ตำรวจหนุ่มโครเอเชียหลงเสน่ห์สาวเมืองดอกลำดวน | คมชัดลึก

                 หากดวงตาเป็นหน้าต่างของหัวใจ การได้สบตากับ "ณภัทร เครือบุตร" หรือ "อ้อย" สาวศรีสะเกษ วัย 34 ปี ตั้งแต่วันแรกที่เจอกัน เมื่อวันที่ 6 มิถุนายน 2554 คงบอกได้ถึงความรัก ความชื่นชอบที่ตำรวจท่องเที่ยวจากประเทศโครเอเชีย วัย 44 ปี อย่าง "วินโก้ บิสทริชิค" บอกผ่านมาทางสายตาได้

                 ความชื่นชอบในวัฒนธรรม ชีวิตความเป็นอยู่ อากาศ นิสัยใจคอ รวมถึงอาหารนานาชนิด ทำให้วินโก้ ตัดสินใจใช้เวลาในช่วงวันหยุดพักร้อนเดินทางมาท่องเที่ยวที่ประเทศไทยเป็นครั้งที่ 2 ไม่เคยคิดว่าการเดินทางมาครั้งนี้จะทำให้เขาพบเนื้อคู่สาวเมืองดอกลำดวน

                 "ผมเดินทางไปท่องเที่ยวหลายประเทศ มองว่าผู้หญิง 2 ประเทศที่ดูแล้วสวย คือ ประเทศเลบานอล และประเทศไทย เพราะผู้หญิงส่วนใหญ่รูปร่างเล็ก ผิวสวย ผมมีเพื่อนเป็นคนไทยทำงานที่โครเอเชียหลายคน ได้คลุกคลีจนเห็นนิสัยของคนไทยว่าเป็นคนน่ารัก มีความจริงใจและเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ เมื่อมีโอกาสได้มาเที่ยวเมืองไทยก็ยิ่งทำให้หลงรักประเทศนี้มากขึ้น"

                 ทั้งสองเจอกันครั้งแรกที่ จ.พระนครศรีอยุธยา อ้อยไปร่วมงานบวชของลูกชายเพื่อน วินโก้ก็ไปงานนี้ เพราะเป็นเพื่อนของเพื่อน ครั้งแรกที่เห็นหน้ากัน ยังไม่ได้นึกรักหรือชื่นชอบ หลังจากงานบวชเรียบร้อยก็แยกย้ายกัน ช่วงนั้นเพื่อนๆ ของทั้งสองคนก็มีนัดกันออกมากินข้าวด้วย ก็ได้เจอกัน 2-3 ครั้งก่อนเขากลับไป

                 เมื่อถึงกำหนดเดินทางกลับประเทศไม่นาน เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นหมายเลขข้ามโลกที่ไม่คุ้นเคย จนเมื่อรับโทรศัพท์ก็ยิ่งแปลกใจเมื่อปลายสายเป็นเสียงชายหนุ่มจากซีกโลกหนึ่งที่เห็นหน้าพูดคุยกันไม่กี่ครั้ง โทรศัพท์มาหาพูดคุยกัน 2-3 ครั้ง จึงได้รู้ว่าตำรวจหนุ่มแอบหลงรักตั้งแต่มาเที่ยวเมืองไทย จนล่าสุดตำรวจหนุ่มตัดสินใจบอกรักและขอคบหาเป็นแฟน ณภัทรจึงตัดสินใจยอมรับรักข้ามประเทศ

                 "ช่วงที่เขากับเพื่อนมาเที่ยวเมืองไทย ชอบเพื่อนเขามากกว่า เพราะเพื่อนเขาเป็นคนรูปร่างเล็กๆ หน้าตาก็ดูดี ก็ได้เจอกันไปเที่ยวบ้าง กินข้าวบ้างหลายครั้ง แต่มีเหตุให้ต้องเลิกกันไป เพราะเขาไม่ให้เกียรติ พอวินโก้รู้จึงขอเบอร์โทรศัพท์จากเพื่อนติดต่อมาหา แล้วขอคบหาด้วย"

                 7 เดือนที่รู้จักทั้งคู่บอกรักข้ามโลกในโลกออนไลน์ รวมถึงช่วงเวลาสั้นๆ ที่ได้รู้จักกัน ทำให้ได้รู้จักนิสัยใจคอ ทำให้คิดว่าน่าจะใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน

                 ช่วงที่เขามาเที่ยวเมืองไทยจะเก็บรายละเอียดนิสัยใจคอ เขาเป็นคนใจเย็นค่ะ อยู่ด้วยแล้วมีความสุข จริงๆ แล้วระยะเวลาในการรู้จักอาจจะสั้นมาก แต่เราทั้งคู่ก็ผ่านการมีชีวิตครอบครัวมาก่อน สิ่งที่ยอมรับไม่ได้คือ การนอกใจกัน แต่วินโก้ทำให้เชื่อใจว่าเขามีเรา รักเราเพียงคนเดียว จึงไม่กังวลเรื่องระยะเวลามากนัก เพราะต้องเรียนรู้กันไปตลอดชีวิต มีความรักและหวังดีให้กัน สิ่งสำคัญที่ทำให้ตัดสินใจแต่งงานกับเขาคือ เขาให้ความเชื่อใจ ไม่นอกใจเรา

                 "ผมเคยแต่งงานแต่ก็เลิกรากัน และยังถูกผู้หญิงไทยหลอกเอาเงินมาแล้ว แต่ก็เชื่อในสัญชาตญาณของตัวเอง เพราะทันทีที่สบตากับอ้อย ผมรู้ว่าเขาเป็นคนจริงจัง จริงใจ การแสดงออกของเขาไม่ปรุงแต่งให้ดูสวยงาม เป็นคนตรง คิดอย่างไรก็พูด ก็ทำอย่างนั้น"

                 สถานการณ์น้ำท่วมในประเทศไทยเมื่อปลายปีที่แล้ว ประเทศโครเอเชียงดบินมาประเทศไทยชั่วคราว ทำให้วินโก้ต้องเลื่อนเที่ยวบินหลายครั้ง ระหว่างนี้ทั้งสองคนได้เห็นและพูดคุยผ่านการสไกป์ ไม่นานวินโก้สามารถเดินทางมาหาคนรักที่เมืองไทย อ้อยเองได้หยุดงานชั่วคราวเพราะบริษัทผลิตจำหน่ายเฟอร์นิเจอร์ไม้จากต่างประเทศที่กรุงเทพฯ ต้องปิดลงชั่วคราวเพราะน้ำท่วม ทำให้ทั้งสองคนมีโอกาสได้เรียนรู้กันมากขึ้น จนวินโก้ตัดสินใจขออ้อยแต่งงาน

                 "เดือนตุลาคม 2554 ไปเที่ยวและเยี่ยมเพื่อนคนไทยของวินโก้ที่พัทยา ไม่คิดว่าเขาจะขอแต่งงาน วันที่ขอแต่งงานเขาถือเพชรมาหนึ่งเม็ดแล้วยื่นให้ แล้วถามว่าอยากได้ไปทำอะไรไหม หรืออยากได้อะไรไหม เราบอกไปว่า คิดดูก่อน จนเพื่อนเรียกเราไปนั่งคุยด้วยกัน 3 คน เพื่อนบอกว่าวินโก้อยากขอเราแต่งงาน แต่เขาไม่กล้าบอกตรงๆ เพราะกลัวว่าจะถูกปฏิเสธ เธอจะตกลงไหม ไม่ได้โรแมนติกริมทะเล บรรยากาศตอนเย็นพระอาทิตย์ตกดินนะ ขอกันง่ายๆ สั้นๆ คิดอยู่สักพักก็ตัดสินใจตอบตกลงเขา วันนั้นเขาก็เลยพาไปซื้อแหวนแต่งงาน และบอกกับเราว่า ดีใจที่รับรักและตอบตกลงแต่งงานกับเขา"

                 เมื่อตกลงใจว่าจะแต่งงานใช้ชีวิตคู่แล้ว สิ่งแรกที่อ้อยเลือกที่จะคุยกับวินโก้กลับไม่ใช่การเตรียมงานแต่งงาน หรือเตรียมใช้ชีวิตอย่างสุขสบาย แต่เธอเลือกที่จะบอกถึงภาระทางบ้านที่ต้องรับผิดชอบ ชีวิตความเป็นอยู่ของครอบครัวคนไทยที่ต้องดูแลพ่อแม่ พี่ น้องและครอบครัว ที่เธอไม่สามารถละทิ้งได้ ซึ่งหากวินโก้รักเธอแล้ว ครอบครัวก็ต้องได้รับความรักนั้นเช่นกัน

                 วันรุ่งขึ้นก็พาวินโก้ไปหาพ่อแม่ที่บ้านกอกค่ะ อยู่ที่ ต.หนองแก้ว อ.กันทรารมย์ จ.ศรีสะเกษ อยากให้เขารู้ว่าพ่อแม่เราทำนามาตั้งแต่เราเกิด ครอบครัวยากจน แต่ก็ภูมิใจที่เป็นลูกสาวชาวนา พ่อแม่ที่ทำนาส่งเสียจนเรียนจบปริญญาตรี เพื่อให้วินโก้เห็นและเข้าใจจะได้ไม่มีปัญหา มาอยู่ 2-3 วัน เลยพาไปเกี่ยวข้าว ซึ่งเขาก็ยอมรับเราได้ และชอบบรรยากาศแบบนี้ มีปัญหาบ้างก็คงเป็นเรื่องภาษาที่ต้องเรียนรู้เพิ่ม บางทีเราพูดเรื่องตลกอยากให้เขาขำ แต่กลับเป็นเรื่องเครียดไปก็มี

                 "ก่อนที่จะเดินทางมาประเทศไทย จนกระทั่งตัดสินใจขอแต่งงานกับอ้อย ผมก็เรียนรู้เรื่องราวทุกเรื่องของเมืองไทยผ่านทางอินเทอร์เน็ตและการอ่านหนังสือ จึงเข้าใจว่าคนไทยอยู่กันแบบครอบครัวใหญ่ ลูกมีหน้าที่ต้องดูแลพ่อแม่ พออ้อยคุยเรื่องนี้ก็บอกเขาว่าไม่มีปัญหา วันแต่งงานของเราคนทั้งหมู่บ้านมาช่วยกันและร่วมแสดงความยินดีกับเรา"

                 ในวันสิ้นปี 2554 หลายคนต่างก็อยู่พร้อมหน้ากับครอบครัวเพื่อร่วมเฉลิมฉลองส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่กันอย่างคึกคัก สำหรับครอบครัวเครือบุตรและครอบครัวบิสทริชิคที่บินลัดฟ้ามาร่วมแสดงความยินดี พร้อมฉลองปีใหม่แล้ว วันนี้เป็นวันที่ลูกสาวลูกชายของทั้งสองฝ่ายได้ตกลงแต่งงานกับคนที่รัก พร้อมเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่มีความสุขมากกว่าจะเป็นแค่วันปีใหม่ธรรมดาๆ เท่านั้น

                 "พ่อกับแม่และญาติพี่น้องของทั้งสองฝ่ายก็มาร่วมแสดงความยินดีกับเรา หลังจากนี้สามีก็จะเดินทางกลับไปทำงานต่ออีก 1 ปี จากนั้นเขาจะลาออกเพื่อมาอยู่กับอ้อยที่กรุงเทพฯ ตอนนี้เราสองคนเริ่มเรียนภาษากันอย่างจริงจัง อ้อยอยากเรียนเพราะจะได้พูดคุยกับเขาได้เข้าใจมากขึ้น ส่วนสามีเขาก็บอกว่า หากมาอยู่เมืองไทยแล้วก็ต้องพูดภาษาไทย เพื่อในอนาคตที่ต้องใช้ชีวิตร่วมกันแล้ว เผื่อไว้ใช้สำหรับการทำธุรกิจด้วย"

                 "หลังแต่งงาน ผมถามเขาว่า อยากมาอยู่กับผมที่โครเอเชียไหม เขาก็ไม่อยากมาอยู่เฉยๆ เป็นแม่บ้าน ตอนนี้ยังมีแรงขอทำงานก่อน สิ่งไหนที่อ้อยรัก เขาอยากทำก็ตามใจเขา จึงตัดสินใจลาออกจากตำรวจแล้วมาปักหลักอยู่เมืองไทยถาวรในปีหน้า"

.............................................
(หมายเหตุ : ตำรวจหนุ่มโครเอเชีย หลงเสน่ห์สาวเมืองดอกลำดวน : คอลัมน์ เขยฝรั่ง สะใภ้อินเตอร์ : โดย...เสาวลักษ์ คงภัคพูน // พงษ์พัฒน์ ไตรพิพัฒน์)