แม่ลูกผูกพัน สายใยรักไม่ขาดหาย | คมชัดลึก

          รักใดเล่าจะเท่ารักของ “แม่” ความคิดนี้คงตราตรึงอยู่ในใจของลูกทุกคนที่สำนึกในพระคุณของแม่ที่เป็นผู้ให้โดยไม่หวังผล และเพื่อส่งเสริมการตอบแทนความรักและความสัมพันธ์นี้ให้ดียิ่งขึ้น กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์ ในฐานะหน่วยงานที่ดูแลทุกข์สุขของประชาชนด้านสถาบันครอบครัว จึงได้จัดงานมหกรรม “ร้อยใจ ร้อยมาลัย ร้อยล้านดวงใจ เทิดไท้ราชินี ประจำปี 2554” ขึ้น พร้อมเฉลิมพระเกียรติสมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ เนื่องในโอกาสวันแม่แห่งชาติอีกด้วย โดยได้รับพระกรุณาธิคุณจาก พระเจ้าวรวงศ์เธอพระองค์เจ้าศรีรัศมิ์ พระวรชายาในสมเด็จพระบรมโอรสาธิราชฯ สยามมกุฎราชกุมาร เสด็จมาทรงเป็นประธานเปิดงาน ณ อาคาร 2 ศูนย์แสดงสินค้าและการประชุม อิมเพ็ค เมืองทองธานี เมื่อวันก่อน
 
          ในการนี้ ประทานเข็มเชิดชูเกียรติแก่คู่แม่ลูกผูกพันสายใยรักแห่งครอบครัว 80 ราย ทอดพระเนตรกิจกรรมภายในงาน อาทิ การประกาศรางวัลการประกวดภาพยนตร์สั้น และการประกวดนิทานเรียงความ ในหัวข้อ “แม่ คือ พระผู้ให้” การแสดงละครเวที การเสวนาเกี่ยวกับความรักของแม่ การแสดงคอนเสิร์ต เป็นต้น นอกจากนี้ ภายในงานยังมีกิจกรรมที่ส่งเสริมให้คู่แม่ลูกได้มาสร้างความทรงจำดีๆ ด้วยกัน เช่น การตรวจสุขภาพ สาธิตการเช็ดเท้าและนวดเท้าให้แม่ การขับร้องเพลงกล่อมเด็กแบบชาวล้านนา กิจกรรมการแต่งหน้าแม่ให้สาว เล่านิทานให้เด็กตาบอด เรียนการเต้นลีลาศและรำไทเก็ก ฯลฯ
 
          ภูมิพันธ์ ภูมิรัก ผู้ได้รับรางวัลชนะเลิศจากการประกวดภาพยนตร์สั้นเรื่อง “คุญ คุน” กล่าวถึงเรื่องราวในหนังสั้นเรื่องนี้ว่า เป็นการเล่าเรื่องชีวิตของเด็กกำพร้าและคนชราในสถานสงเคราะห์ ลูกที่ไม่มีแม่และแม่ที่ถูกลูกทอดทิ้ง แต่ละคนอยากตอบแทนบุญคุณและให้ความรักแก่แม่และลูกของตัวเองอย่างเต็มที่ แต่กลับไม่มีโอกาสได้ทำเช่นนั้น โดยเฉพาะคนเป็นแม่ที่ต้องเสียสละตัวเองออกมาจากบ้านเพื่อให้ลูกชายและลูกสะใภ้ใช้ชีวิตครอบครัวได้อย่างสบายใจ สะท้อนปัญหาสังคมที่นับวันสายใยรักเหล่านี้กำลังจะสั้นลงทุกที
 
          ทางด้าน จำนงค์ เกษรพรหม ชายผู้พิการทางสายตาวัย 48 ปี ที่มารับรางวัลแม่ลูกผูกพัน พร้อมกับแม่วัย 78 ปี กล่าวถึงความภาคภูมิใจในตัวผู้ให้กำเนิดว่า แม้ที่ผ่านมาแม่จะลำบากสักแค่ไหนแต่รางวัลในวันนี้ก็คงทำให้แม่หายเหนื่อยที่สุด
 
          “บ้านเรามีพี่น้องทั้งหมด 8 คน และตาบอดตั้งแต่กำเนิดอยู่ 3 คน แม้จะเป็นแบบนี้แม่ก็ไม่เคยทอดทิ้ง คอยดูแลพวกเราอย่างดีจนโต สอนให้ผมสามารถใช้ชีวิตประจำวันโดยไม่ต้องพึ่งพาใคร ผลักดันส่งผมและพี่น้องทุกคนให้เรียนหนังสือมีความรู้ไปประกอบอาชีพ จนตอนนี้ลูกๆ ก็ได้มีงานการเลี้ยงตัวเองกันได้หมด และเพราะความรักที่ท่านแบ่งปันให้เสมอ พอท่านแก่ตัวลงลูกทั้งหมดก็กลับมาเลี้ยงดูแม่บ้างเป็นการตอบแทน” จำนงค์ กล่าวถึงความรักความผูกพันที่มีต่อแม่ผู้ประเสริฐ