แห่เทียนพรรษา ประเพณีที่ควรอนุรักษ์

คือในช่วงวันแรม 1 ค่ำเดือน 8 ถึงวันขึ้น 15 ค่ำเดือน 11 ซึ่งเป็นช่วงสิ้นสุดการเก็บเกี่ยวของชาวบ้านพอดี ในช่วงเข้าพรรษานี้ประชาชนจะนำเทียนไปถวายพระภิกษุเพราะเชื่อว่า จะทำให้เฉลียวฉลาดมีไหวพริบปฏิภาณ ประดุจขี้ผึ้งที่ใช้ทำเทียนที่ได้จากรังผึ้ง

 และแน่นอนเมื่อนึกถึงเทศกาลแห่เทียนพรรษา ทุกคนต้องนึกถึงพิธีการแห่เทียนพรรษาของ จ.อุบลราชธานี ที่จัดได้ยิ่งใหญ่และสวยงาม โดยเฉพาะขบวนแห่เทียนพรรษาที่แต่ละหมู่บ้านและจังหวัดใกล้เคียงต่างรังสรรค์การแกะสลักเทียนพรรษา มาประกวดประชันกันอย่างเต็มที่และสวยงาม

 ส่วนความเป็นมาของเทศกาลแห่เทียนของชาวเมืองอุบลฯ นั้น แต่ก่อนไม่ได้แห่เทียนเหมือนในปัจจุบัน แต่จะทำการฟั่นเทียน ยาวรอบศีรษะไปถวายพระเพื่อจุดบูชาในช่วงจำพรรษา นอกจากเทียนแล้วยังมีน้ำมัน เครื่องไทยทาน และผ้าอาบน้ำฝน พอมาถึงสมัยกรมหลวงสรรพสิทธิประสงค์ เป็นผู้สำเร็จราชการเมืองอุบลฯ ครั้งหนึ่งได้มีการแห่บั้งไฟ และเกิดการตีกันทำให้มีคนเสียชีวิต จึงยกเลิกการแห่บั้งไฟ และเปลี่ยนมาเป็นการแห่เทียนแทน

 การแห่เทียนในยุคแรกๆ ชาวบ้านจะร่วมบริจาคเทียน แล้วนำเทียนมามัดติดกับลำไม้ไผ่ ติดกระดาษเงินสีทองตัดลายฟันปลามาติดปิดรอยต่อ เสร็จแล้วนำต้นเทียนมัดติดกับปี๊บน้ำมันก๊าด โดยใช้เกวียนหรือล้อเลื่อนลากจูงและมีขบวนฟ้อนรำด้วย ต่อมาได้มีการหล่อดอกจากผ้าพิมพ์แล้วมีการประยุกต์ประดับฐานต้นเทียนด้วยรูปแกะสลักสัตว์ ลายไม้ฉลุ ทำให้ต้นเทียนดูสวยงามมากยิ่งขึ้น

 หลังจากนั้นประชาชนก็เห็นความสำคัญประเพณีแห่เทียนมากขึ้น จังหวัดก็ได้ส่งเสริมให้เป็นงานประจำปี ในช่วงนั้นมีการประกวดต้นเทียน 2 ประเภท คือ ประเภทมัดเทียนรวมกันแล้วติดกระดาษสี กับประเภทพิมพ์ลายติดลำต้น การทำต้นเทียนก็ได้มีการพัฒนามาเรื่อยๆ จนมาถึงการแกะสลักลงบนต้นเทียนโดยตรง ซึ่งเป็นการแกะที่ต้องอาศัยฝีมือเป็นอย่างยิ่ง ต่อมาประเพณีแห่เทียนพรรษาจึงได้จัดการประกวด 3 ประเภท โดยเพิ่มประเภทแกะสลักลงบนต้นเทียนลงไปด้วย

 นอกจากการแห่เทียนพรรษาที่ จ.อุบลราชธานี แล้วหลายจังหวัดก็จัดงานดังกล่าวขึ้นเช่นกัน อย่างสมุทรปราการที่จัดแห่เทียนพรรษาทางน้ำไปตามลำคลองสำโรง จ.นครราชสีมา จ.พิษณุโลก และอีกมากมาย ถือว่าเป็นการประเพณีที่ควรค่าแก่การอนุรักษ์