บุญและบาปย่อมติดตามผู้นั้นไปเหมือนเงาที่ติดตามคนไปฉันนั้น สัปปุริสบุคคล รู้ความนี้แล้วจึงพากันสั่งสมบุญกุศลคุณงามความดีเพื่อจะได้อำนวยผลใหในกาลข้างหน้าที่เรียกว่าปุพเพกตปุญญตาสืบไป