ยิ่งหยุดยาว ยิ่งยากจน | คมชัดลึก

 

       การประกาศโดยอาศัยมติครม. ให้มีวันหยุดเพิ่มเติมจากวันหยุดปกติตามปีปฏิทิน น่าจะเริ่มต้นครั้งแรกในยุคที่ประเทศไทยมี พล.อ.ชาติชาย ชุณหะวัณ เป็นนายกรัฐมนตรี และเริ่มต้นในเทศกาลสงกรานต์เป็นครั้งแรก เพราะเป็นการประกาศให้วันหยุดในเทศกาลสงกรานต์เป็นวันครอบครัว เจตนาของรัฐบาลในครั้งนั้นจึงมุ่งหวังที่จะให้คนที่ไปทำงานหาเลี้ยงชีพไกลจากภูมิลำเนาเดิม ได้มีเวลาและมีโอกาสที่จะกลับไปยังบ้านเกิดเพื่อพบปะกับครอบครัว

 

       หลังจากนั้นเป็นต้นมารัฐบาลทุกยุคทุกชุดต่างอาศัยการใช้มติ ครม. เป็นเครื่องมือ ในการหาเสียงจากประชาชนด้วยการประกาศให้มีวันหยุดเพิ่มเติมด้วยข้ออ้างที่คล้ายคลึงกัน นั่นคือเพื่อส่งเสริมให้มีการกระจายรายได้ออกไปสู่ท้องถิ่น โดยหวังว่าเมื่อมีวันหยุดเพิ่มมากขึ้นแล้ว ประชาชนที่เข้ามาทำงานในเมืองใหญ่จะได้กลับไปภูมิลำเนา หรือไปพักผ่อนยังต่างจังหวัดที่เป็นแหล่งท่องเที่ยวซึ่งได้รับความนิยม

 

       แต่โลกทุกวันนี้เปลี่ยนแปลงไปมาก วิถีชีวิตของผู้คน สภาพการค้าและเศรษฐกิจก็เปลี่ยนแปลง การเดินทางท่องเที่ยวและพักผ่อนหย่อนใจของคนปัจจุบัน ก็แตกต่างไปจากอดีตเมื่อยี่สิบปีที่แล้วอย่างเห็นได้ชัด มีการเดินทางไปท่องเที่ยวและพักผ่อนหย่อนใจยังต่างประเทศกันมากขึ้น เพราะเสียค่าใช้จ่ายใกล้เคียงกันหรือน้อยกว่าที่ใช้ในประเทศ อีกทั้งยังสะดวกและง่ายต่อการเดินทางไม่ต้องเตรียมการมากมายเช่นในอดีต

 

       เมื่อมีวันหยุดต่อเนื่องติดต่อกันยาวหลายวัน คนไทยซึ่งส่วนใหญ่เป็นกลุ่มที่มีรายได้ระดับชั้นกลางขึ้นไป โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนหนุ่มคนสาวซึ่งควรจะอยู่ในวัยเก็บหอมรอมริบเพื่ออนาคต กลับใช้จ่ายเงินในวันหยุดต่อเนื่องสำหรับการเดินทางไปท่องเที่ยวยังประเทศต่างๆ มากขึ้น เพราะมีการศึกษาดีมีความสามารถด้านการสื่อสารด้วยภาษาสากลพอที่จะเดินทางได้ตามลำพัง และสามารถซื้อตั๋วเครื่องบินและจองที่พักได้ด้วยตนเอง เงินทองจึงยิ่งถูกใช้จ่ายกระจายไปนอกประเทศมากขึ้น

 

       ในส่วนของประชากรที่หาเช้ากินค่ำมีรายได้ไม่มากนัก เช่น บรรดาคนที่ขายอาหารตามสั่งด้วยรถเข็น ซึ่งส่วนใหญ่ใช้ทำเลในย่านที่เป็นอาคารสำนักงานหรือย่านที่มีผู้คนทำงานขวักไขว่ เมื่อสำนักงานทั้งหลายเหล่านั้นไม่ว่าจะเป็นเอกชนหรือราชการหยุดงานขึ้นมา การค้าขายอาหารรูปแบบต่างๆ ก็ต้องหยุดไป ซึ่งหมายถึงรายได้ที่ควรจะมีก็หายตามไปด้วย

 

       หรือจากตัวอย่างเช่นในเทศกาลสงกรานต์ที่มีวันหยุดต่อเนื่องติดต่อกันหลายวัน และผู้คนหลั่งไหลเดินทางออกจากกรุงเทพกันมากขึ้น ร้านอาหารประเภทรถเข็นและร้านตามสั่งที่เคยขายตามตรอกซอกซอยต่างหยุดกันหมด ผู้คนที่ยังต้องทำงานหรือยังอยู่อาศัยในกรุงเทพ ก็ต้องหันไปพึ่งพาการหาอาหารกินตามห้างสรรพสินค้า หรือตามร้านอาหารใหญ่ๆ ที่ทำการค้าเป็นปกติตามระบบของเขา เท่ากับยิ่งไปเพิ่มรายได้หรือความร่ำรวย ให้คนที่มีรายได้อยู่ในระดับสูงอยู่แล้วให้รวยมากขึ้น

 

       การประกาศให้มีวันหยุดเพิ่มเติมจากปกติเช่นทุกวันนี้ เมื่อคิดถึงประโยชน์โดยรวมของประเทศแล้วผลเสียจึงน่าจะมีมากกว่าผลดี ส่วนข้อที่เกรงกันว่าหากไม่ประกาศให้วันทำงานซึ่งอยู่ระหว่างกลางเป็นวันหยุด จะมีคนลางานเป็นจำนวนมากจนทำให้ไม่สามารถทำงานได้นั้น ก็ต้องปล่อยให้เป็นเรื่องของข้อกำหนดของแต่ละสถานที่ประกอบการไปคิดแก้ไขกันเอาเอง