"แพร" พิชญดา อัตตะนันทน์ เยาวชนรุ่นใหม่ ช่วยเหลือเด็กพิการ ผ่านเปเปอร์มาเช่ | คมชัดลึก

  ถึงเวลานัดน้องแพรก้าวเข้ามาด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใสในชุดเสื้อยืดกางเกงยีนดูคล่องแคล่วทะมัดทะแมง ซึ่งเธอบอกว่าพร้อมลุยเต็มที่ แต่ก่อนเริ่มลงมือเรายังพอมีเวลาได้ถามไถ่ถึงสารทุกข์สุกดิบของน้องแพรกันก่อน น้องแพรจบการศึกษาระดับปริญญาตรีจากคณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ปัจจุบันกำลังเรียนปริญญาโทด้านเศรษฐศาสตร์การเงินระหว่างประเทศ (ภาคภาษาอังกฤษ) ที่จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย และเธอวางแผนว่าหลังจากเรียนจบปริญญาโทในเมืองไทยแล้ว จะไปเรียนต่อทางด้านการจัดการที่ประเทศอังกฤษ

 "แพรคิดไว้ว่าอยากไปเรียนทางด้านการจัดการที่อังกฤษค่ะ พี่สาวของแพรเรียนจบมาจากที่นั่นก็เลยคิดว่าจะไปเรียนบ้าง แล้วตอนนี้พี่สาวคนที่สองของแพรก็ทำงานแบงก์ด้วย พี่เขาทำทางด้านการซื้อขายเงินตรา แพรก็เลยอยากทำงานแบงก์เหมือนกับพี่สาว แต่ตอนนี้ยังไม่อยากหางานทำเลยค่ะ อยากเรียนเพิ่มเติมไปเรื่อยๆ ก่อน คิดว่าจบโทอีกใบก่อนแล้วค่อยหางานทำค่ะ"

 ตอนที่แพรรู้ว่าได้รับเลือกให้เป็น 1 ใน 8 สาวเดบูตองส์ สาวแพรบอกว่ารู้สึกดีใจมาก เพราะปกติแล้วคุณแม่ของเธอไม่ค่อยอนุญาตให้ออกงานสังคมเท่าไหร่นัก แต่ครั้งนี้คุณแม่อนุญาตค่ะ เพราะท่านมองว่าแพรถึงวัยที่จะก้าวเข้าสู่สังคมได้แล้ว และอาจถือโอกาสช่วยเหลือสังคมได้มากขึ้นกว่าแต่ก่อนด้วย

 "ตอนที่บอกคุณแม่ว่าได้เป็นสาวเดบูตองส์ ท่านก็งงๆ นะ แต่พออธิบายให้ฟังว่าเป็นเดบูตองส์แล้วต้องทำอะไรบ้าง ท่านก็อนุญาต เพราะแพรคงถึงวัยแล้ว และคุณแม่มอง ว่าการก้าวเข้ามาตรงจุดนี้ก็คงได้มีโอกาสช่วยเหลือสังคมมากขึ้นด้วย ที่บ้านแพรจะไปทำบุญกันอยู่เป็นประจำอยู่แล้ว ครอบครัวแพรจะชอบไปเลี้ยงอาหารเด็กตามโรงเรียนในต่างจังหวัด โดยเฉพาะคุณตา (บุญทรง ศรีเฟื่องฟุ้ง อดีตประธานหอการค้าไทย-จีน) ท่านจะไปบ่อยมากท่านชอบทำบุญ บางครั้งไปสร้างโรงเรียนตามต่างจังหวัด แต่ตัวแพรเองไม่ค่อยได้ไป บางครั้งโอกาสไม่อำนวย ติดเรียนบ้างก็จะฝากปัจจัยไปร่วมทำบุญเสียมากกว่า

  อย่างวันนี้มีโอกาสได้มาร่วมประดิษฐ์เก้าอี้กระดาษให้กับน้องๆ พิการทางสมองและพิการซ้ำซ้อน คุณพ่อ คุณแม่และพี่ๆ ของแพรก็ฝากเงินมาร่วมทำบุญด้วยค่ะ ส่วนตัวแพรเองก็ดีใจค่ะที่ได้มีโอกาสเข้าร่วมกิจกรรมดีๆ แบบนี้ แพรว่าทำแล้วสนุกดีและยังเป็นประโยชน์ต่อน้องๆ ด้วย วันนี้แพรเลยพกผู้ช่วยมาด้วยค่ะ เขาเป็นน้องชายแพรเอง พอรู้ว่าแพรจะมาทำเปเปอร์มาเช่ที่นี่เขาเลยอยากมาด้วย แพรก็ไม่ขัดข้องค่ะ ช่วยกันหลายๆ คนจะได้เสร็จเร็วๆ ที่จริงแพรพอรู้วิธีการทำมาบ้างแล้ว ตอนเด็กๆ สมัยเรียนอยู่ประถมที่สาธิตประสานมิตรก็เคยทำนะ ถ้าจำไม่ผิดรู้สึกจะทำเป็นตัวอันปังแมน หรืออะไรประมาณนั้น แต่หลังจากนั้นก็ไม่มีโอกาสได้ทำอีกเลย พอวันนี้มีโอกาสอีกครั้งแถมยังเป็นการช่วยเหลือน้องๆ ที่พิการด้วย แพรเต็มที่ค่ะ" สาวน้อยกล่าวเสียงเจื้อยแจ้ว

 ได้เวลาปฏิบัติงานจริง "ครูติ๊ก" อุบลรัตน์ ชุนเจริญ ผู้ดูแลโครงการประดิษฐ์เก้าอี้กระดาษ ก็เริ่มอธิบายถึงความแตกต่างของเก้าอี้ที่มีด้วยกัน 3 แบบ คือแบบที่หนึ่งสำหรับเด็กคอแข็ง คือตั้งได้ 5 นาทีขึ้นไป แบบต่อมาเป็นแบบไม่มีคานหลัง สำหรับเด็กคออ่อน และแบบสุดท้ายสำหรับเด็กที่อาการหนัก ไม่สามารถประคองตัวเองได้ เก้าอี้ในแบบสุดท้ายนี้จะคล้ายกับแบบที่สอง แต่จะต้องมีคานเพื่อรองรับน้ำหนักด้านหลัง รวมไปถึงวิธีการทำของเก้าอี้ทั้ง 3 แบบด้วย ซึ่งงานนี้สาวๆ ทุกคนต่างรับฟังอย่างตั้งใจ

 หลังรับรู้ขั้นตอนการทำกันแล้ว ทางทีมงานรีบจัดแบ่งสาวๆ ออกเป็น 3 กลุ่มด้วยกัน เพื่อลงมือทำงานตามความถนัดของแต่ละคน โดยงานนี้สาวแพรกับเพื่อนอีก 2 คนคือ "ฟิล์ม" อัญจิมา กรรณสูต และ "แจน" พัทธมน เตชะณรงค์ รับหน้าที่ทำโครงสร้างของเก้าอี้ ด้วยการฉีกเป็นชิ้นขนาดไม่ใหญ่มากนักนำไปติดกาว แล้วแปะลงบนโครงสร้างเก้าอี้ที่ตัดเตรียมไว้ก่อนหน้านี้ หลังจากร่วมแรงด้วยความตั้งใจนานกว่า 2 ชั่วโมง ผลงานของเธอก็ดูเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด

 "เก้าอี้แบบนี้ทำไม่ยากเลยค่ะ แต่ต้องใช้เวลานานเหมือนกันกว่าจะเสร็จ แพรว่ามันมีประโยชน์มากสำหรับน้องๆ ที่พิการ และแพรคิดว่าในบ้านเรามีน้องๆ ที่พิการอีกมากที่มีความจำเป็นต้องใช้ อยากให้ทุกคนเห็นใจน้องๆ เหล่านั้น เขาไม่ได้เลือกที่อยากจะเกิดมาเป็นแบบนี้ เราในฐานะที่พอช่วยเหลือได้ก็อยากช่วย และอยากฝากไปถึงทุกคนหากใครพอมีเวลาว่างก็อยากให้เข้ามาช่วยเหลือตรงนี้กันมากๆ ค่ะ ช่วยกันคนละไม้ละมือ จะได้เก้าอี้เพิ่มขึ้นอีกหลายๆ ตัว" สาวแพรกล่าวทิ้งท้าย พร้อมเสริมว่า หากในอนาคตเธอมีรายได้เป็นของตัวเอง ก็อยากจะช่วยเหลือเด็กด้อยโอกาสในเรื่องของทุนการศึกษาต่อเนื่องด้วย

เรื่อง... "วันวิสา โรจน์แสงรัตน์"
ภาพ... "ปราโมทย์ พุทไธสง"